Ψtalk: “Έχω ψευδαισθήσεις ότι στο ίδιο μου το σπίτι υπάρχει κάμερα”

Ψtalk: “Έχω ψευδαισθήσεις ότι στο ίδιο μου το σπίτι υπάρχει κάμερα”

Καλησπέρα σας, είμαι 27 ετών και εργάζομαι ως δικηγόρος στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Ήμουν μια συνεξαρτησιακή προσωπικότητα γεγονός που το αντιμετώπισα πριν ένα χρόνο με ψυχοθεραπεία. Η τελευταία μου σχέση ήταν με νάρκισσο, κάτι που με κατέβαλε ολοκληρωτικά. Ως εκδίκηση στον χωρισμό μου με απείλησε ότι θα με διαπομπεύσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μετά από λίγες μέρες (και αφού είχα κινηθεί νομικά) αιφνιδίως απομακρύνθηκαν όλοι οι φίλοι μου χωρίς να μου εξηγήσουν τον λόγο με αποτέλεσμα να βιώνω εδώ και ένα μήνα έντονη μοναχικότητα. Βέβαια, υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι οι πραγματικοί φίλοι συμπάσχουν, ενημερώνουν τον θιγόμενο και προστατεύουν! Επιπλέον, έχω ψευδαισθήσεις ότι στο ίδιο μου το σπίτι υπάρχει κάμερα (εγκατεστημένη από εκείνον) που με καταγράφει γι’ αυτό και περνάω το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου στο γραφείο αποφεύγοντας να μένω σπίτι για πολλές ώρες. Δεν γνωρίζω ακριβώς τι φοβία ή διαταραχή είναι αυτή. Ποια είναι η γνώμη σας για τα δυο αυτά ζητήματα παρακαλώ;

Από την: Κωνσταντίνα


Αγαπητή Κωνσταντίνα,

Χαίρομαι που βρήκες τη δύναμη και το θάρρος να μιλήσεις για όσα σε απασχολούν και σε ταλαιπωρούν.

Αρχικά, θα αποφύγω να μιλήσω με τους όρους φοβία ή διαταραχή αλλά θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω όσο καλύτερα μπορώ. Και θα αποφύγω να το κάνω για να προστατέψω και εσένα και εμένα, καθώς οι πληροφορίες δεν είναι επαρκείς για μια τέτοια διάγνωση. Στο μήνυμα σου τέσσερα πράγματα μου κινούν το ενδιαφέρον, «συνεξαρτησιακή προσωπικότητα», σχέση, φίλοι και «ψευδαισθήσεις». Ας τα πάρουμε, λοιπόν, με αυτή τη σειρά.

Αλήθεια, τι εννοείς «συνεξαρτησιακή προσωπικότητα»; Αισθάνομαι ότι η συνεξάρτηση στην οποία αναφέρεσαι συνδέεται άμεσα με τη σχέση σου. Σε μία συνεξαρτησιακή σχέση, λοιπόν, συμβιβαζόμαστε συνεχώς, αφήνουμε πίσω τα θέλω και τις ανάγκες μας, ικανοποιώντας τον/την σύντροφο μας και καλύπτοντας τις κακές του συνήθειες και συμπεριφορές. Είναι πολύ πιθανό να καλύπτουμε για παράδειγμα τον εθισμό του/της συντρόφου μας στο αλκοόλ ή σε άλλες ουσίες, πιστεύοντας ότι με τη στάση μας αυτή τον/την προστατεύουμε. Κάθε άλλο! Παρατείνουμε μια κακή συμπεριφορά, δίνοντας το λάθος μήνυμα ότι θα είμαστε εμείς εκεί για να τους «ξεμπλέξουμε» και τους βοηθάμε να αποφύγουν τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους. Ξαφνικά οι ευθύνες για εμάς έχουν διπλασιαστεί! Οι ανάγκες του συντρόφου μας κατέχουν την πρώτη θέση, με αποτέλεσμα η σχέση να αποδυναμώνετε και η προσωπική μας ευεξία να αδρανοποιείται. Επιπλέον, καταλήγουμε συνεχώς να κάνουμε πολύ περισσότερα πράγματα, είτε γιατί η άλλη πλευρά θεωρεί ότι δεν είναι ικανή να κάνει κάτι παραπάνω είτε λειτουργεί χειριστικά και εγωιστικά. Σε κάθε περίπτωση κάποια στιγμή θα κουραστούμε, θα δούμε την αδικία, θα ζητήσουμε το κάτι παραπάνω. Πολύ πιθανό να ξεκινήσουν και συγκρούσεις. Και εκεί έρχεται η σκέψη περί χωρισμού, την οποία όμως ακολουθεί η σκέψη «δεν μπορώ!». Μια υγιής, όμως, σχέση απαιτεί αυτονομία. Και αφού δεν υπάρχει αυτονομία, δεν υπάρχουν και όρια και δυσκολευόμαστε να πούμε «όχι» και δίχως όρια δεν μπορεί να υπάρξει ένα περιβάλλον αμοιβαίου σεβασμού και σωστής οικειότητας. Κάπου εκεί ανακύπτει και ένας φόβος εγκατάλειψης. Η ζωή μας είναι δεμένη σε τέτοιο βαθμό με εκείνη του άλλου προσώπου που είμαστε σίγουροι πως δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά του, καταλήγοντας σε μη υγιείς συμπεριφορές.

