Γεια σας! Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την δυνατότητα να μιλήσω σε ειδικούς για το ζήτημα που με απασχολεί τους τελευταίους 3 μήνες. Φέτος, πέρασα στο ΑΠΘ στο τμήμα που ήθελα εξαρχής αλλά έχω απογοητευτεί, όχι από το τμήμα μου, αλλά από τις γενικότερες συνθήκες και τις αλλαγές που έφερε στην ζωή μου αυτή η εξέλιξη. Το βασικότερο πρόβλημά μου είναι ότι δεν θέλω να φεύγω από την οικογένειά μου. Η απόσταση δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη (2 ώρες με το τρένο) αλλά αυτό δεν με βοηθάει και συνεχώς κλαίω και επηρεάζω και τους γονείς μου έτσι. Είπα να αφήσω τον χρόνο να δείξει αν θα το συνηθίσω αλλά δεν έχει βελτιωθεί καθόλου η κατάσταση και σκέφτομαι να ξενοικιάσω το σπίτι και να πηγαίνω μόνο δύο μέρες την εβδομάδα εκεί μένοντας 1-2 βράδια σε ξενοδοχείο (στην σχολή μου μπορώ να το κάνω και να παρακολουθώ όλα τα μαθήματα κανονικά, ενώ ταυτόχρονα θα μειώσω και τα έξοδα που επιβαρύνουν τους γονείς μου και θα μπορώ να βοηθάω στην οικογενειακή επιχείρηση ενώ θα αρχίσω να απολαμβάνω και την διαδικασία.) Τι θα μου προτείνατε να κάνω;
Από την: Βασιλική
Αγαπητή Βασιλική,
Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που επέλεξες μέσα από το γράμμα σου, να μοιραστείς μαζί μας μία έντονη εσωτερική σύγκρουση. Από τα λεγόμενά σου φαίνεται να βρίσκεσαι μπροστά σε ένα δίλημμα σχετικά με την πόλη στην οποία θα επιλέξεις να περάσεις το υπόλοιπο των φοιτητικών σου χρόνων. Αντιλαμβάνομαι ότι η επαφή με τους γονείς σου φαίνεται να είναι απαραίτητη ώστε να αισθάνεσαι ήρεμη και έτοιμη να απολαύσεις, όπως λες, τη διαδικασία των σπουδών σου. Δείχνει να σε ζορίζει ιδιαίτερα το γεγονός πως βρίσκεστε σε διαφορετικές πόλεις και πλέον καλείσαι να δομήσεις μία διαφορετική καθημερινότητα από την υπόλοιπη οικογένεια.
Όπως αναφέρεις, ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις το δικό σου φοιτητικό ταξίδι στη σχολή που ήθελες εξ’ αρχής να περάσεις αλλά τους τελευταίους 3 μήνες έχουν επέλθει πολλές αλλαγές στη ζωή σου τις οποίες δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς. Μπορώ να φανταστώ πώς αισθάνεσαι στην παρούσα φάση. Είναι γεγονός πως κάθε μεταβατική περίοδος στη ζωή μας χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα, όπως αγωνία για το άγνωστο που ακολουθεί, φόβος, ανασφάλεια, αλλά και ανυπομονησία, ενθουσιασμός και ευγνωμοσύνη. Σε αυτή τη συνθήκη καλείσαι να διαχειριστείς την μετάβαση από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή. Αυτό σημαίνει πως πρόκειται να αναλάβεις εξ’ ολοκλήρου τον έλεγχο της καθημερινότητάς σου. Να φροντίζεις το σπίτι σου, τη διατροφή σου, να διαμορφώσεις το πρόγραμμα διαβάσματος σου και γενικά να πάρεις αρκετές ευθύνες. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή είναι μία μεγάλη και απότομη μετάβαση και ίσως να χρειάζεται να δώσεις λίγο χρόνο και χώρο στον εαυτό σου ώστε να το συνειδητοποιήσεις και να το διαχειριστείς.
