Ψtalk: “Είμαι σε μια σχέση που δεν εγκρίνουν οι γονεις μου, λόγω της καταγωγής του συντρόφου μου.”
Ψtalk: “Είμαι σε μια σχέση που δεν εγκρίνουν οι γονεις μου, λόγω της καταγωγής του συντρόφου μου.”

Ψtalk: “Είμαι σε μια σχέση που δεν εγκρίνουν οι γονεις μου, λόγω της καταγωγής του συντρόφου μου.”

Γεια σας,τα τελευταία 5.5 χρόνια είμαι σε μια σχέση που δεν εγκρίνουν οι γονεις μου, λόγω της καταγωγής του συντρόφου μου. Αρνούνται μεχρι και να δεχτούν την ύπαρξη του, πόσο μάλλον να συζητησουν γι αυτόν και να αποδεχτούν πως πρόκειται για μια σοβαρή σχέση και όχι επιπολαιοτητα. Επιμένουν οτι ειμαι κατω απο την επιρροή του συντρόφου μου και δεν μπορώ να παρω αποφάσεις για τη ζωή και το μέλλον μου μονη μου. Αυτη την περίοδο σκεφτόμαστε τη συγκατοίκηση, κάτι που επίσης οι γονεις μου αρνούνται να δεχτούν. Να σημειώσω εδώ ότι είμαι 32 χρονων, μένω στο εξωτερικό τα τελευταία 10 χρόνια και είμαι ανεξάρτητη. Όλος ο κύκλος μου, εκτός από τους γονείς μου, έχει γνωρίσει το σύντροφό μου και μιλάει μόνο με τα καλύτερα λόγια για κεινον κάτι που ενισχύει ότι δεν εχω κανει τη λάθος επιλογή και πιθανώς αγνοώ ελαττωματα ή άσχημα στοιχεία του χαρακτήρα του.Τα τελευταία χρόνια νιώθω όλο και πιο έντονα οτι για να προχωρήσει αυτή η σχέση περαιτέρω και να σκεφτώ τη δημιουργία οικογενειας θα πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην οικογένειά μου και το συντροφο μου, καθώς δε δέχονται να συζητήσουν καν την πιθανότητα γνωρίσουν εκείνον ή την οικογένειά του κάποια στιγμη. Το επιχείρημά τους είναι ότι πρέπει να βασιστούν σε ο,τι τους λέω εγώ για εκείνον, καθώς δεν υπάρχει κοινή γλώσσα επικοινωνίας άρα δε θα μπορέσουν ποτε να τον γνωρίσουν πραγματικά και να κρίνουν αν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για μένα.

Από τη μεριά του, ο σύντροφός μου δυσκολεύεται να πάρει θέση καθώς δε θέλει να με απομακρύνει από τους γονείς μου. Η οικογένειά του από την άλλη με έχει καλοδεχτει και με κάνει να νιώθω κι εγω μέλος της από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε.Η κατάσταση προφανώς μου δημιουργεί ατελειωτο αγχος σε σημείο που έχω ταχυπαλμιες κάθε φορά που μιλάω μαζί τους στο τηλέφωνο από φόβο μήπως τσακωθούμε για άλλη μια φορά. Έχω επιχειρήσει να τους μιλήσω ήρεμα και λογικά, αλλα η συζήτηση διαρκώς ξεφεύγει με τη μαμα μου να επικαλείται συνεχώς “συμβουλές, κριτικές και ανησυχίες” που τις έχουν εκφράσει φίλες μου γι αυτή τη σχεση σε τυχαίες συναντήσεις τους, όπως και “εκμυστηρευσεις” που εγω ουδέποτε εχω κανει. Όπως σας έγραψα παραπάνω, κανεις από τον κύκλο μου δεν έχει εκφράσει την παραμικρή αμφιβολία γι αυτή τη σχέση, οποτε θεωρώ απίθανο φίλες που εχω από 15 χρονων να πιάνουν τη μαμα μου στο δρόμο (που την έχουν συναντησει 3-4 φορές στα 17 χρονια φιλίας) και να της λένε πραγματα που διστάζουν να πουν σ εμενα ευθέως. Πιστεύω ότι αυτό είναι μια από τις πάμπολλες τεχνικές που η μαμα μου συγκεκριμένα προσπαθεί να εφαρμόσει για να με απομακρύνει από αυτή τη σχέση.Αν μέχρι τώρα δεν το έχω κάνει ξεκάθαρο, η βάση για τη μη καταλληλοτητα αυτής της σχέσης είναι η καταγωγή του συντρόφου μου, η έλλειψη κοινής γλώσσας επικοινωνίας μεταξύ των οικογενειών και το γεγονός ότι εγω εχω ανώτερο επίπεδο σπουδών από το σύντροφό μου (εγω διδακτορικό και εκείνος μαστερ).Περιμένω με αγωνία την απάντησή σας! Ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Από τον/την:Μαριαλενα


