Δεν έχω ασχολούμαι με τη σχολή και επομένως χρωστάω παρά πολλά μαθήματα . Είμαι ήδη δύο χρόνια πάνω από τα κανονικά και πιστεύω θα κάνω τουλάχιστον 2-3 ακόμη . Αυτό.με επηρεάζει αμεσα στην καθημερινότητα μου , καθώς έχω συνεχώς ένα αίσθημα του ότι κάτι δεν πάει καλά και του ότι κάτι κάνω λάθος στη ζωή μου . Παρολαυτα σχέσεις με τους φίλους μου και τους γονείς μου είναι πολύ καλές και αγάπη τον εαυτό μου και το που έχω φτάσει . Πιστεύω έχω ανάγκη να ακούσω και από κάποιον άλλον εκτός του εαυτού μου ότι όλα θα πάνε καλά και ότι αυτά συμβαίνουν.
Από τον/την: Στεφ
Γεια σου Στεφ,
Σε ευχαριστώ πολύ που πήρες την απόφαση να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία σου και τον προβληματισμό σου. Το θέμα σπουδές και σχολή είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές σε άτομα κοντά στην ηλικία σου. Σίγουρα, λοιπόν, υπάρχουν πολλοί που μπορούν να σε καταλάβουν, πολλούς εκ των οποίων άγγιξες με την ιστορία σου.
Από όσα μας αναφέρεις μπορώ να κατανοήσω ότι η σχολή σου δεν είναι η πρώτη σου προτεραιότητα, εφ’ όσον δεν ασχολείσαι τόσο με αυτή. Το γεγονός αυτό έχει φέρει ως αποτέλεσμα να χρωστάς πολλά μαθήματα και να έχεις περάσει το όριο των 4-5 χρόνων, ανάλογα με τη σχολή στην οποία φοιτάς. Καταλαβαίνω, επίσης, ότι θεωρείς πως η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί για κάποια χρόνια ακόμα. Όλη αυτή η συνθήκη νιώθω ότι σου προκαλεί αρνητικά συναισθήματα, αφού αισθάνεσαι ότι κάτι συμβαίνει λάθος στη ζωή σου. Αυτό το αίσθημα, όμως, περιορίζεται μόνο σε ό,τι αφορά στις σπουδές. Όπως λες, άλλοι τομείς της ζωής σου, όπως οι φιλικές και οικογενειακές σου σχέσεις, κυλούν ομαλά. Επομένως, τη φράση “κάνω κάτι λάθος στη ζωή μου” τη βλέπω αρκετά βαριά και άδικη για εσένα.
Γενικώς στη ζωή μας δεν καθοριζόμαστε από ένα μόνο τομέα της ή μια πράξη μας. Ήδη είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις ότι τα καταφέρνεις καλά στις διαπροσωπικές σου σχέσεις, τόσο με την οικογένειά σου όσο και με τους φίλους σου. Είναι άνθρωποι που σε αποδέχονται, σε αγαπούν και σου αναγνωρίζουν όσα έχεις καταφέρει.
Μπορώ να αισθανθώ το άγχος ή και μια μικρή απογοήτευση, θα τολμούσα να πω, για την καθυστέρηση που έχει επέλθει στις σπουδές σου. Φυσικά γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν έχεις το μονοπώλιο σε αυτό. Είναι μεγάλος ο αριθμός των φοιτητών, που ο καθένας για το δικό του προσωπικό λόγο αφήνει πίσω τις σπουδές του. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους κρίνει για αυτό. Θα ήθελα, όμως, να σου δημιουργήσω μια “τροφή για σκέψη”. Έχεις αναλογιστεί ποτέ ποιες είναι οι αιτίες που σε έχουν κάνει να μην ασχολείσαι με τη σχολή σου; Είναι απαραίτητο να εργαστείς, οπότε δε σου περισσεύει χρόνος για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις των σπουδών σου; Μήπως το αντικείμενο των σπουδών σου δεν είναι κάτι που ανταποκρίνεται στα ενδιαφέροντά σου, οπότε δε βρίσκεις το κίνητρο να συνεχίζεις; Μήπως αφιερώνεις το χρόνο σου και την ενέργειά σου σε άλλες ασχολίες που σε αποσπούν από τις σπουδές σου; Ίσως και τίποτα από όλα αυτά. Είμαι σίγουρη ότι εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα ποιος είναι ο πραγματικός λόγος. Μόλις τον φέρεις στην επιφάνεια, τότε μπορεί να φανεί μπροστά σου η λύση και να συνειδητοποιήσεις ποιος είναι ο δρόμος που χρειάζεται να ακολουθήσεις.
Ελπίζω να σε βοήθησα να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο. Σου εύχομαι καλή τύχη σε ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις και είμαι εδώ για οτιδήποτε χρειαστείς!
