Καλησπέρα σας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θέμα που έχω. Νιώθω το τελευταίο διάστημα, το αγόρι μου, να με απατάει και δεν έχω το θάρρος να τον ρωτήσω αν ισχύει κάτι τέτοιο. Είμαστε μαζί 2 χρόνια και δε ξέρω αν νιώθω ευτυχισμένη ή όχι. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω τοξική ζήλια απέναντί του. Τι μπορώ να κάνω για να ξεκαθαρίσω τα συναισθήματά μου και προς τον εαυτό μου αλλά και προς αυτόν;
Από την: anonymous
Αγαπητή, χαιρόμαστε ιδιαίτερα που αποφάσισες να μοιραστείς μαζί μας το θέμα που σε απασχολεί, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να μιλήσουμε για θέματα όπως η απιστία και η ζήλεια.
Η απιστία δεν είναι καθόλου σπάνια στις σχέσεις. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι σίγουρα θα βιώσουμε την απιστία. Για τους περισσότερους η απιστία είναι συνυφασμένη με την σεξουαλική επαφή, ωστόσο μπορεί να εκφραστεί και με άλλες μορφές με πολλούς να αναφέρουν τη συναισθηματική εμπλοκή με πρόσωπο εκτός σχέσης ή γάμου, κρυφές συναντήσεις ή και ανταλλαγή ερωτικών μηνυμάτων. Σε κάθε περίπτωση η σχέση κλονίζεται, ενώ παύει να υπάρχει σεξουαλική και συναισθηματική αποκλειστικότητα. Η εμπιστοσύνη μεταξύ των συντρόφων χάνεται.
Αναμφίβολα τα «πρέπει» της καθημερινότητας που καθηλώνουν τη σχέση σε ερωτική μονοτονία και παθητικότητα, οδηγούν σε σεξουαλική αποστασιοποίηση και απομόνωση των συντρόφων. Όταν η ερωτική επαφή περνάει από την επιθυμία στη συνήθεια και το συζυγικό καθήκον, δεν είναι σπάνιο οι σύντροφοι να αναζητήσουν νέες ερωτικές εμπειρίες. Η καθημερινή τριβή κουράζει και το μυστηριακό ερωτικό παιχνίδι που προσφέρει η εξωσυζυγική εμπειρία οδηγεί σε αναζωογόνηση και τόνωση. Όσοι οδηγούνται σε μία παράλληλη σχέση, πολλές φορές αναζητούν την επιβεβαίωση και τον ενθουσιασμό. Νιώθουν ξανά αρεστοί και επιθυμητοί. Μάλιστα, αυτό το «κρυφτό» που παίζουν τους δίνει «ζωή», τους εξιτάρει. Η μονοτονία τώρα έχει αλλάξει ρότα!
Γι’ αυτό και συχνά η απιστία δεν είναι συνυφασμένη με τα συναισθήματα και τον έρωτα. Πολλές φορές αφορά εξ ολοκλήρου την ικανοποίηση των σεξουαλικών ορμών.
Πέρα από τη μονοτονία και τη σεξουαλική επιθυμία, άλλοι λόγοι που έχουν κατηγορηθεί για την απιστία αφορούν την έλλειψη επικοινωνίας, τη σεξουαλική στέρηση, τη μειωμένη αυτοεπιβεβαίωση, τη σεξουαλική δυσλειτουργία και φυσικά την αδιαφορία σε θέματα ελκυστικότητας.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν διενεργηθεί, οι λόγοι απιστίας μπορεί να διαφέρουν στα δύο φύλα, με τους άνδρες να απιστούν με σκοπό την εκτόνωση, την ικανοποίηση των σεξουαλικών ορμών και την επιβεβαίωση του ανδρισμού ενώ οι γυναίκες απιστούν «εγκεφαλικά» βάζοντας σε προτεραιότητα τη μη συναισθηματική τους κάλυψη και εν συνεχεία τη σεξουαλική.
Τι είναι αυτό που μας πληγώνει στην απιστία; Είναι η προδοσία. Νιώθουμε προδομένοι από το πρόσωπο που επιλέξαμε, από το πρόσωπο που εμπιστευτήκαμε και αγαπήσαμε. Μας πονάει το γεγονός ότι ήρθαμε δεύτεροι στις επιθυμίες του/της συντρόφου μας. Δεν είναι σπάνιο να υποβιβάσουμε τον εαυτό μας και να νιώσουμε ανεπαρκείς. Δεν πλήττεται μόνο η εικόνα που έχουμε για τον/την σύντροφο μας αλλά και η εικόνα για εμάς τους ίδιους. Μήπως αυτό είναι τελικά που μας πονάει περισσότερο στην απιστία;!
Άραγε, η απιστία σηματοδοτεί και το τέλος της σχέσης; Όχι πάντα. Ίσως να αποτελεί μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό της σχέσης, μια νέα αρχή με νέα θεμέλια. Με αυτή την άποψη τάσσεται και ο Μάρσελ Προυστ τονίζοντας ότι «η μοιχεία δίνει καινούρια ανάσα ζωής σε γάμους που έχουν αφεθεί να πεθάνουν». Στην ουσία η απιστία φέρνει στο προσκήνιο συγκαλυμμένα προβλήματα της σχέσης, κρούοντας τον κώδωνα για αλλαγή στον τρόπο επικοινωνίας του ζευγαριού. Η απιστία μπορεί να ιδωθεί ως ευκαιρία για ανανέωση της σχέσης, αν το ενδιαφέρον μετατοπιστεί από τα αρνητικά συναισθήματα στην ανάληψη ευθύνης του κάθε συντρόφου.
