Καλησπέρα. Θα ήθελα να μοιραστω μια “αδυναμία” την οποία προσπαθώ καθημερινά να διαχειριστώ αλλά δεν τα καταφέρνω όσο θα ήθελα. Αδυνατώ να διαχειριστώ την κακία και το μίσος που υπάρχει στην κοινωνία μας. Οι περισσότεροι περιμένουν στη γωνία για να βγάλουν απέναντι στον άλλο την κακία που έχουν μέσα τους. Ως άνθρωπος είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη με όσα συμβαίνουν στον κόσμο και προσπαθώ όσο μπορώ να λέω την άποψη μου και να υπερασπίζομαι τους ανθρώπους που βιώνουν την κακία, τον ρατσισμό και κάθε είδους αποκλεισμό. Νιώθω όμως οτι δεν αλλάζει κάτι. Καθημερινά γίνεται και κάτι άλλο και χάνω κάθε ελπίδα για αλλαγή. Αρκετές φορές προσπαθώ να δικαιολογήσω τα άτομα που εκφράζουν μίσος απέναντι στους άλλους, για την ακρίβεια απέναντι σε ανθρώπους που ανήκουν σε μειονότητες, αλλά μετά σκέφτομαι οτι είμαστε οι επιλογές μας. Κάποιοι έχουν επιλέξει να ζουν με το μίσος και την κακία μέσα τους. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι με ποιό τρόπο μπορώ να διαχειριστώ όλη αυτή την κατάσταση που εκτυλίσσεται καθημερινά γύρω μου;; Ευχαριστώ.
Από τον/την:Μαριάννα
Μαριάννα καλησπέρα,
Αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω που μοιράστηκε μαζί μου τις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου. Η αλήθεια είναι ότι κακία υπάρχει γύρω μας και είναι μέρος της ζωής, όπως μας δίδαξαν και οι αρχαίοι κινέζοι φιλόσοφοι με το γινγανκ, πάντα υπάρχει λίγο σκοτάδι στο φως και λίγο φως στο σκοτάδι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να εστιάζουμε πάντα στο σκοτάδι ούτε ότι πρέπει να δικαιολογούμε πράξεις που κατευθύνονται από αυτό. Τα διάφορα δυσάρεστα συναισθήματα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον τρόπο με τον οποίο δρω. Με αυτό εννοώ ότι όσο δύσφορα συναισθήματα και να έχω μπορώ να βρω έναν φωτεινό τρόπο να το επικοινωνήσω χωρίς να βλάπτω τους γύρω μου.
Αυτό βέβαια χρειάζεται επιθυμία και εκμάθηση νέων τρόπων συμπεριφοράς κάτι το οποίο δυσκολεύει τους ανθρώπους. Εσύ αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό που βεβαίως και ισχύει. Παράλληλα θέλω να σου πω όμως ότι είμαστε υπεύθυνοι μόνο για τον εαυτό μας και για το πώς εμείς αντιδράμε στις καταστάσεις.
Αντιλαμβάνομαι λοιπόν πως αυτή η αδυναμία σου που όπως λες δεν μπορείς να διαχειριστείς δεν είναι κάτι δικό σου να αναλάβεις. Με κάποιον τρόπο έχεις μάθει να αναλαμβάνεις την ευθύνη των άλλων. Πραγματικά λυπάμαι για την μοναξιά που αυτό φέρει. Όταν αυτό συμβαίνει πολλές φορές αφήνουμε την δικιά μας ευθύνη με αποτέλεσμα να προκαλείται ένα μεγάλο μπέρδεμα. Δώσε ένα λεπτό να πάρεις μερικές ανάσες και να δεις ότι ο μόνος τρόπος να διαχειριστείς όλη αυτήν την κακία είναι να ξεκινήσεις από εσένα.
Μετά από αυτό όλα έρχονται, και δεν εννοώ να είσαι απών να μην λες την γνώμη σου ή οτιδήποτε τέτοιο. Σκέψου όμως τι σου προσφέρει εσένα, με ποιον τρόπο εκεί μπορείς να συνεισφέρεις . Αν δεν έχεις φροντίσει τον εαυτό σου πρώτα είναι αδύνατον να βοηθήσεις έξω. Αν κάποιοι όντως έχουν επιλέξει να ζουν με την κακία και το μίσος μέσα τους όπως λες , εσύ τι επιλέγεις να τους βάλεις στην ζωή σου;
Η λύση βέβαια δεν βρίσκεται στο να αλλάξεις αυτούς αλλά να δεις εσυ τι χρειάζεσαι, θα πρότεινα λοιπόν να δοκίμαζες ίσως να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό και πέρα από εδώ.
Ελπίζω κάπως, κάτι να ξεκαθάρισε και να ήταν χρήσιμο. Εύχομαι να εστιάσεις περισσότερο σε εσένα και σε ότι φωτεινό. Καλή συνέχεια, ότι χρειαστείς ειμαι στην διάθεση σου.
