|
|
|
Αγαπημένε μου Γιώργο, αρχικά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την διάθεσή σου και το θάρρος σου να ζητήσεις βοήθεια για κάποιον που ενδιαφέρεσαι και αγαπάς. Από αυτό που μας περιέγραψες, φαίνεται πως δεν είναι καθόλου εύκολη η κατάσταση μέσα στην οποία βρίσκεσαι εσύ, αλλά και η μητέρα σου. Επομένως, είναι απόλυτα φυσιολογικό να φτάνεις στο σημείο που δεν έχεις αρκετά αποθέματα ενέργειας για να “λύσεις” το πρόβλημα αυτό και να λες πως δεν ξέρεις πλέον πώς να το χειριστείς.
Αρχικά, θα ήθελα να καταστήσω σαφή την διαφορά μεταξύ κρίσης πανικού και κρίσης άγχους. Μια κρίση πανικού, αφορά κυρίως στον φόβο του επικείμενου θανάτου ή της παράνοιας, ενώ παράλληλα ενεργοποιείται στο άτομο η ανησυχία ότι θα ξανασυμβεί κι άλλη κρίση. Μια κρίση άγχους, πρόκειται για μια έντονη κατάσταση ανησυχίας, μετά από κάποιο στρεσογόνο γεγονός. Παρουσιάζεται με διάφορα συμπτώματα στην καθημερινότητα του ατόμου και συνήθως κλιμακούμενη ένταση. Σε σχέση με την κρίση άγχους, η κρίση πανικού έρχεται απρόσμενα και χωρίς αιτία, ενώ βιώνεται ως μια ανεξέλεγκτη αίσθηση επικείμενης καταστροφής. Το άτομο, μπορεί να καταλήξει να αποφεύγει δημόσιους χώρους και καθημερινές δραστηριότητες που συνήθιζε να κάνει, λόγω του φόβου του μην πάθει κρίση πανικού. Στην ουσία, το ίδιο το άτομο “χτίζει” τον πανικό του.
Η μητέρα σου, λοιπόν, όπως μας λες, λόγω των κρίσεων πανικού, καταπιάνεται από τα μηνύματα που της στέλνει το σώμα της, και χτίζει περισσότερο πανικό. Για παράδειγμα, την “χτυπάει” στο στομάχι, επομένως δεν τρώει γιατί κάτι νομίζει πως έχει, ή της προκαλεί αστάθεια, επομένως φοβάται πως θα πέσει. Το κυρίαρχο συναίσθημά της, είναι ο φόβος. Οτιδήποτε συμβαίνει, είναι σαν να έχει “εκπαιδευτεί” ο εγκέφαλός της και το σώμα της να αντιδράει με αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να “προστατευτεί”. Σχεδόν πάντα, οι κρίσεις πανικού, εμπερικλείουν αυτό το στοιχείο “αποφυγής” του ατόμου, από καταστάσεις που πιστεύει πως θα την πυροδοτήσουν, δυσκολεύοντας έτσι την ρουτίνα του.
Τώρα, τι μπορείς να κάνεις εσύ; Αυτό που θα χρειαστεί σε κάθε περίπτωση, είναι να της παρέχεις ένα υποστηρικτικό και ζεστό περιβάλλον φροντίδας. Η μητέρα σου, χρειάζεται να ξέρει πως δεν θα της συμβεί κάτι, πως υπάρχει κάποιος που θα την φροντίσει και θα την υποστηρίξει συναισθηματικά. Έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που αντιδράμε προς ένα άτομο που βιώνει μια κρίση πανικού. Κάποια βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι:
- Δεν κάνουμε ερωτήσεις όπως “τι παθαίνεις;”, “τι έχεις;” ή φράσεις όπως “ηρέμησε”, “δεν παθαίνεις κάτι στην πραγματικότητα”
- Χρειάζεται εμείς να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας ώστε να μην εντείνουμε περισσότερο το άγχος του ατόμου
- Δίνουμε στο άτομο να καταλάβει πως είναι ασφαλές εκεί που είναι
- Προσπαθούμε να εστιάσουμε την προσοχή του στο παρόν, π.χ. τεχνική γείωσης 5-4-3-2-1 : 5 πράγματα που βλέπει, 4 πράγματα που ακούει, 3 πράγματα που μπορεί να αγγίξει, 2 πράγματα που μπορεί να μυρίσει και 1 πράγμα που μπορεί να γευτεί.
