Αν και όλοι πιστεύουν πως είμαι δυνατή, υπέροχη και τέλεια, οι ανασφάλειες κάνουν πάρτυ μέσα μου σε ανύποπτο χρόνο. Νιώθω πως πλέον εγώ δεν μπορώ να τις αντιμετωπίσω και ψάχνω λανθασμένα να μου τις γαληνεύσει κάποιος άλλος. Ίσως αυτές μου οι ανασφάλειες να προέκυψαν από το γεγονός ότι είμαι μοναχοπαίδι, είχα πάντα όλη την προσοχή πάνω μου δίχως να κάνω κάτι για να την τραβήξω και όταν ήρθα σε επαφή με παιδιά της ηλικίας μου αντιλήφθηκα πως το ενδιαφέρον δεν θα μπορεί να είναι στραμμένο σε εμένα συνεχώς. Ίσως και να οφείλεται σε ορισμένες αποτυχημένες φιλίες και σχέσεις.
Θα μπορούσε άραγε να επηρεάσει τον ψυχισμό μου το ότι είμαι μοναχοπαίδι; Πώς μπορώ όμως σήμερα να κοιτάξω τις ανασφάλειες μου στα μάτια και να τις νικήσω;
Από την: Ελευθερία
Αγαπητή Ελευθερία,
Σ’ ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα των προβληματισμών σου. Πόσο δυσάρεστο αλλά και ταυτόχρονα πόσο διαλλακτικό συναίσθημα η ανασφάλεια. Ένα συναίσθημα ανοιχτό στον διάλογο και στην εξερεύνηση.
Θα σταθώ ιδιαίτερα στο ότι αναγνωρίζεις πως υπάρχει μέσα σου ένα κομμάτι, οδηγούμενο από ανασφάλεια, που αναζητά φροντίδα και γαλήνεμα από τους άλλους. Είναι πολύ σημαντική αυτή η αναγνώριση, καθώς σημαίνει ότι σε παρατηρείς και άρα ότι αποκτάς σιγά σιγά επίγνωση των κινήτρων σου. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά, για παράδειγμα, το να ζητώ προσοχή συνειδητά επειδή αισθάνομαι ότι όντως απουσιάζει και με εμποδίζει να συνδεθώ με τους άλλους από το να ζητώ προσοχή λαίμαργα, χωρίς επίγνωση, επειδή κατά βάθος θέλω να μου καλύψουν οι άλλοι βαθύτερες ανάγκες μου που έχουν σχέση με το αίσθημα της ανασφάλειας. Όταν γνωρίζω ότι οι ρίζες αυτής της ανικανοποίησης είναι βαθύτερες και ξεκινούν από εμένα, τότε αρχίζω να στρέφομαι προς τον εαυτό μου και να δουλεύω μαζί του, όπως πολύ σωστά έχεις αρχίσει να κάνεις κι εσύ.
Αναφέρεις πως θέλεις να κοιτάξεις κατάματα τις ανασφάλειές σου. Πριν βρεις το «πως» σου χρειάζεται να βρεις το «πότε» και το «γιατί» σου. Χρειάζεται, αρχικά, να προσδιορίσεις πότε δεν αισθάνεσαι ασφάλεια. Είναι, για παράδειγμα, όταν μπαίνεις σε μία νέα σχέση (είτε φιλική είτε ερωτική); Είναι όταν αρχίζεις να δένεσαι με κάποιο άτομο; Όταν γνωρίζεις ανθρώπους; Έπειτα, χρειάζεται να προσδιορίσεις το γιατί αισθάνεσαι ανασφάλεια σε κάθε στιγμή. Είναι γιατί αισθάνεσαι πως δεν έχεις την προσοχή που θα ήθελες; Μήπως γιατί φοβάσαι το πώς φαίνεσαι στους άλλους; Από ότι κατάλαβα, συνδέεις την ανασφάλεια αφενός με το αίσθημα της προσοχής και το γεγονός ότι έχεις μεγαλώσει χωρίς αδέρφια και αφετέρου με αποτυχημένες φιλίες και σχέσεις του παρελθόντος που ενδεχομένως σε έκαναν να αισθανθείς φόβο ή/ και απόρριψη.
