Ο άνθρωπος σε όλη την διάρκεια της ζωής του, καλείται να επιτελέσει ένα σπουδαίο έργο, ζωτικής σημασίας για τον ίδιο. Να γνωρίσει τον εαυτό του, να γνωρίσει ποιος πραγματικά είναι. Στην προσπάθεια του αυτή, θα μπορούσε να συμβάλλει, μεταξύ άλλων, το να μάθει πώς να προστατεύει τον ζωτικό του χώρο, να μάθει δηλαδή με άλλα λόγια, πώς να ακούει και να ακολουθεί την δική του εσωτερική φωνή.
Η απειλή του ζωτικού χώρου και κατ’ επέκταση η παραβίαση του, όπως έχουμε ήδη εξετάσει σε προηγούμενο άρθρο, είναι ένα συχνά παρατηρούμενο φαινόμενο στις ανθρώπινες σχέσεις. Καλούμαστε άραγε να προφυλασσόμαστε, όποτε το κρίνουμε απαραίτητο, μόνο από τους ανθρώπους ή και από αυτά που παράγουν εκείνοι;
Από τις αρχές του 20ου αιώνα εισήχθει σταδιακά στην ζωή μας η τηλεόραση, μια εφεύρεση πολύ ηχηρή της τότε επιστήμης. Με την τηλεόραση, η ζωή και η καθημερινότητα των ανθρώπων άρχισε να αλλάζει. Μειώθηκαν βαθμιαία οι ομαδικές συναθροίσεις των ανθρώπων κι έτσι περιορίστηκε σιγά-σιγά ο διάλογος, η βάση της επικοινωνίας, καθιστώντας τους από ενεργά σκεπτόμενα όντα σε παθητικούς δέκτες. Έπειτα ακολούθησαν τα κινητά τηλέφωνα, ο τυποποιημένος γραπτός τρόπος επικοινωνίας, τα εικονίδια κτλ. για να φτάσουμε στην σημερινή τεχνοκρατική εποχή, όπου η συνεχής χρήση και αναβάθμιση των κινητών τηλεφώνων, μαζί με την ευρεία χρήση του διαδικτύου, έχουν αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Πόσες ώρες άραγε περνάει ημερησίως ο σύγχρονος άνθρωπος μπροστά από μια οθόνη; Αυτή η αφθονία πληροφοριών που αντλεί από το διαδίκτυο, τον βοηθάει να έρθει σε επαφή με τον βαθύτερο εαυτό του, με τα πραγματικά του συναισθήματα, τον δικό του τρόπο αντίληψης και σκέψης; Ή μήπως τον απομακρύνει απο αυτά, προκαλώντας του σύγχυση, η οποία τον αποδυναμώνει και εν τέλει τον καθιστά περισσότερο ευάλωτο, στο πώς να αντιμετωπίζει την ζωή του; Λάβετε υπόψιν σας κι όλη αυτή τη κατάσταση που ζούμε λόγω ιού.
Σχεδόν σε κάθε σπίτι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας υπολογιστής με σύνδεση στο διαδίκτυο και φυσικά τουλάχιστον μια τηλεόραση να είναι σε λειτουργία, είτε εσκεμμένα, είτε άσκοπα, σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια της μέρας. Έχουμε λοιπόν εκτεθεί κι αφεθεί στην δύναμη της τεχνολογίας, αγνοώντας ότι με αυτόν τον τρόπο, της επιτρέπουμε να παραβιάζει τον προσωπικό μας χώρο.
Η συνήθεια στην οποία οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εθιστεί, να «χαλαρώνουμε» μπροστά από μια οθόνη, στην ουσία δεν αφήνει το μυαλό μας ελεύθερο, κάτι που έχουμε ανάγκη, ώστε να επιστρέφουμε στον αγώνα της ζωής πιο σίγουροι για τον εαυτό μας και τις ενέργειες μας. Τουναντίον, μας κρατά δέσμιους μέσω των αισθήσεων, προβάλλοντας μας μηνύματα που πολλές φορές βιάζουν και παραβιάζουν την ψυχή μας. Μας ξυπνούν πάθη που μας παραπλανούν και μας ασκούν πίεση για την εκπλήρωση τους, με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε από την αναζήτηση ενός νοήματος ζωής που μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και είναι μοναδικό για τον καθένα μας.
