Ψtalk: “Έχω κατάθλιψη εδώ κι ένα χρόνο και βασανίζομαι από διατροφικές διαταραχές”
ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Ψtalk: “Έχω κατάθλιψη εδώ κι ένα χρόνο και βασανίζομαι από διατροφικές διαταραχές”

Ψtalk: “Έχω κατάθλιψη εδώ κι ένα χρόνο και βασανίζομαι από διατροφικές διαταραχές”

 Έχω κατάθλιψη εδώ και έναν χρόνο. Έχω επισκεφτεί ψυχίατρο και λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή. Έχω περάσει ανορεξία στα 19 μου ενώ πλέον βασανίζομαι με διατροφικές διαταραχές (γενικά). Στην προσπάθεια μου να φάω κάποιες φορές κάνω βουλιμικά επεισόδια επειδή μου έχουν λείψει τροφές, αλλά κάθε φορά προσπαθώ να χάσω ξανά κιλά και παλεύω με ανορεκτικές σκέψεις. Έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις, ωστόσο σπουδάζω και έχω ανθρώπους. Παρόλα αυτά οι διατροφικές διαταραχές και η κατάθλιψη με έχουν στοιχειώσει τον τελευταίο χρόνο. Παλεύω κάθε μέρα, σκέφτομαι την κάθε μπουκιά που θα φάω ενώ το άγχος δε με αφήνει να ησυχάσω. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο υπάρχει συνδυασμός κατάθλιψης, γενικευμένου άγχους και διατροφικών διαταραχών(ανορεξία και βουλιμία). Δεν αντέχω άλλο.

Από την: Χριστίνα


Αγαπητή Χριστίνα,

Σε ευχαριστούμε που επέλεξες να μας δείξεις εμπιστοσύνη, να μας ανοιχτείς για όλα αυτά που σε δυσκολεύουν και να μας εκφράσεις τους προβληματισμούς σου.

Η κατάσταση που βιώνεις και μας περιγράφεις φαίνεται ιδιαίτερα ψυχοφθόρα, σαν να βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο σκέψεων και συμπεριφορών. Όσον αφορά τις διατροφικές διαταραχές και τα συμπτώματα, με τα οποία έρχεσαι αντιμέτωπη, θα ήθελα να μάθω κάποιες περαιτέρω πληροφορίες. Θα ήθελα να μάθω το πότε άρχισαν τα συμπτώματα ανορεξίας, στα 19 ή πιο πριν; Πώς έδρασες εκείνη την περιόδο και πώς ξεπεράσες ή διαχειρίστηκες τα συμπτώματα; Συνήθως, όταν κάποια σημάδια ανορεξίας γίνονται αντιληπτά, από τον κοντινό μας περίγυρο ή και εμάς τους ίδιους, πρέπει να λαμβάνεται άμεσα δράση, ώστε το άτομο να λαμβάνει μια εξατομικευμένη θεραπεία πλαισιωμένη από πολλούς ειδικούς σε συνεργασία μεταξύ τους (ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία, οικογενειακή θεραπεία, ιατρική παρακολούθηση σε ψυχιατρικό και παθολογικό επίπεδο, διατροφικό πλάνο από διατροφολόγο και όπου χρειάζεται, φαρμακολογία). Αρχικός στόχος, αποτελεί το άτομο να βρίσκεται σε ένα φυσιολογικό βάρος και στη συνέχεια, να αναζητήσει και να επεξεργαστεί προβληματισμούς, που έχουν σχέση με την αυτοεκτίμηση, την σχέση με το φαγητό, την απόκτηση σωστών διατροφικών συνηθειών και ουσιαστικά, να μάθει προλαμβάνει τις υποτροπές, μετά από αναγνώριση δυσλειτουργικών μοτίβων σκέψης και συμπεριφοράς.

