Είμαι 21 χρονών και δεν έχω φίλους. Δεν είναι ότι δεν συμμετέχω και πουθενά, από νηπιακή ηλικία παίζω σε συλλόγους ομαδικού αθλήματος με αρκετούς συμπαίκτες κάθε χρονιά. Παρόλο που από το δημοτικό μέχρι και ολόκληρο το Λύκειο είχα παρέες και περνάγαμε πανέμορφα, κανείς πότε δεν με προσκάλεσε ούτε σε μια βόλτα εκτός σχολείου ή εκτός προπόνησης. Εγώ ένιωθα πάντα άβολα να κάνω την πρώτη κίνηση και όλοι ήξεραν αυτό το γνώρισμα του χαρακτήρα μου. Στο γυμνάσιο δεν άλλαξε τίποτα, αν και πάλι έκανα κάποιες παρέες από την πρώτη μέρα. Στο Λύκειο τα ίδια, με αποτέλεσμα να φτάσω 3ο έτος πανεπιστημίου σε μια σχολή που μισώ όπου πάλι κάνεις δεν με πλησίασε, και εδώ και 4 χρόνια δεν έχω ούτε μια τυπική φιλία, αν και συνεχίζω κανονικά σε σύλλογο ομαδικού αθλήματος. Εκτός αυτού, όλοι μου λένε ότι τους αρέσει η παρέα μου & τους κάνω να γελάνε χωρίς να προσπαθώ καν. Έχω φτάσει σε σημείο να μη ξέρω πώς είναι να βγαίνει κάποιος βόλτα, κάθε μέρα τα ίδια πράγματα, δηλαδή δουλειά & προπόνηση. Νιώθω τη ζωή να περνάει & απλά να επιβιώνω, διότι έχω σταματήσει εδώ και δεκαετίες να ζω.
Από τον/την: Μαέστρο
Αγαπητέ/η Μαέστρο,
διαβάζοντας το κείμενό σου αισθάνθηκα πολύ έντονα την ανάγκη να μοιραστείς τα όσα σε προβληματίζουν. Φαίνεται πως αυτά που σε απασχολούν είναι η απουσία ανθρώπων στη ζωή σου κι η δυσκολία κοινωνικοποίησης που έχει ως αποτέλεσμα το αίσθημα μοναξιάς. Αναγνωρίζω και καταλαβαίνω την ανάγκη να έχεις ανθρώπους γύρω σου με τους οποίους να αισθάνεσαι οικειότητα και να μπορείς να μοιραστείς τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά σου.
Αρχικά, θα ήθελα να σταθώ σε μία φράση που μου έχει δημιουργήσει κάποια ερωτηματικά. «Εγώ ένιωθα πάντα άβολα να κάνω την πρώτη κίνηση και όλοι ήξεραν αυτό το γνώρισμα του χαρακτήρα μου». Θα ήθελα να σε ρωτήσω με ποιο τρόπο αντιλήφθηκες ότι οι άλλοι γνωρίζουν την δυσκολία σου να κάνεις την πρώτη κίνηση. Είναι κάτι που σου έχουν δηλώσει ή το έχεις συμπεράνει εσύ; Θεωρώ σημαντικό να διερευνήσεις από που προέρχεται αυτή η δήλωση για τον εαυτό σου η οποία δείχνει να είναι αρκετά απόλυτη. Με άλλα λόγια, βάζοντας μία τέτοια «ταμπέλα» στον εαυτό σου υπάρχει περίπτωση να θέτεις κάποια εμπόδια στην διαδικασία της κοινωνικοποίησής σου. Φαίνεται να αφήνεις την ευθύνη της πρώτης κίνησης στους άλλους κι όταν αυτό δεν γίνεται να αισθάνεσαι ματαίωση.
Το δεύτερο το οποίο αξίζει να διερευνήσεις, είναι η αιτία ή οι αιτίες που σε δυσκολεύουν στο να προσεγγίσεις καινούργια άτομα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, αυτή η δυσκολία υπήρχε κατά τη διάρκεια των παιδικών κι εφηβικών σου χρόνων. Παρ’ όλα αυτά, αναφέρεις ότι περνούσες όμορφα με τους υπόλοιπους συμμαθητές κατά τη διάρκεια του σχολείου και της προπόνησης. Αναρωτιέμαι τι άλλαζε όταν ήσουν εκτός των δύο αυτών πλαισίων. Όπως λες, δεν σε έχει προσκαλέσει ποτέ κανένας σε μία βόλτα εκτός σχολείου και αναρωτιέμαι εάν έχει τύχει να προσκαλέσεις εσύ κάποιον, και αν ναι, πως σε έκανε αυτό να νιώσεις. Εάν πάλι δεν έχεις κάνει πότε την πρώτη κίνηση, τότε θα ήταν χρήσιμο να διερευνήσεις τι είναι αυτό που σε εμποδίζει.
Όσον αφορά στον σύλλογο του ομαδικού αθλήματος, φαίνεται να αποτελεί σημαντική πηγή κοινωνικοποίησης στη ζωή σου. Είμαι σίγουρη πως το αίσθημα του ανήκειν είναι πιο έντονο εκεί. Αν έχω καταλάβει σωστά, είσαι μέλος σε σύλλογο ομαδικού αθλήματος από μικρή ηλικία μέχρι σήμερα. Με τους συμπαίχτες σου θα έχετε μοιραστεί πολλά και διαφορετικά συναισθήματα μέσα από τις εμπειρίες που έχετε βιώσει μαζί και αυτό θα σας έχει φέρει πιο κοντά. Ίσως, λοιπόν, να ήταν ευκολότερο να προσεγγίσεις κάποιον τον οποίο γνωρίζεις ήδη αρκετά χρόνια κι αισθάνεσαι οικειότητα.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ σε μία ακόμα φράση σου «όλοι μου λένε ότι τους αρέσει η παρέα μου». Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός πως έχεις ένα θετικό feedback από τους άλλους όσον αφορά στον εαυτό σου και στον τρόπο που σχετίζεσαι μαζί τους. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν κίνητρο για να κάνεις την πρώτη κίνηση για να τους προσεγγίσεις. Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία και το αίσθημα της ματαίωσης που βιώνεις. Είναι σημαντικό που επέλεξες να μιλήσεις γι’ αυτό που σε απασχολεί το οποίο φαίνεται να αποτελεί μία χρόνια κατάσταση. Για αυτόν τον λόγο λοιπόν, θεωρώ βοηθητικό να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να μπορέσεις να διερευνήσεις και να ανακαλύψεις τι σε εμποδίζει στην διαδικασία της κοινωνικοποίησής σου.
Είμαστε στη διάθεσή σου για ό,τι άλλο χρειαστείς,