Επιπλέον, το διαδίκτυο μας καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι «ξέρουμε». Πολλοί λένε: « Ότι απορία έχεις, μπορεί να στην λύσει το διαδίκτυο». Μόνο που έτσι συλλέγεις απλά πληροφορίες κι όχι γνώση, καθώς η γνώση αποκτάται μέσα από το προσωπικό βίωμα. Η δύναμη του προσωπικού βιώματος είναι αυτή που σε βοηθά να μάθεις ποιος είσαι κι έτσι να αρχίσεις να «βλέπεις» τι είναι για σένα και για την δική σου πορεία πραγματικά βοηθητικό και τι όχι.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων στην ψηφιακή αυτή εποχή, περνάει τον ελεύθερο της χρόνο, είτε διαβάζοντας και αναμασώντας απόψεις άλλων, είτε χαζεύοντας φωτογραφίες της «προβαλλόμενης» ζωής των άλλων και εν συνεχεία «ανεβάζοντας» τις δικές της. Που έχει πάει η έμφυτη δύναμη του ανθρώπου για δημιουργία; Για να είναι κάποιος δημιουργικός, χρειάζεται να βρίσκεται σε επαφή με τον εαυτό του, κρατώντας ζωντανή την ψυχή του κι όχι να υποτάσσεται στην κάθε μόδα της εποχής. Η ανεξέγλεκτη λοιπόν και ακατάπαυστη χρήση των νέων τεχνολογιών παραβιάζει την ουσία ενός ανθρώπου, μέσα από την χειραγώγηση και την μαζοποίηση του.
Μια άλλη μόδα της εποχής αυτής, είναι να έχουμε το τελευταίο μοντέλο κινητού τηλεφώνου το οποίο για κάποιον αφανή λόγο πρέπει συνεχώς να είναι συνδεδεμένο στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, επιστρέφουμε σπίτι από την δουλειά, όμως το ασύρματο δίκτυο ή τα δεδομένα μας πρέπει να είναι ανοικτά. Έτσι ενώ φαινομενικά βρισκόμαστε σπίτι μας δίπλα στην οικογένεια μας, διαθέσιμοι για αυτούς που αγαπάμε, ένα κουδούνισμα του κινητού είναι αρκετό για να παραβιάσει την προσωπική μας ζωή. Με αυτόν τον τρόπο να σημειωθεί ότι, δεν παραβιάζεται μόνο ο δικός μας ζωτικός χώρος αλλά και των ανθρώπων που είναι γύρω μας, οι οποίοι θέλουν να μας προσεγγίσουν και νιώθουν ότι η σχέση μας με την τεχνολογία έχει γίνει πιο σημαντική από την σχέση μας μαζί τους. Το να επιλέγουμε να δουλεύουμε κι από το σπίτι ή χωρίς ιδιαίτερο λόγο να είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εγκυμονεί τον κίνδυνο να παραβιαστούν οι προσωπικές μας σχέσεις. Χάνεται η ισορροπία μεταξύ προσωπικής, ιδιωτικής ζωής και δουλειάς, κάνοντας τον προσωπικό χρόνο να μοιάζει ασήμαντος μπροστά στην δουλειά και το κέρδος. Μπορεί όμως ένας άνθρωπος να μάθει ποιος είναι, αν δεν διαθέσει προσωπικό χρόνο και χώρο για τον εαυτό του και τους ανθρώπους που αγαπάει;
Επομένως, η «νέα τάξη πραγμάτων» όπως την ονομάζουν κάποιοι, προσπαθεί να πείσει και σε μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει, ότι είναι αναμενόμενο, είναι δεδομένο και φυσιολογικό ένας άνθρωπος να περνάει πολλές ώρες μπροστά από μια οθόνη. Για έναν άνθρωπο σκεπτόμενο που νοεί δεν είναι. Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος κατανοεί ότι η τεχνολογία είναι ένα εργαλείο και θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως τέτοιο. Δεν αφήνει δηλαδή τον εαυτό του να κυριαρχείται απο την τεχνολογία και τα μέσα της αλλά ο ίδιος την κυριαρχεί. Από την άλλη για έναν άνθρωπο ο οποίος θεωρεί εξέλιξη οτιδήποτε νέο κυκλοφορεί και προσαρμόζεται άμεσα και γρήγορα σε αυτό, καθώς έτσι θεωρεί ότι γίνεται «καλύτερος» από τους προγενέστερους και αποτελεί πρότυπο του «σύγχρονου» ανθρώπου, να θυμάται ότι το σύστημα που υπαγορεύει την «νέα τάξη πραγμάτων» τον χρησιμοποιεί, αποκόβοντας τον σιγά σιγά από την ανθρώπινη υπόσταση του, μέσω της παραβίασης της ζωής του και μετατρέποντας τον σε ρομπότ. Εσύ ποιος από τους δύο ανθρώπους θέλεις να είσαι;