Αγαπητή Μαριαλένα,

Σε ευχαριστώ πολύ που επέλεξες να μοιραστείς μαζί μας την πολύ σημαντική ιστορία σου.

Μπορώ να καταλάβω πως η κατάσταση που περιγράφεις σε δυσκολεύει αρκετά. Η αλήθεια είναι, πως είναι αρκετά ψυχοφθόρο όταν η οικογένειά μας αμφιβάλλει και ακυρώνει ή δεν εγκρίνει τις επιλογές μας, καθώς με αυτό τον τρόπο είναι σα να ακυρώνει ένα κομμάτι από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όταν μάλιστα η όλη συζήτηση αφορά ένα τόσο προσωπικό θέμα, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη. Ωστόσο, πολλές φορές, όσο και να το θέλουμε, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε τη γνώμη, τον τρόπο που βλέπουν οι άλλοι τις καταστάσεις από τη σκοπιά τους, αλλά και να τους πείσουμε ότι η επιλογή που έχουμε κάνει είναι η καλύτερη για εμάς και τις ανάγκες μας. Επίσης, όσο περισσότερο προσπαθούμε να πείσουμε κάποιον για κάτι και αποτυγχάνουμε, τόσο περισσότερες εντάσεις δημιουργούνται και τόσο περισσότερο απογοητευόμαστε. Επιπλέον, όσο περισσότερο «φωνάζουμε», τόσο περισσότερο δίνουμε έμμεσα το μήνυμα ότι διαπραγματευόμαστε την επιλογή μας.

Αυτό το οποίο θα σου πρότεινα, είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να αλλάξεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά των γονιών σου για τον άνθρωπό που έχεις επιλέξει και να εστιάσεις περισσότερο στη συμπεριφορά τους θέτοντας κάποια όρια και κάνοντας πιο ξεκάθαρη τη θέση σου. Όρισε εσύ ποιες συμπεριφορές θεωρείς ότι είναι αποδεκτές από μέρους τους και ποιες δεν θα γίνουν αποδεκτές.

Θα ήταν ωφέλιμο, να τους επιβεβαιώσεις πως  γνωρίζεις ποια είναι η άποψή τους, όμως να ξεκαθαρίσεις πως είσαι αρκετά χρόνια με αυτόν τον άνθρωπο, να εξηγήσεις τι είναι αυτό που εκείνοι δε βλέπουν στη σχέση σας, ότι είναι δική σας απόφαση για το αν θα κάνετε το επόμενο βήμα (πχ. Συγκατοίκηση, όπως ανέφερες), και πως θα τους δώσεις το χρόνο που χρειάζονται μέχρι πια να σεβαστούν τους ότι αυτή είναι η νέα πραγματικότητα.

Μη διστάσεις να εκφράσεις ανοιχτά τις σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου και ως προς το πώς νιώθεις με αυτή τη στάση των γονιών σου, αλλά και ως προς το πώς νιώθεις όταν είσαι με το σύντροφό σου.

Με το πέρασμα των χρόνων και βλέποντας οι γονείς σου πόσο ευτυχισμένη είσαι, θα αρχίσουν να το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι αυτό. Προσπάθησε να συζητάς με το σύντροφό σου, χωρίς να του μεταφέρεις απόλυτα την αρνητική στάση των γονιών σου ως προς εκείνον, ώστε να προστατευτεί η σχέση σας.

Τέλος, αν θεωρήσεις πως δεν μπορείς να διαχειριστείς την όλη κατάσταση θα σου πρότεινα επισκεφθείς κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.

Ελπίζω μέσα από το κείμενό μου να σου έδωσα τροφή για σκέψη.

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com