Αντιλαμβάνομαι, ότι για να σπουδάζεις βρίσκεσαι μεταξύ 20-25 ετών αυτή τη στιγμή. Είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ηλικία, όπου όλοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, όπως την αυτονομία, την εξέλιξη, την δημιουργία στέρεων και αυθεντικών διαπροσωπικών σχέσεων, την αναζήτηση και εμπλουτισμό της ταυτότητάς μας. Αυτή η διαδικασία είναι απόλυτα κατανοητό και ταιριαστό να μας δημιουργεί ανασφάλεια, άγχος και προβληματισμούς, σε συνδυασμό με τα κοινωνικά προβλήματα και την επιρροή των διαδικτυακών μέσων, που προβάλλουν τα «τέλεια» πρότυπα και την ιδανική ζωή, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια σύγκριση, η οποία δεν είναι προς το συμφέρον μας, γιατί είναι ως επί το πλείστον πλασματική.

Καταλαβαίνω, λοιπόν, ότι ενώ λες ότι πέρασες ανορεξία, εξακολουθείς να έρχεσαι αντιμέτωπη με παρόμοια συμπτώματα και με σκέψεις οι οποίες δεν σε κάνουν λειτουργική. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς την πέρασες εκείνη την εποχή, δηλαδή εάν μόνο ανακουφίστηκαν τα συμπτώματα ή αν είχες μια πιο ολιστική θεραπευτική προσέγγιση. Πολλές φορές, οι διατροφικές διαταραχές συνυπάρχουν στο άτομο, με την κατάθλιψη και το άγχος. Αυτό συμβαίνει γιατί το άτομο βασανίζεται με σκέψεις για τον έλεγχο του φαγητού του και ταυτόχρονα, με την εικόνα που έχει για το σώμα του. Επίσης, η εμφάνιση διατροφικών διαταραχών, μπορεί να αποτελεί αποτέλεσμα βιολογικών, κληρονομικών, προσωπικών, οικογενειακών και κοινωνικών ερεθισμάτων και επιρροών. Οπότε, θα με ενδιέφερε ιδιαίτερα να μάθω εάν είχε συμβεί κάτι στο παρελθόν το οποίο το είχες βιώσει πιο έντονα και τραυματικά και επίσης θα ήθελα να μάθω για την οικογένειά σου, τις σχέσεις σας, εάν μένετε μαζί, πώς είχαν αντιδράσει στην διάγνωσή σου, καθώς παρατήρησα ότι δεν την έχεις αναφέρει καθόλου στους προβληματισμούς σου. Χαίρομαι ιδιαίτερα, όμως, γιατί εγώ νιώθω ότι έχω ένα άτομο απέναντί μου, που έχει μεγάλη επιθυμία και πρόθεση να κατανοήσει τις ανάγκες του, ζητώντας βοήθεια. Είναι πολύ όμορφο που έχεις εγγύτητα και σχέση με φίλους και ταυτόχρονα, σπουδάζεις και προσπαθείς μέσα από τις δυσκολίες σου να προοδεύσεις.

Από μεριάς μου, θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις να βλέπεις κάποιον ψυχολόγο/ψυχοθεραπευτή, ο οποίος θα σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις, να εντοπίσεις αυτές τις σκέψεις, από πού πηγάζουν και πιο είναι το βαθύτερο νόημά τους, ώστε μελλοντικά να μάθεις να τις διαχειρίζεσαι. Ίσως χωρίς να το κατανοείς να κρατάς τον εαυτό σου από το να ανοιχτεί να μιλήσει για αυτά που πραγματικά νιώθει και σκέφτεται. Αυτή η κατάσταση που τόσο σε δυσκολεύει σκοπό έχει να σου πει ότι χρειάζεται να αρχίσεις να μιλάς για όσα νιώθεις και σκέφτεσαι, ότι παλιοί τρόποι που είχες για να αντιμετωπίζεις τα συναισθήματά σου και τις σκέψεις σου, ίσως δεν κάνουν πια και χρειάζεσαι καινούριους. Μέσα από τη θεραπεία, δίνοντάς της χρόνο, χώρο, εμπιστοσύνη και έχοντας δέσμευση απέναντί της, θα καταλάβεις ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, με το που ξεκινήσει η αλλαγή και η μετατόπιση μέσα μας. Δεν γνωρίζω, εάν έχεις ήδη κάνει κάποια ψυχοθεραπεία ή αν υπάρχουν ενδοιασμοί απέναντι σε αυτή τη διαδικασία, αλλά θεωρώ ότι θα ήταν πολύ ευεργετικό για τον εαυτό σου, να μοιραστείς τα όσα βιώνεις με κάποιον ειδικό και να δημιουργήσετε μαζί ένα πλάνο αντιμετώπισης, προσδιορίζοντας ανάγκες και επιθυμίες, που υπάρχουν σε μεγαλύτερο βάθος μέσα σου.

