Ένα πρώην αγόρι μου είπε μια φορά “αν δεν ήμουν εγώ να σε προσέξω, δεν θα σε προσέχει κανείς” και πως “δεν ήμουν αρκετά καλή” για εκείνον..αναφερόταν στο διάστημα όταν άρχισα να του αρέσω και ήμουν στην φάση αγωγής για κατάθλιψη…όταν χωρίσαμε νόμιζα οτι ίσως όντως να υστερούσα…
Δεν άργησα να δω ότι δεν πρέπει να θυματοποιω εγώ τον εαυτό μου για τα καταθλιπτικά μου επεισόδια αλλά πώς οι γύρω μου ειχαν την λάθος νοοτροπία και συμπεριφορά που δεν μου ταίριαζε!! Είχα πάντα και απέκτησα και άλλα άτομα στη πορεία που με βρήκαν αρκετή και μου έδωσαν και τους έδωσα αγάπη χωρίς ποτέ να επηρεάσει την γνώμη τους η ψυχολογία μου! Όλα γίνονται καλύτερα και ευκολότερα με την στήριξη των ατόμων που μας προσέχουν! Για όσους δεν μας βρίσκουν αρκετά “νορμάλ” για τα δεδομένα τους μπορούν απλά να συνεχίσουν να ψάχνουν!Από τον/την: Αλίκη
Αγαπητή Aλίκη,
Σε ευχαριστούμε για το μοίρασμά σου. Διαβάζοντας τα όσα γράφεις αισθάνομαι την αισιοδοξία σου και ικανοποίηση που απελευθερώθηκες από την παγίδα που συχνά βάζουμε στον εαυτό μας.. αυτή της υπονόμευσης του. Με αφορμή το μήνυμά σου θα ήθελα να μιλήσω συνδυαστικά για το στίγμα της ψυχικής ασθένειας, όπως άλλωστε είναι και ο σκοπός της υπάρχουσας ιστοσελίδας – αλλά και να παραθέσω τρόπους να δούμε πιο θετικά τον εαυτό μας.
Είναι αλήθεια πως πολλές φορές απογοητευόμαστε από τον εαυτό μας, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε σε αυτόν, αμφισβητούμε την αξία μας, αυτές όμως οι κρίσεις είναι φυσιολογικές και ναι.. αναμενόμενες. Θεωρούνται θα έλεγα απαραίτητες ως διαδικασία επαναπροσανατολισμού μας μέσα στη ζωή:
- Πού βρίσκομαι,;
- Πού πάω;
- Ποια είναι η σχέση μου με τους άλλους;
Το σενάριο αλλάζει όταν γίνονται προβληματικές και επώδυνες, όταν δηλαδή κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας. Για να καταφέρουμε να δούμε λοιπόν, πιο θετικά τον εαυτό μας, είναι απαραίτητο να αμφισβητήσουμε την εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν. Πώς;
1.Χρειάζεται να στραφούμε προς τον εαυτό μας και να βρούμε αν όλα αυτά που κυνηγάμε και φαίνονται άπιαστα είναι πράγματι δικές μας επιθυμίες και ανάγκες ή είναι υπολείμματα άλλων, που θεωρούν οι άλλοι σημαντικά..
2.Χρειάζεται να παραδεχτούμε (καθόλου εύκολο και ανώδυνο) ότι ίσως κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. ..όχι γιατί είμαστε εντελώς ανίκανοι σε έναν τομέα, αλλά γιατί, αν κοιτάξουμε μέσα μας, θα δούμε ότι δεν έχουν τέτοια σημασία για εμάς ώστε να θέλουμε να τα παλέψουμε.
3.Χρειάζεται να αμφισβητήσουμε τα πρότυπά μας. Είναι πράγματι τόσο καταπληκτικά όλα στις ζωές των άλλων;
4.Να αναρωτηθούμε τι περιμένουμε από τον εαυτό μας και κατά πόσο αυτό είναι ρεαλιστικό, απαραίτητο, επίκαιρο, επιθυμητό τελικά;
Ακόμα, βασικό κομμάτι που θίγεις είναι αυτό του στίγματος της ψυχικής ασθένειας, -μια μορφή στερεότυπου με αρνητική προδιάθεση: το στίγμα και η προκατάληψη απέναντι στους ψυχικά ασθενείς καλλιεργείται από την άγνοια, το φόβο, την έλλειψη σεβασμού προς το συνάνθρωπο και τη διαφορετικότητα. Από την άλλη πλευρά οι ψυχικά πάσχοντες δεν είναι πάντα σε θέση να διαχειριστούν τη διάκριση που υφίστανται. Παρατηρώ ότι ο περισσότερος κόσμος έχει δώσει αρνητική έννοια (λανθασμένα) στην ψυχική ασθένεια, ως συνώνυμο κακής και αποκλίνουσας συμπεριφοράς.
- Το στίγμα αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο και γι αυτό είναι σημαντικό λοιπόν, να είμαστε ενημερωμένοι και για τους τρόπους αντιμετώπισης που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του .
- Η ψυχοθεραπεία προσφέρει άμεση ανακούφιση κατά του στίγματος και υγιείς τρόπους αντιμετώπισης που πιθανώς να μην είχαμε σκεφτεί νωρίτερα.
- Ναι στην επικοινωνία του προβλήματος μας σε άλλους ανθρώπους , σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το υποστηρικτικό περιβάλλον . Δεν είσαι η ψυχική ασθένεια σου. Είσαι άνθρωπος.
Να θυμάσαι: είναι απαραίτητο να σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας, όπως θα στεκόμασταν απέναντι σε ένα φοβισμένο, αποθαρρημένο παιδί. Να το βοηθήσουμε να στραφεί προς αυτό που αγαπά και κατέχει ώστε να αρχίσει να χαίρεται και να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Ας φρεσκάρουμε λοιπόν αυτή τη παιδική αίσθηση χαράς. Υπάρχει μέσα μας. Όλα ξεκινούν από μέσα μας.