Ωστόσο, εξάρτηση δεν παρατηρείται μόνο στις ερωτικές σχέσεις αλλά σε κάθε είδους σχέση. Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια περίπτωση δεν ωφελεί ούτε εμάς, ούτε τη σχέση, γι’ αυτό μόλις δούμε τα σημάδια, θα πρέπει να κινηθούμε προς την επίλυση. Φαίνεται πως σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκες εσύ Κωνσταντίνα και κατάφερες μέσα από την ψυχοθεραπεία να θέσεις όρια και να απομακρυνθείς από την συνεξάρτηση, γι’ αυτό σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ξέρω πως ο δρόμος για να αντιμετωπίσεις κάποιο πρόβλημα δεν είναι ποτέ εύκολος.

Εν συνεχεία, κάθε σχέση είναι εξ αρχής δύσκολη. Με αυτή τη φράση δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά να σας βάλω να σκεφτείτε. Είναι, λοιπόν, δύσκολη γιατί δύο διαφορετικές προσωπικότητες αρχίζουν να αλληλεπιδρούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Είναι φυσικό να μην μας αρέσουν όλα τα στοιχεία της άλλης πλευράς. Εκεί έρχεται ο συμβιβασμός, μα μέχρι ποιο σημείο είμαστε διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε; Ο Χόρχε Μπουκάι γράφει «…έχω αρχίσει να ορίζω τον αληθινό έρωτα ως την ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον άλλον, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι». 

Διαβάζοντας αυτή τη φράση, αρχικά συμφωνώ. Σίγουρα δεν είναι έρωτας, όταν προσπαθείς να αλλάξεις τον/την σύντροφο σου. Αυτή η φράση κρύβει πίσω της τις λέξεις σεβασμός και αποδοχή, οπότε εν μέρει συμφωνώ. Κάτι όμως με δυσκολεύει. Πολλές φορές δεν δεχόμαστε ούτε τα ελαττώματα του ίδιου μας του εαυτού, πόσο εύκολο είναι να δεχτούμε εκείνα των άλλων; Πόσω μάλλον όταν βρισκόμαστε σε μία κακοποιητική σχέση είτε ψυχολογικά κακοποιητική είτε σωματικά. Και στις δύο περιπτώσεις, ίσως ακουστώ απόλυτη, μα θεωρώ πως πρέπει να απομακρυνθούμε.

Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολη επιλογή, όσο φαίνεται. Ακόμα και όταν καταφέρουμε να φύγουμε, οι επιπτώσεις της επιλογής μας, ίσως είναι πολύ αρνητικές για εμάς. Ένας συνήθης τρόπος «εκδίκησης» είναι η διαπόμπευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάτι πολύ επίκαιρο στις μέρες μας το revenge porn. Η μόνη προστασία που έχουμε σε αυτό το σημείο είναι η νομική οδός. Ποιες είναι, όμως, οι επιπτώσεις στον ψυχισμό μας; Την ντροπή ακολουθεί η θλίψη και σκέψεις μάς περιτριγυρίζουν το μυαλό όπως: “που έκανα λάθος;” “γιατί δεν το πρόσεξα νωρίτερα;”, “εγώ φταίω!” Γινόμαστε οι ίδιοι κακοποιητές του εαυτού μας. Μήπως, όμως, αναλαμβάνουμε παραπάνω ευθύνες από εκείνες που μας αναλογούν;

Στη δική σου περίπτωση, αγαπητή Κωνσταντίνα, μία επιπλέον επίπτωση του χωρισμού σου ήταν η απομάκρυνση κάποιων φίλων, με αποτέλεσμα εδώ και λίγο καιρό να βιώνεις μοναξιά. Καθώς δεν είναι εύκολο να αλλάξεις αμέσως την κατάσταση την οποία βιώνεις, θα σου πρότεινα να τη δεις με άλλο μάτι. Ασχολήσου περισσότερο με τον εαυτό σου, χαλάρωσε σωματικά και ψυχικά, διάβασε ένα βιβλίο, άκουσε μουσική, επισκέψου την οικογένεια σου, κάνε έναν περίπατο μέχρι τον Λευκό Πύργο, ίσως δεις πράγματα που ποτέ δεν είχες παρατηρήσει, γνώρισε νέους ανθρώπους. Μια γνωριμία είναι μια απλή γνωριμία, μα κανείς δεν ξέρει τι το μέλλον μας επιφυλάσσει. Αυτό φυσικά αφορά και στις φιλικές σχέσεις αλλά και στις ερωτικές. Σίγουρα, όσοι έφυγαν δεν αξίζουν να είναι δίπλα σου. Ωστόσο, καταλαβαίνω πως αυτό σε στεναχωρεί. Ο προγραμματισμός σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζεται. Αφέσου και κάνε στον εαυτό σου ένα δώρο, μιας και οι μέρες είναι γιορτινές και όλοι περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή τον Άη Βασίλη. Το καλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας είναι τα όνειρά μας. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να τα πραγματοποιούμε σιγά σιγά.

Όσον αφορά στις «ψευδαισθήσεις» που αναφέρεις, παρατηρώ ότι η ίδια εξ αρχής τις όρισες ως ψευδαισθήσεις, πράγματα δηλαδή που δεν υπάρχουν. Είναι θετικό, λοιπόν, το γεγονός ότι έχεις συνείδηση επί του θέματος. Σκέφτομαι πως το άγχος και η αγωνία σχετικά με τις εγκατεστημένες κάμερες στο σπίτι σου να ξεκίνησαν με τις απειλές για διαπόμπευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πόσο πιθανό πιστεύεις είναι να έχει πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο; Αν η απάντηση που δίνεις είναι αρνητική, όμως το άγχος συνεχίζει να σε ταλαιπωρεί, πρέπει να βρούμε του φόβους που κρύβονται από πίσω και να τους καταπολεμήσουμε. Λάβε δράση.

Όπως συχνά αναφέρω, ο δρόμος προς την επίλυση οποιασδήποτε δυσκολίας είναι δύσκολος και πάντα χρειαζόμαστε μια βοήθεια. Διαβάζοντας το μήνυμά σου, αισθάνομαι πως η εμπειρία σου με την ψυχοθεραπεία ήταν θετική, οπότε σου προτείνω να τη σκεφτείς ξανά. Αν συνεχίζεις την ψυχοθεραπεία, φέρε το θέμα αυτό στη συνεδρία. Αν έχεις διακόψει, μη διστάζεις να ξαναγυρίσεις.

Αγαπητή Κωνσταντίνα, μην υποκύψεις στους φόβους σου! Αφού τους έχεις αναγνωρίσει, «κατάστρωσε το σχέδιο δράσης σου!»

Ελπίζω οι σκέψεις μου να σε βοήθησαν και μη ξεχνάς πως είμαστε πάντα εδώ να σε ακούσουμε.

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Γραμμένο από
Στέλλα Πιτσινή, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια CBT
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories