Χαίρεται,θα ήθελα να μοιραστώ δύο πράγματα,είμαι 37 ετών,έχω διαγνωστεί με ΓΑΔ/Αποφευκτικη Διαταραχή Προσωπικότητας στα 34 μου,από την εφηβεία ήδη είχα καταλάβει πως δεν πάει κάτι καλά χωρίς όμως να μπορώ να το προσδιορίσω αν είναι κατάθλιψη,η απλώς στενοχώρια,ως εσωστρεφής και ντροπαλός,ποτε δεν είχα τις εύκολες φιλίες,δεν είχα φίλους καθόλου όλα τα χρόνια,δεν έχω κάνει κάποια σχέση με κοπέλα,οι ανασφάλειες και οι φόβοι με ταλαιπωρούν για πολλά χρόνια,φόβος απόρριψης,φόβος πρωτοβουλίας,ανεπάρκεια,μειονεξια,φόβος εκφρασης,πιεστικοί γονείς και συνεχώς αρνητική κριτικη.Το 2021 κατέρρευσα ψυχολογικα,επειδή στον εργασιακό χώρο δεχομουν πολύ αρνητικό gossip πισώπλατα,υποτίμηση,δεν είχα προσωπικό χρόνο καθόλου και είχα πρόβλημα με την πολυκοσμία,με στεσσαρε να βρίσκομαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο που δεν γνώριζα κιόλας.Με χαρακτηριζαν ως περίεργο,πολύ ήσυχο,λιγομίλητο,ντροπαλο,αισθανομουν πολύ μειονεκτικά,λες και επειδή είχα αυτά τα χαρακτηριστικά ότι ήμουν κάποιος κατώτερος από τους άλλους.
Παραιτήθηκα,δεν είχα βρει άλλη εργασία,δεν είχα ταμείο ανεργίας,με έφαγαν οι ανασφάλειες για το αν έκανα τη σωστή επιλογή,κατέληξα με βαλεριάνες,με seroxat,με effexor,για 1,5 έτος,πολύ στενοχώρια,εσωτερικευμενη,καταπιεσμένα συναισθήματα,πήρα 15 κιλά από τις παρενέργειες των φαρμάκων,διαγνώστηκα με αυτοάνοσο χασιμοτο λόγω άγχους προφανώς.
Σήμερα,προσπαθώ μεσω ομαδικής θεραπείας να ξεπεράσω κάποια από τα προβλήματα και τα συμπτώματα της διαταραχής,αν και είναι αρκετά δύσκολο.
Από τον/την: John37
Αγαπητέ John37,
Αρχικά, θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια που παρά τις δοκιμασίες και απογοητεύσεις που σου έστειλε η ζωή, εσύ είσαι εδώ σήμερα και βρήκες το κουράγιο να ζητήσεις βοήθεια και να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας. Είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος! Το ξέρω ότι το φορτίο που κουβαλάς αυτήν τη στιγμή είναι ασήκωτο, αλλά το ότι είσαι εδώ σήμερα και μοιράζεσαι την ιστορία σου σημαίνει κάτι. Είναι φυσιολογικό που η αλλαγή σου φαίνεται δύσκολη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και ακατόρθωτη. Η ομαδική θεραπεία που κάνεις μπορεί να σου προσφέρει ένα πολύ καλό υποστηρικτικό πλαίσιο, διότι αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι ο μόνος που περνάει δυσκολίες. Είναι πολύ βοηθητικό να ξέρεις ότι εκεί υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που θα σε ακούσουν, θα σου συμπαρασταθούν και δε θα σε κρίνουν για αυτό που είσαι.
Καταλαβαίνω επίσης, ότι δεν ήταν εύκολη απόφαση να παραιτηθείς από την εργασία σου, ούτε να διαχειριστείς τα διάφορα σχόλια που γίνονταν εις βάρος σου, αλλά να θυμάσαι ότι οι άνθρωποι που βλέπουν την επιφάνεια και την κρίνουν χωρίς να γνωρίζουν την ιστορία του καθενός, είναι εκείνοι με τις περισσότερες ανασφάλειες. Υποτιμούν τους άλλους για να αποκτήσουν μια αίσθηση ψευδοανωτερότητας. Κανένας από αυτούς που σε κρίνουν δε μπορεί να καταλάβει με τι δαίμονες παλεύει κάποιος με ψυχική νόσο. Άνθρωποι σαν εσένα αξίζουν το σεβασμό και τη συμπαράσταση όλων μας.
