|
|
|
|
Αγαπητή Αναστασία,
θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που θέλησες να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μας και να εκφράσεις αυτό που νιώθεις.
Το μήνυμά σου είναι πολύ συγκεκριμένο, λακωνικό και παράλληλα με κάνει να κατανοώ πλήρως αυτό που θέλεις να πεις. Χωρίς να μας λες για ποιο λόγο δε συμπαθείς κανέναν, δεν αντέχεις κανέναν, γιατί τους μισείς όλους και θέλεις να είσαι μόνη σου συνεχώς αντιλαμβάνομαι έντονα έναν θυμό. Ή/και μια οργή. Για ποιο λόγο, αγαπητή Αναστασία, αισθάνεσαι έτσι; Συνέβη κάτι με κάποιους ανθρώπους που σε πλήγωσε ή σε απογοήτευσε, οπότε έπαψες να πιστεύεις στις σχέσεις και στους ανθρώπους; Συνέβη κάτι στην οικογένειά σου ή στο στενό σου περιβάλλον που σε έκανε να κλειστείς στον εαυτό σου και να μην θέλεις να έχεις επαφή με άλλους ανθρώπους; Αναφέρεις ότι δεν αντέχεις κανέναν. Αυτό περιλαμβάνει και την οικογένειά σου; Κι αν ναι, γιατί; Σου έκαναν κάτι, οπότε δεν θέλεις να έχεις επαφή με αυτά τα άτομα; Περιλαμβάνει τους φίλους σου; Κι αν ναι, και με αυτούς έγινε κάτι;
Οι λέξεις που χρησιμοποιείς είναι πολύ αιχμηρές. Το να νιώθεις το αίσθημα του μίσους είναι κάτι πολύ δυνατό. Θα ήθελα πολύ να μου εξηγήσεις τι σημαίνει το μίσος για εσένα. Τι είναι το μίσος για εσένα; Δηλαδή τι νιώθεις ακριβώς; Τι σε κάνει να νιώθεις μίσος για όλους τους ανθρώπους; Το “μίσος” σαν έννοια πέρα από την αντιπάθεια περιλαμβάνει και την έχθρα, την επιθυμία να βλάψεις τους άλλους. Αισθάνεσαι κάτι τέτοιο; Κι αν ναι για ποιο λόγο; Γιατί να θέλεις να βλάψεις ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και να υπεργενικεύεις έτσι αυτό το συναίσθημα και να το απευθύνεις σε όλους; Τι κερδίζεις όταν αισθάνεσαι μίσος για τους άλλους; Από τι σε προφυλάσσει;
Για να σου είμαι ειλικρινής, επειδή δεν γνωρίζω πώς μπορεί να αισθάνεσαι ακριβώς και γιατί, εικάζω πως αυτό που γράφεις είναι περισσότερο άμυνα παρά αυτό που αναφέρεις δηλαδή αντιπάθεια και μίσος. Αισθάνομαι ότι κάτι σου έχει συμβεί, έχεις πληγωθεί από κάτι (;) ή κάποιον (;) κι από φόβο να μην το ξαναβιώσεις μετέτρεψες το τραύμα σου σε αντιπάθεια και μίσος προς τους άλλους γιατί έτσι ίσως να αισθάνεσαι πιο ασφαλής. Αποστασιοποιείσαι απ’ όλους, απομακρύνεσαι, δεν επιτρέπεις κάποια σχέση, κάποιο μοίρασμα, ένα συναισθηματικό αλισβερίσι, οπότε δεν έχεις να ρισκάρεις και να χάσεις τίποτα. Κι όλο αυτό πρέπει κάπως να δικαιολογηθεί μέσα σου οπότε επιλέγεις να αισθάνεσαι την αντιπάθεια, το μίσος και να μην θέλεις κανέναν πέρα από τον εαυτό σου. Ίσως το μίσος που νιώθεις να είναι η ανάγκη σου για επαφή και αγάπη αλλά για κάποιον λόγο αυτή η ανάγκη να έχει κατασταλεί εξαιτίας κάποιου γεγονότος.
