“Έχω ένα μόνιμο άγχος για τις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μου. Νιώθω πως πρέπει να τους έχω όλους ευχαριστημένους, αλλά πάντα κάποιους θα αδικήσω και κάποιοι θα με αδικήσουν.”

Έχω ένα μόνιμο άγχος για τις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μου. Συνεχώς σκέφτομαι πως κάτι δεν πάει καλά, πως δεν φέρομαι όπως πρέπει μαζί τους ή ότι αυτοί δεν φέρονται όπως πρέπει μαζί μου. Νιωθω πως πρέπει να τους έχω όλους ευχαριστημένους αλλα πάντα κάποιους θα αδικήσω και κάποιοι θα με αδικήσουν. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι νιώθω υπερβολικα όλα τα συναισθήματα, και νιώθω και τα συναισθήματα των φίλων μου και της οικογένειας μου ταυτόχρονα.

Από την:  Αντριάννα, 19 χρονών

Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που μοιράζεσαι μαζί μας τον προβληματισμό σου, ο οποίος δείχνει να σε απασχολεί πολύ. Είναι πολύ σημαντικό βήμα η συνειδητοποίηση ότι κάτι σε πιέζει μέσα σου και αναζητάς να βρεις βοήθεια για να απαντήσεις σε αυτό. Όπως μας περιγράφεις, βιώνεις μια μόνιμη ανησυχία, η οποία σχετίζεται με τη σχέση σου με τους ανθρώπους γύρω σου, είτε αυτοί είναι φίλοι, είτε συγγενείς. Θα ήθελα να σου πω, πως είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα 19χρονο κορίτσι, να σκέφτεται τους τρόπους με τους οποίους θα συσχετιστεί με τον κοινωνικό της κύκλο και τους ανθρώπους. Είναι η στιγμή που αρχίζεις να γνωρίζεις περισσότερο τον εξωτερικό κόσμο, βγαίνεις από τον κλειστό σου κύκλο, που ενδεχομένως έως τώρα να περιοριζόταν στο σχολείο και στο σπίτι. Γνωρίζοντας κόσμο και ανοίγοντας τις επαφές μας και τον κύκλο μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανησυχίες τέτοιας φύσης.

Αντριάννα μου, η παρούσα σελίδα έχει καθαρά συμβουλευτικό και καθοδηγητικό χαρακτήρα και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει την διαδικασία της ψυχοθεραπείας, η οποία στοχεύει στην αναζήτηση βαθύτερων πηγών για την εκάστοτε συμπεριφορά, σκέψη ή συναίσθημα.

Ωστόσο, είναι μια καλή αρχή για να μπεις σε σκέψεις, σχετικά με την προσωπική σου ανησυχία, οι οποίες θα σε βοηθήσουν σίγουρα! Θα ήθελα να σταθώ στην φράση σου “νιώθω πως πρέπει να τους έχω όλους ευχαριστημένους”. Η αλήθεια είναι, πως στην ίδια σου την σκέψη απάντησες εσύ, λέγοντας πως πάντα κάποιους θα αδικήσεις. Ακριβώς αυτή ήταν η φράση που θα σου απαντούσα κι εγώ. Δεν μπορούμε οι άνθρωποι να τους έχουμε όλους ευχαριστημένους, σίγουρα κάποιον άθελά μας θα αδικήσουμε, όπως και θα αδικηθούμε, όπως είπες πολύ σωστά. Έχοντας όλο και περισσότερους ικανοποιημένους, μένει για το τέλος ο εαυτός μας, τον οποίο καταλήγουμε να ξεχνάμε. Σημασία έχει, ο εαυτός μας, να μη μένει τελευταίος, αλλά αντιθέτως, να μπαίνει στην πρώτη θέση, να είναι ο πρώτος που θα ικανοποιήσουμε. Πολλοί μπορεί να μπερδεύονται και να θεωρούν πως εάν το κάνουν αυτό, θα γίνουν εγωιστές. Δεν είναι όμως εγωιστικό να δίνουμε την σειρά προτεραιότητας στις ανάγκες μας, να ακούμε πρώτα τη φωνή μας, ούτε παραμελούμε με αυτόν τον τρόπο τους υπόλοιπους γύρω μας.

Επίσης, μας επισημαίνεις πως τα συναισθήματά σου τα αισθάνεσαι υπερβολικά. Θα ήθελα να σου πω πως καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες και πως το να νιώθουμε έντονα τα συναισθήματά μας, δεν είναι καθόλου λάθος. Ο λόγος είναι πως με το να τα ζούμε όπως είναι τα συναισθήματά μας, όπως μας βγαίνουν, ακατέργαστα, δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο να αποθηκευτούν προσωρινά μέσα μας, με αποτέλεσμα να γίνονται τα ανείπωτα, απωθημένα. Είναι πολύ σημαντικό να βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα, καθώς είναι κι αυτά κομμάτι της καθημερινότητας και των προσωπικών μας βιωμάτων. Χωρίς τα αρνητικά συναισθήματα, δε θα γνωρίζαμε τι μας ενοχλεί, δεν θα καθορίζαμε τα όριά μας, δε θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε τις αδυναμίες μας, δε θα μπορούσαμε να θέτουμε στόχους και να προσπαθούμε για αυτούς. Αξίζει, λοιπόν, σε αυτά τα συναισθήματα να δίνουμε σημασία και να τα νιώθουμε όσο πιο πολύ μπορούμε, ώστε να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας.