- Το μόνο που ρωτάμε είναι τι έχει ανάγκη εκείνη την ώρα και πώς μπορούμε να τον βοηθήσουμε
- Αφήνουμε να έχει τον χώρο του άμα θέλει, δεν πιέζουμε
Αφού περάσει η κρίση πανικού, είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε το άτομο να επισκεφτεί έναν ψυχολόγο. Η ψυχοθεραπεία βοηθά όχι μόνο στην αντιμετώπιση και διαχείριση των συμπτωμάτων αλλά και στην αναζήτηση των αιτιών που τα προκαλούν. Πολύ αποτελεσματικές έχουν φανεί η Γνωσιακή – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία, η οποία βοηθάει σε πρώτο στάδιο στην μείωση και διαχείριση του συμπτώματος, δηλαδή την κρίση. Ωστόσο, κρίνεται πολύ σημαντική και η αναζήτηση των αιτιών που προκαλούν την κρίση, στο οποίο μπορεί να βοηθήσει η Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις κρίνεται βοηθητικό ή ακόμη και αναγκαίο η επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο, με σκοπό την λήψη φαρμακευτικής αγωγής από το άτομο, προκειμένου να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα. Προσοχή: δεν ενθαρρύνουμε το άτομο να επισκεφτεί κατευθείαν ψυχίατρο, εάν δεν κριθεί απαραίτητο από τον ψυχολόγο να κάνει παραπομπή. Επίσης, έχει φανεί, πως μόνο σε συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής με ψυχοθεραπεία, μειώνονται τα συμπτώματα και αποκτά το άτομο λειτουργικότητα στην καθημερινότητά του.
Γιώργο μου, θα ήθελα να μπορούσες να μου απαντήσεις εάν έχετε επισκεφτεί ψυχολόγο ή και ψυχίατρο με την μαμά σου, γιατί δεν μας το αναφέρεις… Το θεωρώ πολύ σημαντικό αν δεν το έχετε κάνει, να προχωρήσετε σε αυτήν την επίσκεψη. Επίσης, θεωρώ πολύ σημαντικό και για εσένα να επισκεφτείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας, αφενός για να σε καθοδηγεί πιο συστηματικά ως προς την αντιμετώπισή σου στο θέμα αυτό, και αφετέρου για να αποφορτίζεσαι από όλη αυτήν την ψυχική εξάντληση, γιατί αυτό δεν είναι εύκολο ούτε για εσένα. Πρόκειται για την μητέρα σου, πρόκειται για άνθρωπο τρίτης ηλικίας, πρόκειται για πολλά χρόνια που αγωνίζεστε με αυτήν την κατάσταση. Το θεωρώ πολύ σημαντικό να αναζητήσετε πολύπλευρη θεραπευτική παρέμβαση.
Αγαπητέ Γιώργο, ελπίζω οι προτάσεις που σου έδωσα σε αρχικό συμβουλευτικό επίπεδο να σε βοήθησαν να βρεις μια άκρη του νήματος σε αυτό το κουβάρι που έχεις χαωθεί. Προσπάθησε να ξεκαθαρίσεις το μυαλό σου και να βάλεις τα πράγματα σε μια τάξη, ώστε να δεις τι θα ωφελήσει από αυτά που σου είπα σε αρχικό στάδιο την μητέρα σου. Εφόσον επηρεάζεται πλέον ολοκληρωτικά η καθημερινή της ζωή (φαγητό κλπ), κρίνεται αναγκαία η άμεση παρέμβαση από ειδικούς. Χρειάζεται να βρίσκεστε σε συνεργασία όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτό, σίγουρα η μητέρα σου δεν πρέπει να είναι μόνη της.
Κάθε πρόβλημα έχει και τη λύση του, αρκεί να την δούμε και με την βοήθεια των γύρω μας να την εφαρμόσουμε, σίγα – σιγά, με σταθερά και γερά βήματα κάθε φορά. Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό!
Είμαι προσωπικά και εγώ, αλλά και η σελίδα στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστείς, μην διστάσεις να επικοινωνήσεις! Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας!
*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.
Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα πατώντας στο κουμπί της αρχικής και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας.