Σημαντικό, θεωρώ, είναι να αποκτήσεις μια στάση ζεστασιάς και αποδοχής απέναντι στον εαυτό σου. Άκουσε τον εαυτό σου, φρόντισέ τον, προσπάθησε να αναγνωρίσεις τα συναισθήματά σου την στιγμή που τα βιώνεις καθώς, και να καταλάβεις από που πηγάζουν. Δεν είναι προς το συμφέρον σου να σε βλέπεις με καχυποψία, να κριτικάρεις τον εαυτό σου και ουσιαστικά να σε γεμίζεις ενοχές.
Δύο ασκήσεις αυτοσυμπόνιας που θα σου πρότεινα και θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν, εάν επιθυμείς να τις δοκιμάσεις:

Η 1η είναι το «Πώς θα συμπεριφερόσουν σε έναν φίλο;», όπου μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς και να συγκρίνεις τι θα έλεγες στον εαυτό σου ή σε έναν φίλο, εάν ήσασταν αντιμέτωποι με κάποιο κοινό ζήτημα. Τι θα έλεγες στον φίλο σου; Θα ήσουν επικριτική; Τι τόνο θα είχε η φωνή σου;  Η 2η άσκηση είναι να «Το γράμμα αυτο-συμπόνιας», στην οποία καλείσαι να σκεφτείς κάτι, για το οποίο δεν νιώθεις ωραία με τον εαυτό σου ή που σε κάνει να βιώνεις αρνητικά συναισθήματα. Μπορεί να έχει σχέση με τη σχολή, με τη δουλειά, με τον εαυτό σου ή με τους φίλους σου, κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε ατέλειες και πολλές φορές νιώθουμε ανεπαρκείς. Μόλις το εντοπίσεις, θα καταγράψεις τα συναισθήματα και σκέψεις που βιώνεις σε ένα χαρτί και στη συνέχεια, θα γράψεις ένα γράμμα στον εαυτό σου από τη μεριά ενός φανταστικού φίλου, ο οποίος σου προσφέρει άνευ όρων αποδοχή και συμπόνια. Σκέψου πώς θα αντιδρούσε ο φίλος σου που σε αγαπά και σε αποδέχεται, όπως ακριβώς είσαι; Κάποιος που σε ζει καθημερινά και σε γνωρίζει καλά;

Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο αυτό που βιώνεις, αλλά το ότι αναγνωρίζεις τη δυσκολία σου και το ότι μας έστειλες μήνυμα δείχνει ότι έχεις κίνητρο και θέληση για αλλαγή. Ελπίζω, να σε βοήθησα έστω και λίγο με την αυτή την απάντηση και με όσες πληροφορίες είχα διαθέσιμες.

Σε ευχαριστούμε και είμαστε στη διάθεσή σου.


Η στήλη Ψtalk έχει περισσότερο συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά την Ψυχοθεραπεία ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο παρέμβασης.

Στείλε και εσύ τον δικό σου προβληματισμό ανώνυμα και λάβε απάντηση από ειδικό ψυχικής υγείας εδώ

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com