Είμαι 16, έχω πολύ στρες και βουλιμία. Η ψυχίατρός μου έχει ενημερώσει τους γονείς μου ωστόσο πήγα σε ενδοκρινολόγο ο οποίος αμφισβητεί τη βουλιμία λέγοντάς μου πως το άγχος βγαίνει σε υπερφαγικά και δεν είναι τόσο θέμα διαχείρισης βάρους. Ακολουθούσα εδώ και 2 μήνες μια διατροφη όμως από την ανακοίνωση της καραντίνας έχω κατρακυλήσει. Θέλω να πάω σε ψυχολόγο, όμως δεν θελω να επιβαρύνω ψυχολογικά κ οικονομικά τους γονείς μου. Σε λίγες μέρες θα μιλήσω εμ τον ενδοκρινολογο, αφού εχω ήδη κανονίσει το ραντεβού.Τα ανέφερα, πρόσφατα, όλα αυτά στη ψυχίατρό μου,της ανοίχτηκα κ θεώρησε επιτακτική αναγκη την παρακολούθηση μου από ψυχολόγο, καθώς φοβάται μήπως προβώ σε self harm.
Από τον/την:Κατερίνα
Κατερίνα μου αγαπημένη,
Θα ήθελα να ξεκινήσω με το να τιμήσω την πρόθεσή σου να μοιραστείς μαζί μας την προσωπική σου εμπειρία, η οποία μάλιστα ακούγεται και αρκετά δύσκολη. Αν και νέο κορίτσι μόλις 16 ετών φαίνεται να κουβαλάς τόσα πολλά, και το βέβαιο είναι ότι με συγκινείς και με αγγίζεις βαθιά, όπως φαντάζομαι θα αγγίζεις και όποιον διαβάσει το μοίρασμά σου. Πάμε όμως να δούμε πώς μπορούμε να αγκαλιάσουμε την εμπειρία σου και να της δώσουμε μια νέα ματιά, με την ελπίδα να μπορέσεις να μετακινηθείς προς την κατεύθυνση που θα σου ταίριαζε καλύτερα στο σημείο που βρίσκεσαι.
Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να αγκαλιάσουμε και να σταθούμε σε αυτό είναι η σύγχυση που μοιάζει να έχει όλη αυτή η εμπειρία για εσένα έτσι όπως μας την καταθέτεις. Λες πως έχεις έρθει σε επαφή με ψυχίατρο και ενδοκρινολόγο, και ο καθένας φαίνεται κοιτάει από τη δική του οπτική την εμπειρία σου, την οποία φαντάζομαι ότι προσπαθείς να κατανοήσεις κι εσύ η ίδια και με έναν τρόπο να την πλαισιώσεις. Με λίγα και απλά λόγια, αισθάνομαι ότι η Κατερίνα αυτή τη στιγμή βιώνει κάτι δύσκολο το οποίο προσπαθεί να καταλάβει τι είναι έτσι ώστε να μπορέσει να το αντιμετωπίσει με τον καταλληλότερο τρόπο.
Ακούω σε ένα δεύτερο επίπεδο ότι οι γιατροί με τους οποίους έχεις επικοινωνήσει διαφωνούν ως προς το αν πρόκειται για μια διατροφική διαταραχή, εκείνη της ψυχογενούς βουλιμίας ή αν πρόκειται για επεισόδια υπερφαγικά τα οποία σχετίζονται με ένα αυξημένο άγχος. Αν βάζαμε λίγο σε μια παρένθεση τις λέξεις που χρησιμοποιούν οι δύο γιατροί και προσπαθούσαμε να ακούσουμε λίγο εσένα και τις λέξεις που εσύ χρησιμοποιείς για να εκφράσεις αυτό που βιώνεις, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια είναι πολύ ξεκάθαρο το άγχος και η ανησυχία σου σχετικά με τη διατροφή σου, κι ακόμη αισθάνομαι έναν φόβο και μια αποδιοργάνωση. Επίσης ακούω πολύ ξεκάθαρα αυτό το «θέλω να πάω σε ψυχολόγο», αυτό το «ανοίχτηκα» στην ψυχίατρο, και σε συνδυασμό με αυτό το μοίρασμα που κάνεις σε εμάς μέσα από το κείμενό σου, καταλαβαίνω πόσο μεγάλη ανάγκη έχεις να μιλήσεις, να σχετιστείς, να επικοινωνήσεις, να έρθεις σε επαφή με έναν άνθρωπο.
Έρχεται όμως και αυτό το «δε θέλω να επιβαρύνω τους γονείς μου ψυχολογικά και οικονομικά» και θολώνει κάπως την ανάγκη σου για επαφή. Και όσον αφορά την οικονομική επιβάρυνση, είναι κάτι που μπορώ να συμμεριστώ απόλυτα, καθώς ζούμε σε μία πολύ δύσκολη εποχή. Γι’ αυτό και θέλω να σου πω πως υπάρχουν πολύ οικονομικές λύσεις, και αρκετοί επαγγελματίες που μπορούν να δουλέψουν μαζί σου με ένα μικρό αντίτιμο. Επίσης υπάρχουν και δομές όπου μπορούν να προσφέρουν ακόμη και δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης αν κρίνουν ότι η οικογένειά σου ανήκει σε έναν ευάλωτο οικονομικά πληθυσμό. Οπότε θέλω να πω πως το οικονομικό κομμάτι είναι κάτι που μπορεί με έναν τρόπο να διευθετηθεί.
Οπότε ας πάμε στο κομμάτι της ψυχολογικής επιβάρυνσης που φέρνεις, και Κατερίνα μου θέλω να σου πω ότι εκεί αισθάνομαι κάτι πολύ βαρύ να κουβαλάς, και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό, καθώς εμένα μου μοιάζει να είναι ενοχή. Εσύ είσαι όμως εκείνη που μπορείς να ξέρεις καλύτερα και να καταλάβεις αν πράγματι αισθάνεσαι ενοχικά για όλο αυτό που σου συμβαίνει. Κι αν όντως κάτι τέτοιο ισχύει, θα ήθελα πάρα πολύ να πάρω λίγο από αυτό το βαρύ φορτίο και να σου πω ότι ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να επικεντρωθείς στο πώς μπορείς να λάβεις βοήθεια πρώτα, χωρίς να σκέφτεσαι πώς αυτό θα το διαχειριστεί η οικογένειά σου. Αντιλαμβάνομαι το νοιάξιμο σου, αλλά ίσως θα ήταν πιο βοηθητικό να στρέψεις λίγο παραπάνω τη φροντίδα και το νοιάξιμο στον εαυτό σου γιατί φαίνεται να το έχεις ανάγκη. Και θέλω να σου πω κι αυτό για να σε ανακουφίσω, ότι στην περίπτωση που η οικογένειά σου δυσκολεύεται να διαχειριστεί το θέμα αυτό αλλά και οτιδήποτε άλλο, ίσως θα ήταν καλύτερα να λάβει κι εκείνη υποστήριξη από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Τέλος, θα ήθελα να σταθούμε στο κομμάτι που κι εσύ η ίδια επέλεξες να κλείσεις το κείμενό σου, στο φόβο δηλαδή της ψυχιάτρου που σε βλέπει μήπως προβείς σε αυτοτραυματισμό. Είναι κάτι που κι έμενα μου προκαλεί μεγάλο φόβο και μεγάλη ανησυχία και όντως κάνει επιτακτική την ανάγκη σου για ψυχολογική υποστήριξη. Και αισθάνομαι ότι είναι κάτι που τρομάζει κι εσένα την ίδια. Με το να αφήνεις αυτή την τεράστια ανάγκη σου αφρόντιστη που εκφράζεται με αυτή την πολύ δυνατή φωνή που καλεί για βοήθεια και για επαφή, τραυματίζεις ήδη με έναν τρόπο την Κατερίνα που ήδη φαίνεται να πονάει αρκετά. Ζήτησε από τους γονείς σου κι από τους γιατρούς σου να σε βοηθήσουν άμεσα να βρεις έναν επαγγελματία, κι είμαι σίγουρη ότι θα σε υποστηρίξουν. Ακόμη κι αν δεν το κάνουν, κάλεσε μόνη σου μία τηλεφωνική γραμμή άμεσης βοήθειας για εφήβους. Αν έχεις ακόμη απορίες ή χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από εμάς είμαστε στη διάθεσή σου!
Κατερίνα μου, σε ακούμε, και θέλω να σου πω ότι σου ΑΞΙΖΕΙ να λάβεις τη βοήθεια που χρειάζεσαι! Έχεις ήδη κάνει την αρχή!