Όπως καταλαβαίνεις, αυτά που σου γράφω είναι υποθέσεις στα πλαίσια της επικοινωνίας που μπορούμε να έχουμε από εδώ. Αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτή η αντιπάθεια που νιώθεις για τους ανθρώπους δικαιολογείται κάπως. Δηλαδή, έχεις λόγους που αντιπαθείς τους άλλους ή είναι ένα γενικό και λίγο ρευστό συναίσθημα; Επίσης, αφού θέλεις να είσαι μόνη και να μην έχεις κανέναν, το απολαμβάνεις όταν συμβαίνει; Δηλαδ, ,αισθάνεσαι όμορφα και είναι αυτό που θέλεις;
Το ξέρεις ότι οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα; Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, έχουμε μάθει να ζούμε σε κοινότητες και ομάδες από την αρχή της ζωής μας σε αυτόν τον πλανήτη. Ο Αριστοτέλης έγραψε ότι ο άνθρωπος είναι “ζώον πολιτικόν”. Ότι ο άνθρωπος δηλαδή από τη φύση του θέλει να ανήκει κάπου. Για την εποχή του Αριστοτέλη, ο άνθρωπος ανήκε στην πόλη του. Αν κάποιος άνθρωπος ζει μόνος του τότε είναι ή ζώο ή Θεός. Μπορείς να καταλάβεις το νόημα πίσω από την σκέψη του Αριστοτέλη; Και όλα αυτά τα αναφέρω γιατί κι εσύ, αγαπητή μου, πίσω από το μίσος ίσως να χρειάζεσαι την επαφή, το συναίσθημα και την σύνδεση με τους άλλους. Θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν εσύ αισθάνεσαι ότι ανήκεις κάπου. Οπουδήποτε. Και με αυτό εννοώ αν ανήκεις ψυχικά, αν αισθάνεσαι τη σύνδεση με κάποιον, αν ξέρεις τις βάσεις σου, την αρχή σου. Αυτό μπορεί να είναι η οικογένεια, η καταγωγή, ένας άνθρωπος, οι γονείς, οτιδήποτε αλλά το αισθάνεσαι; Αν έρθουμε σε επαφή, αναγνωρίσουμε και αποδεχθούμε την βάση μας, την ρίζα, τον πυρήνα μας τότε μπορούμε να προχωρήσουμε, να “ανοίξουμε” και να απλωθούμε στον κόσμο γιατί θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα κομμάτια μας εκεί που θα επιλέξουμε.
Οι παραπάνω ερωτήσεις που σου κάνω ίσως να μην μπορούν να απαντηθούν τώρα ή ίσως να μην γνωρίζεις και την απάντηση ακόμα. Στις κάνω, όμως, για να αναρωτηθείς γι’ αυτές κι αν θέλεις, να βρεις την απάντησή τους. Καταλαβαίνεις ότι δεν γίνεται να μένεις μόνη σου συνέχεια κι ούτε για πάντα γιατί αυτό σίγουρα αρνητικό αντίκτυπο θα έχει και στην προσωπικότητα και στο συναίσθημα αλλά και στην ζωή σου. Εγώ, λοιπόν, θα σε συμβούλευα να βρεις έναν ειδικό ψυχικής υγείας που στο ασφαλές περιβάλλον της θεραπείας θα μπορέσεις να πεις ελεύθερα όλα όσα σκέφτεσαι και να εντοπίσεις γιατί νιώθεις έτσι. Σε αυτό το περιβάλλον θα μπορείς να εκφράσεις όλα όσα θέλεις, χωρίς λογοκρισία και κανείς δεν θα κρίνει ούτε το αρνητικό σου συναίσθημα αλλά και καμία αδυναμία σου. Θα είσαι ελεύθερη να πεις και να εκφράσεις όλα όσα θέλεις.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σε παροτρύνω, αν θέλεις, να δεις τα πράγματα από την άλλη τους πλευρά. Την αντιπάθεια και το μίσος προς τους άλλους σιγά-σιγά να προσπαθήσεις να την κάνεις νοιάξιμο κι αγάπη. Να δεις τα καλά στοιχεία των ανθρώπων κι όχι μόνο τα αρνητικά. Αν όντως σε έχουν βλάψει κάποιοι άνθρωποι να το δεις λίγο πιο αποστασιοποιημένα και να στρέψεις τον φακό προς εσένα. Δηλαδή, πώς ένιωσες εσύ που σε έβλαψαν; Τι σου στέρησαν; Τι έχασες από αυτήν την συμπεριφορά τους; Τι αντίκτυπο είχε σε ΄σένα; Πάρε τον χρόνο σου και αν θέλεις, σκέψου τα παραπάνω και αν έχεις την διάθεση πράξε κιόλας. Όλα στο χέρι σου είναι αρκεί να το θέλεις. Και το γεγονός ότι θέλησες να μοιραστείς μαζί μας αυτό που νιώθεις κάτι λέει. Ίσως και να μην θέλεις τελικά να είσαι τόσο μόνη σου. Σκέψου το…
Είμαστε εδώ για οτιδήποτε χρειαστείς.