Η συγχώρεση είναι πάντα δυνατή και ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη μπορούν να κατακτηθούν εκ νέου. Απαιτείται απλώς κατανόηση και συνεχή προσπάθεια και από τους δύο συντρόφους.
Διαβάζοντας το μήνυμα σου αγαπητή, αναρωτιέμαι πώς προέκυψαν αυτές οι σκέψεις. Έχεις ενδείξεις που να αποδεικνύουν αυτή τη σκέψη; Είναι μήπως, ένας γενικότερος φόβος σου; Αναφέρεις συγκεκριμένα «δεν έχω το θάρρος να τον ρωτήσω αν ισχύει κάτι τέτοιο». Τι είναι αυτό που σε τρομάζει; Φοβάσαι ότι θα επιβεβαιωθούν οι σκέψεις σου; Μήπως σε αγχώνει το πώς θα δει αυτή τη συζήτηση ο σύντροφός σου και για τον λόγο αυτό διστάζεις; Σκέφτεσαι μήπως το μετά; Ποιες είναι οι σκέψεις σου για εσένα, για τον σύντροφο σου, για τη σχέση σας γενικότερα;
Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως η επικοινωνία είναι βασικό στοιχείο για κάθε σχέση και μπορεί να μας «γλιτώσει» από μεγάλες ταλαιπωρίες. Η άγνοια μεγεθύνει τις αρνητικές μας σκέψεις και η φαντασίωσή μας σε τέτοιες περιπτώσεις ποτέ δεν είναι υπέρ μας. Σε μία συζήτηση με ήπιους τόνους και σεβασμό, μπορείς να εκφράσεις τις ανησυχίες σου, χωρίς να προβείς σε κατηγορίες. Και σίγουρα θα σκεφτείς «θα μου πει την αλήθεια;». Δεν το γνωρίζω αυτό και εσύ δεν θα το μάθεις ποτέ αν δεν το συζητήσεις. Οπότε, μάλλον αξίζει το ρίσκο.
Η άγνοιά σου θα σε ταλαιπωρεί και η ζήλεια, η τοξική ζήλεια όπως αναφέρεις και η ίδια, θα μεγεθύνεται. Η τοξική ζήλεια βλάπτει συνεχώς και σε βάθος τη σχέση σας γιατί οδηγεί σε εντάσεις, διαπληκτισμούς και πολλές φορές στον χωρισμό. Όταν δεν υπάρχουν απτά στοιχεία και ο φόβος μας στηρίζεται σε δικές μας αρνητικές και παράλογες σκέψεις, τότε έχουμε παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο.
Τα κύρια συναισθήματα πίσω από τη ζήλεια είναι ο φόβος και ο θυμός. Η ζήλεια μας πηγάζει από το γεγονός ότι αισθανόμαστε μειονεκτικά για τον εαυτό μας και δεν νιώθουμε ασφάλεια μέσα στη σχέση ενώ συνδέεται άμεσα με την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Το άγχος μάς κυριεύει και μας οδηγεί σε καταστροφολογικές σκέψεις και σενάρια. Η υπερβολική ζήλεια δεν υποδηλώνει αγάπη, αλλά εξάρτηση!
Αγαπητή, αναρωτιέσαι αν είσαι ευτυχισμένη ή όχι. Τι σημαίνει για σένα ευτυχία; Πώς φαντάζεσαι την ευτυχία σου; Τι αναζητάς από μία σχέση και πώς την ονειρεύεσαι; Θεωρείς ότι η σχέση σας έχει γίνει πλέον συνήθεια;
Την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα την δώσεις εσύ. Ίσως σε βοηθήσει μία συζήτηση πρώτα με τον εαυτό σου. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου.
Μην ξεχνάς πως κάθε σχέση είναι και ένα ταξίδι. Ξεκινάει με έναν άγνωστο συνταξιδιώτη και έχει καλές και δύσκολες μέρες. Καθώς γνωρίζουμε τον συνταξιδιώτη μας, ανακύπτουν στοιχεία του χαρακτήρα του, τα οποία θαυμάζουμε και άλλα τα οποία δεν τα πολυσυμπαθούμε. Ανακύπτουν όμως και ξεχωριστά συναισθήματα, όπως η αγάπη και ο έρωτας. Και φυσικά, γνωρίζουμε περισσότερο και τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν όμως το ταξίδι μας δυσκολεύει συνεχώς, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε από που ξεκινήσαμε και που πάμε;
Αγαπητή μη φοβάσαι να μιλήσεις, να διεκδικήσεις. Να θυμάσαι πως κάθε τέλος φέρνει μια νέα αρχή, μια νέα εμπειρία. Η ζωή προχωράει μπροστά και μαζί της οφείλουμε να προχωράμε και εμείς.
Αυτές ήταν οι δικές μου σκέψεις και εύχομαι να σε βοηθήσουν. Ωστόσο, αν αισθανθείς ξανά την ανάγκη είμαστε εδώ να σε ακούσουμε.