Αναφέρεις, επίσης, πως μεγάλωσες σε επικριτικό οικογενειακό περιβάλλον. Ορισμένοι γονείς στη προσπάθεια τους να καταστείλουν την ”κακή” συμπεριφορά του παιδιού τους, χρησιμοποιούν τοξικά μέσα για να το πετύχουν νομίζοντας ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος, για να μάθουν τα παιδιά από τα λάθη τους. Δυστυχώς, αυτή η τακτική μόνο αρνητικά αποτελέσματα φέρνει στη ψυχοσύνθεση τους, καθώς μαθαίνουν από πολύ νωρίς ότι δεν είναι ασφαλές να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, να είναι ευάλωτα μπροστά στο γονιό και να κάνουν λάθη.
Ακόμα και αν οι γονείς έχουν καλή πρόθεση αυτό δε παύει να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ενήλικη ζωή (πχ. χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολία λήψης αποφάσεων, άγχος, παραμέληση προσωπικών αναγκών προς όφελος των άλλων κ.α.). Οι ανοιχτές πληγές που αφήνουν τα παιδικά τραύματα είναι βαθιά ριζωμένες στον άνθρωπο και χρειάζεται χρόνος, υπομονή και φροντίδα για να επουλωθούν. Προσπάθησε να είσαι συμπονετικός με τον εαυτό σου, να μην τον κρίνεις αυστηρά και να του υπενθυμίζεις ότι είναι φυσιολογικό να νιώθεις άγχος, φόβο και ανασφάλεια σε μη οικείες για σένα καταστάσεις. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με τα μέσα που έχεις τώρα.
Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από τη διαταραχή. Δεν είσαι η διαταραχή, αλλά ένας άνθρωπος που έχει ενστερνιστεί βαθιά τα συμπτώματα της και πορεύεσαι με αυτά διότι ο εγκέφαλος σου δε ξέρει να επιβιώσει με άλλο τρόπο. Αν του δείξεις, όμως πώς γίνεται και δουλέψεις με τον εαυτό σου στη θεραπεία, μπορείς να φτάσεις σε ένα σημείο να διαχειρίζεσαι το άγχος σου και να χτίσεις σταδιακά υγιείς σχέσεις. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ξαναγνωριστείς με τον εαυτό σου, να δεις μέχρι πού μπορεί να σε φτάσει και να ανακαλύψεις τις δυνατότητες σου.
Η διαταραχή είναι μόνο το περιτύλιγμα, και κάθε φορά που επιλέγεις να αντιμετωπίσεις σταδιακά τους φόβους σου, θα είσαι μια μέρα μακριά από εκείνη. Το ταξίδι προς την αλλαγή είναι μεγάλο, αλλά στο τέλος θα αξίζει τον κόπο και την προσπάθεια σου. Τέλος, για να ανοίξεις το δρόμο προς την προσωπική σου εξέλιξη μπορείς -αν δε το έχεις κάνει ήδη- να αρχίσεις να διαβάζεις βιβλία ειδικά για την αποφευκτική διαταραχή για να είσαι ενημερωμένος, καθώς, επίσης, και ιστορίες ανθρώπων που την έχουν βιώσει και πώς διαχειρίζονται τα συμπτώματα της σήμερα. Έχω να σου προτείνω δύο βίντεο που πιστεύω θα σε βοηθήσουν. Στην πορεία, εξηγούν και τρόπους αντιμετώπισης με βάση την εμπειρία τους.
- Avoidant Personality Disorder – What is it and How did I get it?
- Avoidant Personality Disorder: My Experience
Σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας! Θα είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς.
*Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.
Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα πατώντας στο κουμπί της αρχικής και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας.
Επιμέλεια Άρθρου: Χριστοδουλάκη Ελεάννα