Όσον αφορά τις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος σου, σαφώς και μπορεί να θρέφουν την ανασφάλεια. Η ανασφάλεια κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος της αποτελείται από φόβο και συχνά οφείλεται σε τραυματικές εμπειρίες, όπως σε ψυχοφθόρες σχέσεις και σε ανασφαλή σχέση με τους γονείς. Το σημαντικό εδώ είναι η εξερεύνηση και επεξεργασία αυτών των εμπειριών, του πως σε επηρέασαν τότε και πως σε επηρεάζουν στο παρόν. Για παράδειγμα, ίσως να διατάραξαν την εμπιστοσύνη σου προς τους άλλους ή και την εμπιστοσύνη σου προς τον εαυτό σου. Ας έχουμε υπόψιν πως η ανασφάλεια έχει την τάση να διογκώνει εμπειρίες του παρελθόντος και να τις προβάλλει στο παρόν και στο μέλλον. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε πως το παρελθόν είναι μόνο μάθημα και οδηγός για να δουλέψουμε το παρόν μας, διότι μόνο στο τώρα μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
Όσον αφορά το γεγονός ότι είσαι μοναχοπαίδι, αν σε κατάλαβα σωστά το συνδέεις με την προσοχή και το κατά πόσο νιώθεις ότι την έχεις από τους γύρω σου. Όταν ένα παιδί είναι το μοναδικό στην οικογένεια, αυτομάτως βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής των γονέων και των συγγενών και απολαμβάνει αποκλειστική προσοχή και αγάπη. Πράγματι, πολύ συχνά έχοντας συνηθίσει σε αυτή την αντιμετώπιση, ενδέχεται να την αναζητά και να τη θέλει και εκτός σπιτιού και από όλους τους ανθρώπους πχ από τους δασκάλους, από τους φίλους κλπ. Το γεγονός ότι είσαι μοναχοπαίδι, επομένως, σίγουρα έχει επηρεάσει τον ψυχισμό σου, όπως μας έχει επηρεάσει όλους τους ανθρώπους ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει ως παιδιά. Ωστόσο, το πώς ακριβώς σε έχει επηρεάσει ο τρόπος που μεγάλωσες και το πώς σε έχει διαμορφώσει στον άνθρωπο που είσαι σήμερα είναι κάτι μοναδικό και δε μπορεί να απαντηθεί τόσο εύκολα. Χρειάζεται διερεύνηση και παρατήρηση μέσα από προσωπική ψυχοθεραπεία.
Είναι πραγματικά πολύ γενναίο εκ μέρους σου που θέλεις να κοιτάξεις στα μάτια την ανασφάλειά σου και να την αντιμετωπίσεις. Έχεις ήδη αναγνωρίσει την ύπαρξή της και αυτό είναι το 50% της αντιμετώπισης. Και λέω «αντιμετώπισης» και όχι «νίκης» διότι εδώ δε χωρά ανταγωνισμός μεταξύ σας. Πήγαινε με το μέρος της και μη προσπαθήσεις να την πολεμήσεις, είναι εδώ για κάποιο λόγο. Σου θυμίζω πως ο σκοπός δεν είναι η εξαφάνιση της ανασφάλειας αλλά η διαχείρισή της. Μέσα από σωστή καθοδήγηση ενός ειδικού ψυχικής υγείας μπορείς να αναγνωρίσεις, όπως είπαμε, τις συνθήκες εμφάνισής της, το πώς σε επηρεάζει και έπειτα να τη μετουσιώσεις σε ένα εργαλείο που θα σε βοηθήσει να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να σκέφτεσαι με έναν τρόπο πιο λειτουργικό για σένα και να διαχειρίζεσαι πιο αποτελεσματικά την ανασφάλεια μέσα σου.
Και κάτι για να κλείσω: Είσαι πράγματι και δυνατή και υπέροχη και θα συνεχίσεις να είσαι ακόμα κι αν αισθάνεσαι ανασφάλεια ή οτιδήποτε άλλο. Φτάνει να το συνειδητοποιήσεις κι εσύ, όπως και οι γύρω σου. Δεν είμαστε τα συναισθήματά μας, είμαστε απλώς εμείς.
