Ψtalk: “Δεν ξέρω τι με κρατάει πίσω”
Ψtalk: “Δεν ξέρω τι με κρατάει πίσω”

Ψtalk: “Δεν ξέρω τι με κρατάει πίσω”

Μιας και το είδα ότι μπορούμε να μοιραστούμε της ιστορίες ανώνυμα, ήρθε κι η δικιά μου σειρά να ανοίξω λίγο την ψυχή μου. Έχω ακούσει από ψυχιάτρους ψυχολόγους από το είμαι διπολικοί μέχρι κυκλοθυμικού, τα νευρά μου φτάνουν σε άσχημο σημείο, η πολικότητα μου ανεβώ κατεβαίνει χρονιά τώρα, από2 χρόνια κατάθλιψη και μια απόπειρα μέχρι τώρα που 2 εβδομάδες μια είμαi καλά μια χάλια και δεν κρατάει ώρες άλλα μέρες, έχουν συμβεί τόσα πολλά που έχω φτάσει σε ένα σημείο να με θεωρό καταστραμμένη, κι το ότι έχει σπάσει τόσες πολλές το “είναι μου” και το έχω ξανά διορθώσει σε σημείο που με τα χίλια ζόρια το κρατάω σταθερό και το κάλο είναι όμως ότι έχω αρχίσει να με αγαπάω, να με σέβομαι, Βλέπω επιτελούς ένα μικρο κοριτσάκι που τόσα χρονιά μισούσα και άπλα…το φροντίζω πια, και ναι όπως καταλάβατε αλλάζω θέματα σαν νερό, το πρόβλημα μου είναι το ότι δεν ξερό τι με κρατάει πίσω, η πολικότητα μου, το ότι έχω περάσει στην ζωή μου?, το ότι νιώθω καταστραμμένη?.

Έλενα


Γεια σου Έλενα,

από όσα γράφεις φαίνεται ότι έχεις περάσει πολλά και ψάχνεις να βρεις δρόμους αρκετό καιρό. Επίσης, φαίνεται ότι έχεις βρει κάποια πατήματα και έχεις αρχίσει να δημιουργείς μία σχέση αποδοχής με τον εαυτό σου.

Στη ζωή και στον κάθε άνθρωπο υπάρχουν δυνάμεις που μας πηγαίνουν μπροστά και δυνάμεις που μας κρατάνε πίσω. Για παράδειγμα, η αγάπη για τη ζωή και η δημιουργικότητα είναι μία δύναμη που μας προάγει προς τη ζωή ενώ αντίθετα ο φόβος και η ανασφάλεια μας κρατάνε πίσω.

Πολλές τέτοιες δυνάμεις και πιο προσωπικές για τον καθένα λειτουργούν μέσα μας και μας διαμορφώνουν, δυνάμεις που αναφέρονται σε τρόπους λειτουργίας μας που έχουμε μάθει σε μικρή ηλικία και από τα βιώματα μας. Είναι σημαντικό στο ερώτημα που θέτεις, “τι με κρατάει πίσω;” να προσπαθήσεις να αναγνωρίσεις τέτοιους τρόπους λειτουργίας που σε κρατάνε προς τα πίσω, μακριά από τη ζωή αλλά και άλλους που σε πηγαίνουν μπροστά.

Μπορώ ήδη να αναγνωρίσω, από αυτά που γράφεις, σε σένα τον ρόλο της αγωνίστριας με σταθερότητα και δύναμη, να σε πηγαίνει μπροστά και να σε έχει φέρει μέχρι εδώ. Επίσης, βλέπω ότι έχεις αναπτύξει τον ρόλο του καλού παρατηρητή του εαυτού γιατί μπορείς να σε αναγνωρίζεις και να σε βλέπεις με επίγνωση.

Καταλαβαίνω ότι έχεις αρχίσει να δημιουργείς έναν ρόλο του καλού συνοδού του εαυτού όταν γράφεις ότι σε βλέπεις σαν κοριτσάκι που το φροντίζεις. Αυτός ο ρόλος ίσως να είναι από τους πιο σημαντικούς για να προχωράμε. Σε σένα, βλέπω ότι αυτός ο ρόλος του καλού συνοδού, έρχεται σε σύγκρουση με έναν ρόλο σου του αυστηρού κριτή, που διαφαίνεται στο ότι σε αποκαλείς κατεστραμμένη. Είναι επικριτικό και σκληρό και σφιχτό, χωρίς να αφήνει περιθώρια ανάπτυξης.

Ίσως να είναι αυτή η ματιά σου προς τον εαυτό σου που σε κρατάει πίσω, αυτή η αυστηρή ματιά, η επικριτική. Συνήθως ένα τέτοιο βλέμμα δεν μας αφήνει να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε πράγματα, να εξερευνήσουμε, να κάνουμε λάθη. Αντίθετα μας περιορίζει και μας κάνει να κινούμαστε με φόβο προς της ζωή και τα νέα πράγματα.

Σαφώς όλα όσα γράφω για σένα είναι υποθέσεις και εκτιμήσεις που κάνω απ’ όλα όσα γράφεις. Εσύ η καταλληλότερη να βρεις τις δικές σου απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτεις γιατί είσαι η μόνη που σε ξέρεις καλά. Κανένας άλλος δεν σε ξέρει τόσο όσο εσύ.

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας ή ακόμα η συμμετοχή σε κάποια ομάδα αυτογνωσίας ή βιωματικής ψυχοθεραπείας, πιθανά να σε βοηθήσει να βρεις τις απαντήσεις και να πατήσεις πιο δυνατά στα νέα σου βήματα, με περισσότερη αυτό-αποδοχή και εμπιστοσύνη σε σένα και τη ζωή.

Εύχομαι καλή συνέχεια και να σε φροντίζεις.

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com