Παρατηρώ στην περιγραφή σου, να τονίζεις πολύ πως οτιδήποτε νιώθεις, αυτό γίνεται σε σχέση πάντα με τους άλλους. Έχεις ρωτήσει ποτέ τον εαυτό σου γιατί μπορεί να τα συσχετίζεις με τους άλλους; Είναι κάτι που έκανες πάντα ή συνέβη κάτι στη ζωή σου και άρχισες να έχεις αυτό το άγχος για τη σχέση σου μαζί τους; Πίσω από την ανησυχία σου, ακούω την ανάγκη σου να συσχετίσεις την προσωπική σου ταυτότητα με τους άλλους. Το γεγονός αυτό, είναι πολύ κατανοητό να σε οδηγεί στο να νιώθεις και τα συναισθήματά τους εσύ, να θες να τους ευχαριστείς, να έχεις άγχος αν δεν τους ευχαριστήσεις. Αλλά μέσα σε όλο αυτό, πού βρίσκεις την Αντριάννα;

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να σου προτείνω να ξεκινήσεις το ταξίδι της ψυχοθεραπείας. Η ψυχοθεραπεία, είναι μια μοναδική και πολύ προσωπική διεργασία, όπου γνωρίζεις πραγματικά τον εαυτό σου, τον αυθεντικό, τον αφιλτράριστο εαυτό, μέσα σε ένα πλαίσιο που σου προσφέρει όλον τον ασφαλή χώρο και χρόνο να επεξεργαστείς όλα αυτά τα ερωτήματα που προκύπτουν σχετικά με τον εαυτό σου και τη σχέση με τους ανθρώπους. Είναι η λύση για να βρεις τα βαθύτερα αίτια της ανάγκης που μας περιγράφεις, η λύση για να ακούσεις τη δική σου φωνή, την αληθινή, τη γνήσια, τη φωνή της Αντριάννας και όχι των άλλων.

Είναι πολύ σημαντική η επαφή μας με τον εαυτό, χωρίς να εσωτερικεύουμε και των άλλων τα συναισθήματα. Είναι διαφορετικό να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας για τους άλλους, και διαφορετικό να είναι μεγαλύτερο το ενδιαφέρον αυτό για τους άλλους, συγκριτικά με το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας. Όταν αφομοιώνουμε και των άλλων τα συναισθήματα και τα φέρνουμε μέσα μας, είναι φυσικό και επακόλουθο να τα βιώνουμε όπως είπες υπερβολικά. Αυτό συμβαίνει, γιατί, έχουμε συγκεκριμένα αποθέματα ενέργειας να διαθέσουμε συναισθηματικά. Πώς θα σου φαινόταν, να αφιέρωνες αυτόν τον χρόνο και την ενέργεια που ξοδεύεις για τους άλλους, στον εαυτό σου; Πώς θα σου φαινόταν να αρχίσεις να ακούς τα δικά σου συναισθήματα, την δική σου ανάσα; Δοκίμασε να βάλεις την Αντριάννα στη θέση των άλλων, και άκου την ενεργά, όπως πιστεύω κάνεις σε όλους τους φίλους και δικούς σου ανθρώπους! Χρησιμοποίησε την ίδια ενέργεια που χρησιμοποιείς για να ευχαριστήσεις στους άλλους, αλλά με άλλη κατεύθυνση, προς εσένα. Είναι πολύ σημαντικό να αναρωτηθείς, τι ανάγκες έχεις, τι πιστεύεις πως σου αξίζει.

Αντριάννα μου, παρά την οποιαδήποτε ανησυχία, αδυναμία, πίεση, φόρτιση που μπορεί να νιώθεις, είναι πολύ σημαντικό που μπαίνεις σε διαδικασία ενδοσκόπησης. Είναι κι αυτό μια ένδειξη φροντίδας προς τον εαυτό, το να αναρωτιόμαστε γιατί νιώθουμε έτσι και να θέλουμε να το βελτιώσουμε. Επίσης, θέλω να σου αναγνωρίσω τη δύναμη που έχεις να εκφράζεις έντονα τα συναισθήματά σου, είτε αυτά είναι θετικά, είτε αρνητικά. Έχει μεγάλο νόημα και ουσία αυτό. Κλείνοντας, θα ήθελα να σε συμβουλεύσω ξανά, να δοκιμάσεις να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο, με τον οποίο θα ξεκινήσεις αυτό το μοναδική διαδρομή γνωριμίας με τον εαυτό σου. Πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ, γιατί έχεις τη διάθεση αναζήτησης προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντριάννα μου, συνέχισε, με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας να ανακαλύπτεις τα επόμενα μονοπάτια, ολοένα και πιο βαθιά, που θα σου δώσουν την ανακούφιση από τις ανησυχίες σου.

Θυμήσου: εσύ θα τη δώσεις στον εαυτό σου.

Είμαι προσωπικά και εγώ και η σελίδα στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστείς, μη διστάσεις να επικοινωνήσεις! Ελπίζω να αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου!

*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.

Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα πατώντας στο κουμπί της αρχικής και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας.