Κάθε εμπόδιο για καλό λένε οι παλιοί, και σίγουρα κάτι ξέρουν καλύτερα.
Από μικροί ακούμε από τους γονείς και τον περίγυρο πόσο σημαντικό είναι να διαβάζουμε για να μπούμε στο Πανεπιστήμιο. Προετοιμάζομαστε 11 χρόνια, για να έρθει το 12ο και να μας αγχώσει όσο τίποτα άλλο μέχρι τότε. Πανελλήνιες.
Πόσες φορές σκεφτήκαμε να τα παρατήσουμε, ότι δεν αντέχουμε άλλο Πλάτωνα και άλλους μιγαδικούς; Κι όμως, όχι. Δεν τα παρατήσαμε και συνεχίσαμε να παλεύουμε για να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε. Η εισαγωγή στην σχολή της αρεσκείας μας είναι χαρμόσυνο γεγονός για όλους. Φουσκώνουμε από συγκίνηση όταν βλέπουμε ότι κάναμε χαρούμενους τους γονείς μας γιατί οι κόποι τόσων χρόνων ανταμείφθηκαν. Το ίδιο και οι δικοί μας. Ή μήπως όχι;
Τι γίνεται στην περίπτωση που δεν περάσαμε στην σχολή που θέλαμε και αναγκαζόμαστε να πάμε σε μία άλλη ή να ξαναπεράσουμε την διαδικασία των Πανελληνίων; Λύσεις φυσικά υπάρχουν. Ποιος, όμως, 18χρονος μπορεί να διαχειριστεί εύκολα το αναπόφευκτο αυτό αίσθημα ματαίωσης των ονείρων του και την απογοήτευση που αισθάνεται ότι προκάλεσε;
Η αίσθηση της αποτυχίας είναι πολύ σκληρή για έναν μεγάλο έφηβο. Νιώθει ότι δεν είναι ικανός για τίποτα και ότι όλα του τα όνειρα καταστράφηκαν στο βωμό των λιγότερων μορίων από όσα υπολόγιζε. Εκεί όμως είναι που πρέπει να αναρωτηθεί τι πήγε λάθος, τι θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερα ή όντως να αναλογιστεί μήπως η διαφορετική σχολή που έχει εισαχθεί μπορεί να του δημιουργήσει νέα όνειρα. Η επανεξέταση των ονείρων μας και η διεύρυνση των επιλογών μας είναι σωτήρια επιλογή για την αποφυγή δυσάρεστων συναισθημάτων. Δεν ήρθε αυτό που ήθελα; Μάλλον για να έρθει κάτι καλύτερο!
Κάποια πράγματα στην ζωή δεν έρχονται όπως τα υπολόγιζες. Αλλά η ζωή δεν είναι μόνο μαθηματικά. Έχει μέσα της κι άλλα, πολλά μαθήματα !