Κάτι άλλο που σκέφτομαι διαβάζοντας το γράμμα σου είναι η φράση που χρησιμοποίησες «είπα να αφήσω τον χρόνο να δείξει αν θα το συνηθίσω». Αναρωτιέμαι αν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου επιδίωξες να συνδεθείς με την πόλη στην οποία σπουδάζεις. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να εξερευνήσεις την Θεσσαλονίκη ώστε να ανακαλύψεις τις προοπτικές της. Μπορείς να επισκεφθείς μία καινούργια περιοχή μακριά από το σπίτι σου, να κάνεις βόλτες στην παραλία και στην Άνω πόλη, ακόμα και να επισκεφθείς κάποιο από τα μουσεία που βρίσκονται στο κέντρο. Επίσης, ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας για να συνδεθείς με την εμπειρία σου εκεί είναι να δημιουργήσεις τον δικό σου κύκλο ανθρώπων. Πέρα από τις γνωριμίες που ενδεχομένως θα κάνεις κατά τη διάρκεια των διαλέξεων στο πανεπιστήμιο, θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις κάποια ομαδική δραστηριότητα που θα σε φέρει σε επαφή με καινούργιους ανθρώπους. Είναι μία ευκαιρία να ανακαλύψεις καινούργιες ασχολίες και ενδιαφέροντα και να δημιουργήσεις όμορφες αναμνήσεις. Γνωρίζω ότι στο ΑΠΘ υπάρχουν διάφορες ομάδες φοιτητών όπως η ομάδα φωτογραφίας και η ομάδα θεάτρου καθώς και γυμναστήριο όπου μπορείς να παρακολουθήσεις μαθήματα χορού και γιόγκα. Με λίγα λόγια θα ήταν βοηθητικό να ξεκινήσεις να παίρνεις πρωτοβουλίες και να κινητοποιηθείς έτσι ώστε να απολαύσεις τη διαδικασία.
Στη συνέχεια θα ήθελα να σταθώ λίγο στη σχέση σου με τους γονείς σου. Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός πως αισθάνεσαι ασφάλεια και οικειότητα κοντά στην οικογένειά σου αλλά δεν μου είναι πολύ ξεκάθαρο γιατί σε αναστατώνει τόσο η απόσταση που έχετε την τελευταία περίοδο και αν αυτό έχει να κάνει με κάποιο γεγονός που προηγήθηκε ή αν είναι κάτι που συνέβαινε από πάντα. Αντιλαμβάνομαι πως αισθάνεσαι να ανήκεις εκεί. Η οικογενειακή επιχείρηση και ο τόπος όπου μεγάλωσες, οι συνήθειες σου, τα οικεία σου πρόσωπα είναι μία καθημερινότητα στην οποία αισθάνεσαι ασφάλεια γιατί ο ρόλος σου εκεί είναι πολύ ξεκάθαρος σε αντίθεση με το άγνωστο που σε περιμένει σε μία καινούργια πόλη που μόνο οικεία δεν μοιάζει. Αυτό που θέλω να πω είναι πως για να νιώσουμε ότι ανήκουμε κάπου πρέπει να δράσουμε και να προσπαθήσουμε να συνδεθούμε με το μέρος αυτό. Αφήνοντας τον χρόνο να περάσει χωρίς να κινητοποιηθούμε δεν φέρνει πάντα θετικό αποτέλεσμα.
Τέλος, θα σου πρότεινα να σκεφτείς μακροπρόθεσμα όσον αφορά στην επιλογή της διαμονής σου σε ξενοδοχείο για 2 μέρες και τη διαδρομή από και προς την Θεσσαλονίκη κάθε βδομάδα. Υπάρχει περίπτωση αυτό να σε αποσυντονίσει σε περιόδους εξεταστικής ή μετέπειτα εάν τα μαθήματα και οι υποχρεώσεις στη σχολή αυξηθούν. Επίσης, είναι πιθανό να μην μπορέσεις να συνδεθείς με τον νέο σου ρόλο ως φοιτήτρια όταν θα βρίσκεσαι στο μεταίχμιο μεταξύ υποχρεώσεων στη σχολή και δουλειάς στην οικογενειακή επιχείρηση.
Ελπίζω να συνέβαλα έστω σε ένα βαθμό στο να βρεις τη λύση που ψάχνεις και να πάρεις την απόφασή σου συνειδητά. Ό τι κι αν επιλέξεις σίγουρα υπάρχουν λόγοι που σε ωθούν σε αυτό και εφόσον είναι μία συνειδητή επιλογή πιστεύω πως θα βρεις τρόπους και μηχανισμούς να την υποστηρίξεις και τελικά να απολαύσεις την ενήλικη ζωή που απλώνεται μπροστά σου.
Είμαστε στη διάθεσή σου για ό τι άλλο χρειαστείς.
