Προτιμώ να αποφεύγω τους καβγάδες γιατί μεγάλωσα μέσα σε αυτούς λόγω των γονιών μου. Δεν τους επιδιώκω ποτέ. Σαν άνθρωπος κρατάω τις σκέψεις και ό, τι με ενοχλεί δεν το κοινοποιώ. Αυτό αποτελεί αφορμή για μαλώματα με το αγόρι μου. Η εσωστρέφειά μου, λέει ότι είναι πρόβλημα. Όταν θα εκνευριστεί με βρίζει πολύ άσχημα. Με λέει π@@€’&’, ότι είμαι ο χειρότερος άνθρωπος… Γίνεται συνέχεια. Δεν το αντέχω.
Από την: Σ
Αγαπητή Σ.
Μας έγραψες ένα μικρό γράμμα, που δίνει όμως τόσες πολλές πληροφορίες για τη ζωή σου. Μέσα σε λίγες ουσιαστικά γραμμές κατάφερες να μας περιγράψεις την κατάστασή σου και να δώσεις τις πληροφορίες τις οποίες θα αναλύσουμε για να φτάσουμε στο ζητούμενο.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Αναφέρεις στο γράμμα σου ότι μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον με συνεχείς καυγάδες των γονιών σου. Μιλάμε για ένα διαταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον, με συγκρουσιακές συμπεριφορές. Δυστυχώς ένα τέτοιο περιβάλλον αποτελεί εμπόδιο στη συναισθηματική προσαρμογή αλλά και γενικότερα στη συναισθηματική εκδήλωση των ανθρώπων που το βιώνουν. Τα άτομα που ζούνε σε τέτοιες συνθήκες, δεν αποτελούν άμεσα το θύμα αλλά είναι μάρτυρες οικογενειακής κακοποίησης και αυτό οδηγεί σε διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές. Συνήθως προκύπτουν δύο περιπτώσεις: είτε τα άτομα αυτά αναπτύσσουν επιθετική/ αντικοινωνική συμπεριφορά είτε υπερβολική συστολή και φόβο. Πιθανώς στη δική σου περίπτωση, αγαπητή μου Σ., ισχύει το δεύτερο. Δεν επιδιώκεις τους καυγάδες και κρατάς όλες τις σκέψεις σου, αλλά και ό,τι άλλο σε ενοχλεί μέσα σου. Λες ότι αυτό αποτελεί αφορμή να μαλώνετε με το αγόρι σου. Φυσικά είναι μια δυσάρεστη κατάσταση για σένα που σε προβληματίζει και σε στενοχωρεί. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία να δεις τι μπορείς να κάνεις, πώς μπορείς να το αντιμετωπίσεις αλλά και πώς να λύσεις κάποια θέματα που έχουν προκύψει, όχι μόνο σε σχέση με το αγόρι σου αλλά σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο.
Καλό θα ήταν να δώσεις βαρύτητα στο γεγονός ότι δεν εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου και πιθανώς αυτό να μην αφορά μόνο τη σχέση με το αγόρι σου αλλά όλες τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Από το γράμμα σου, φαίνονται να υπάρχουν δύο προβλήματα ( και τα δύο είναι απόρροια του συγκρουσιακού περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωνες): το ένα είναι ότι δεν εκφράζεσαι, δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου, τις σκέψεις σου , τα άγχη σου, τους φόβους σου και πολλά άλλα συναισθήματα, τα οποία παραμένουν καταπιεσμένα. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα όμως συσσωρεύονται και τελικά βρίσκουν τον τρόπο να εκδηλωθούν αλλά με τρόπο δυσάρεστο. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε σωματικές συνέπειες, με εκδήλωση διαφόρων ειδών ενοχλήσεων ή και ασθενειών αλλά επίσης οι πιθανότητες εμφάνισης άγχους και κατάθλιψης είναι μεγαλύτερες. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι επιτρέπεις στο αγόρι σου να σου συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Η συμπεριφορά του σε πειράζει , σε δυσαρεστεί ωστόσο συνεχίζεις να την ανέχεσαι. Αυτό ίσως θα πρέπει να σε βάλει σε σκέψεις. Γιατί αποδέχεσαι αυτήν τη συμπεριφορά; Γιατί του επιτρέπεις να σε κακολογεί και να σε κακοποιεί λεκτικά; Δε νιώθεις σα να ζεις ξανά τις ίδιες σκηνές με αυτές που ζούσες με τους γονείς σου; Επειδή είσαι μάρτυρας τέτοιου είδους κακοποιητικής συμπεριφοράς, άθελά σου και ασυνείδητα , έχεις γίνει και αποδέκτης αυτής. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε μπορείς να πάψεις να είσαι.
Με το αγόρι σου μπορείς να συζητήσεις( εάν δεν το έχεις κάνει ήδη) και να του εξηγήσεις τους λόγους για τους οποίους λειτουργείς με αυτόν το συγκεκριμένο τρόπο. Προσπάθησε να θέσεις τα όριά σου και να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Εάν δε δεις κάποια βελτίωση, τότε πιθανόν θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς για να αποφύγεις ακόμη μια κακοποιητική συμπεριφορά απέναντί σου. Το γεγονός ότι μεγάλωσες σε συγκρουσιακό περιβάλλον , έχει αφήσει πάνω σου αποτυπώματα. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως αυτό θα πρέπει να σε ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Αποτίναξε από πάνω σου το δίχτυ που σε κρατάει κατά κάποιο τρόπο εγκλωβισμένη συναισθηματικά.
Υ.Γ. : πολλές φορές πρέπει να κάνουμε μερικά βήματα πίσω (στο παρελθόν) για να προχωρήσουμε μπροστά.