Θέλω να ξεπεράσω το χωρισμό μου μετά από 9 χρόνια σχέσης. Aισθάνομαι πως εiναι ακατόρθωτο, οι σκέψεις μου τριγυρίζουν γύρω από αυτό το θέμα αλλά και την άποψη του ανθρώπου που είχα δίπλα μου σε θέματα που με αφορούν. Θέλει να μιλάμε, να ξέρει πως είμαι καλά και μου ζητά να αφήσω το χρόνο να δείξει. Δε μπορώ να κατανοήσω αυτή την έκφραση και μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ αυτό που νιώθω. Αισθάνομαι ότι οι γύρω μου δε με καταλαβαίνουν και μου προτείνουν πράγματα για μένα ακατόρθωτα (πχ να μην απαντάω στα μηνύματα του). Εκείνος δείχνει σημάδια ότι με θέλει δίπλα του ωστόσο δεν το επιλέγει και όταν είναι με φίλους δε θέλει να τον ενοχλώ. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε πολύ κακή κατάσταση. Πώς μπορώ να διαχειριστώ το χωρισμό μου;
Από την: Άννα
Αγαπητή Άννα,
Ευχαριστούμε που επέλεξες να μας δείξεις εμπιστοσύνη, να μοιραστείς όλα όσα σε δυσκολεύουν και να ζητήσεις τόσο όμορφα και ειλικρινά μια καθοδήγηση.
Αυτό που βιώνεις είναι πραγματικά μια κατάσταση δύσκολη και επώδυνη. Ένας χωρισμός είναι ένα οδυνηρό και στρεσογόνο γεγονός, το οποίο ανατρέπει μια παγιωμένη καθημερινότητα. Είναι ένα γεγονός που βιώνεται ως μια διαδικασία πένθους, που εμπεριέχει μια σειρά αλληλοεπικαλυπτόμενων σταδίων: άρνηση, απώλεια, θλίψη και αμφιθυμία. Όταν τελειώνει μια σχέση, μπορεί να αισθανθείς ότι πέφτεις στο κενό, ότι έχασες την αξία, την ταυτότητα και τους στόχους σου.
Το διάστημα της σχέσης, που αναφέρεις είναι όντως μεγάλο και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να μάθω παραπάνω πληροφορίες για το πώς ήταν η σχέση σας, πού συμφωνούσατε ή διαφωνούσατε, πώς συμπεριφερόσασταν ο ένας στον άλλον και εντέλει, αν η απόφαση του χωρισμού ήταν αμοιβαία και προέκυψε έπειτα από σκέψη και συζήτηση και των δύο πλευρών ή αποτέλεσε απόφαση μονομερή, καθώς και τους λόγους, που οδήγησαν σε αυτή.
Αντιλαμβάνομαι, επίσης, ότι ενώ έχετε χωρίσει, κρατάτε επαφή και επικοινωνία, η οποία έτσι όπως το τοποθετείς, αποτελεί κυρίως πρωτοβουλία της άλλης πλευράς. Καταλαβαίνω απόλυτα το ότι είναι πολύ δύσκολο και στη σκέψη σου φαντάζει αδύνατο, να διακόψετε τελείως επαφή. Δεν είναι εύκολο να περιορίσουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας σε αυτές τις καταστάσεις, έχουμε όμως να αναλογιστούμε τι θέλουμε και τι όχι. Νιώθω ότι με την επαφή που κρατάτε, συνεχίζεις να πληγώνεσαι και ταυτόχρονα, έχεις μια ελπίδα ότι τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν διαφορετικά. Όλα αυτά όμως με βάση ποιον από τους δύο; Ποιος θέτει τους κανόνες αυτής της επικοινωνίας;
Στα λόγια σου αναφέρεις τι θέλει να κάνει εκείνος, αλλά όχι τι θέλεις εσύ. Νιώθω ότι βρίσκεσαι ανάμεσα σε ένα δίπολο της επιθυμίας σου να το ξεπεράσεις όλο αυτό και της αδυναμίας σου να «απορρίψεις» τις επιθυμίες και τα αιτήματα της άλλης πλευράς. Με αποτέλεσμα αυτό να σε ορίζει, να χάνεις την δική σου φωνή και επιθυμία και εντέλει, να υπομένεις μια κατάσταση, η οποία δεν είναι ξεκάθαρη πραγματικά, κάτι το οποίο σε οδηγεί σε μεγαλύτερη δυσφορία. Η κάθε απόφαση φέρει την προσωπική ευθύνη και καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς να διακόψεις απότομα από μια τέτοια σχέση, ούτε να ελέγξεις τη συμπεριφορά του άλλου ατόμου. Ποια όμως είναι η δική σου στάση απέναντι σε αυτή την κατάσταση; Τι είναι αυτό που περιμένεις; Τι θα ήθελες να συμβεί ιδανικά και πώς φαντάζεσαι το προχώρημά σου;
Εννοείται ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και περνάει αυτή τη διαδικασία με διαφορές στον χρόνο και την ένταση. Το συναίσθημα της απώλειας είναι απόλυτα λογικό και απαιτείται χρόνος για να γίνει η επεξεργασία του και σου αξίζει να πάρεις αυτόν τον χρόνο για τον εαυτό σου. Αν καταπιεστεί αυτό το βίωμα υπάρχει ο κίνδυνος να εκφραστεί μελλοντικά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και με τρόπο δυσλειτουργικό. Οπότε δώσε το χρόνο στον εαυτό σου, για να το βιώσει και να μπορέσει να το ξεπεράσει. Όμως χρειάζεται πραγματικά, να σκεφτείς και να οραματιστείς πώς θες να είσαι και πώς θες να είναι η στάση σου απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό όμως θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να γίνει, όσο βρίσκεσαι στη σφαίρα επιρροής του. ΄Όσο επικοινωνείτε μπορεί ο πόνος να φεύγει παροδικά και να αισθάνεσαι μια ασφάλεια και ανακούφιση, αλλά ταυτόχρονα χάνεις από την αυτονόμησή σου. Έχεις σίγουρα την ανάγκη να αφουγκραστείς τον εαυτό σου και να θέσεις τα όριά σου, στο πώς εσύ επιθυμείς να το χειριστείς, για να μην σε κρατήσει αυτή η αλληλεπίδραση «φυλακισμένη» στο παρελθόν.
Επίσης, είναι σημαντικό όταν περνάμε δύσκολα, να ξέρουμε ότι έχουμε την στήριξη των αγαπημένων μας, ακόμη κι αν νιώθουμε ότι δεν μας καταλαβαίνουν απόλυτα. Σκέψου το από τη μεριά τους, ποια θα ήταν η στάση σου απέναντι σε μια φίλη, η οποία είναι αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση; Τι θα της έλεγες;
Όμως, όπως όλες τα επώδυνες καταστάσεις, έτσι κι ένας χωρισμός μπορεί να έχει και τη φωτεινή και θετική πλευρά του. Στην πραγματικότητα όμως αυτή τη θετική πλευρά, μπορούμε να τη διακρίνουμε όταν περάσει τη δύνη του πρώτου καιρού και κατευνάσουν τα έντονα και επίπονα συναισθήματα. Με μια νέα οπτική, ένας χωρισμός μπορεί να αποτελεί και μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό της προσωπικής μας ταυτότητας, η οποία πολλές φορές χάνεται μέσα στη σχέση. Επιπλέον, μπορεί να αποτελέσει μια καλή αφορμή για ουσιαστική επαφή με το τον εσωτερικό μας εαυτό, με τις πραγματικές παραμελημένες ανάγκες και επιθυμίες μας και ταυτόχρονα, να γίνει το έναυσμα για μια νέα ζωή πιο γεμάτη και ίσως, πιο αληθινή από τη προηγούμενη. Φρόντισε και βάλε τον εαυτό σου και την εξέλιξη του, ως προτεραιότητα. Δώσε βάση στους στόχους σου, στην επαγγελματική σου καριέρα, την υγεία σου, το ευ ζην σου και την ανέλιξή σου. Επένδυσε στον εαυτό σου, άκουσε τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου και πορεύσου με αυτές, έχοντας εμπιστοσύνη.
Καταλήγοντας, η κατάσταση που βιώνεις είναι όντως ψυχοφθόρα, γιατί δεν είναι ξεκάθαρη και δεν έχει πραγματοποιηθεί το «κλείσιμο» που επιθυμείς και έχεις ανάγκη. Είναι στο χέρι σου το πώς θα επιλέξεις να το διαχειριστείς. Είσαι πιο δυνατή απ’ ότι πιστεύεις και έχεις να στηρίξεις τον εαυτό σου. Το πρώτο βήμα έγινε, με αυτό το μοίρασμά σου και έχεις να το συνεχίσεις. Ελπίζω, να σε βοήθησα και μέσα από αυτό να πιστέψεις περισσότερο στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου.
Σε ευχαριστούμε και είμαστε στη διάθεσή σου.