Δεν βρίσκω κάποια ενδιαφέρουσα απάσχοληση και γενικά επικρατεί σε καθετί μια ματαιότητα. Φέτος έδωσα πανελλήνιες. Δεν εργάζομαι.
Από την: Ελένη
Ελένη μου αγαπημένη,
Σ’ ευχαριστούμε πολύ για την κίνησή σου να μοιραστείς μαζί μας τον προβληματισμό και τις σκέψεις σου. Αν έχω καταλάβει ορθά, έδωσες φέτος πανελλήνιες, και έκτοτε βιώνεις μία αίσθηση ματαιότητας σε καθετί, καθώς δεν βρίσκεις ενδιαφέρουσα κάποια απασχόληση, ούτε και εργάζεσαι κάπου.
Σαν από μία πολύ γεμάτη, πιεστική, πλούσια κατάσταση και περίοδο στη ζωή σου, όπως είναι αυτή των πανελλαδικών και της προετοιμασίας για αυτές, ξαφνικά βρέθηκες στο άλλο άκρο, αυτό του άδειου χρόνου χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, ή συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Καταλαβαίνω ότι ίσως υπάρχει αυτή η αίσθηση του πολύ διαφορετικού, μιας απότομης μετάβασης από το πολύ γεμάτο και συγκεκριμένο στο πολύ ρευστό και κενό. Ο οργανισμός σου ενδεχομένως να μην έχει καν ακόμη προσαρμοστεί σε αυτό το απότομο ρίξιμο των ρυθμών του. Επομένως, ίσως να χρειάζεται να του δώσεις λίγο χρόνο να γνωρίσει τη νέα συνθήκη και σιγά σιγά θα βρει εκείνος τρόπους να προσαρμοστεί σε αυτή.
Επιπλέον, νιώθω έτσι όπως το εκφράζεις με τα λόγια σου μέσα από το κείμενό σου, ότι μοιάζει επιτακτική η ανάγκη να βρεις μία ενδιαφέρουσα απασχόληση, και αναρωτιέμαι τί θέλει να σου πει αυτή η ανάγκη και κατά πόσο πηγάζει όντως από εσένα. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι στην εποχή μας θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό το να εργάζεται κανείς, το να έχει μια πλούσια και δημιουργική καθημερινότητα και γενικότερα να δείχνει πολυάσχολος και παραγωγικός.
Αντίθετα, ένας άνθρωπος που ίσως περνάει μια φάση κάπως σαν τη δική σου, μπορεί να επικρίνει τον εαυτό του που δεν μπορεί να διατηρήσει μια εικόνα ενός παραγωγικού και δημιουργικού ατόμου. Ωστόσο, η ζωή αποτελείται από εναλλασσόμενες φάσεις, άλλοτε πιο παραγωγικές και άλλοτε πιο ήσυχες και άδειες, και είναι και οι δύο εξίσου σημαντικές για την ανάπτυξή μας. Μόνο αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να ησυχάσει και να βιώσει αυτή τη φάση που μοιάζει κάπως άδεια, θα μπορέσεις να συντονιστείς με τις πραγματικές σου ανάγκες και θα βρεις τί πραγματικά σε γεμίζει.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να παραλείψω την αξία της ψυχοθεραπευτικής δουλειάς, μέσα από την οποία θα μάθεις να επιτρέπεις στον εαυτό σου να βιώνει αυτές τις εναλλασσόμενες φάσεις της ζωής, μέσα από την ουσιαστική συνάντηση με τις ανάγκες σου!