Σύνδρομο καλού παιδιού. Προσπαθώ να είμαι τελεια με όλους.ενω κανένας δεν ενδιαφέρεται για το εάν πληγώνει εμενα.και φυσικά ο εαυτός μου μπαίνει σε τελευταία μοίρα.το αναγνωρίζω ομως δεν μπορώ να το αλλάξω.ευχαριστω θερμα.
Από τον/την: Άννα
Αγαπητή μου Άννα,
Αρχικά να σε ευχαριστήσω θερμά για την εμπιστοσύνη που μας δείχνεις παραχωρώντας μας το παραπάνω κείμενο , δίνοντας μας χώρο στη ζωή και την ψυχή σου. Μέσα από τις γραμμές που μας κατέθεσες μπορώ να διακρίνω την θλίψη και τον μεγάλο πόνο που κρύβει ο ρόλος αυτός που έχεις πάρει στις πλάτες σου, σίγουρα από πολύ μικρή ηλικία. Ο ρόλος του καλού παιδιού. Ένας ρόλος πολύ βαρύς που δεν επέλεξες αλλά σου δόθηκε χωρίς να έχεις την επιλογή και την ευχέρεια να τον αρνηθείς από πολύ νωρίς μέσα σο οικογενειακό σου σύστημα και σε ακολουθεί μέχρι και σήμερα και εσύ εξακολουθείς να τον τιμάς με κάθε πιθανό κόστος γιατί αυτό έμαθες να κάνεις!
Μπορώ να διακρίνω μέσα σου την μικρή Άννα που έμαθε να υπακούει πιστά τους γονείς της για να μπορέσει να κερδίσει την προσοχή και την αγάπη που αναζητούσε. Εκείνο το μικρό κορίτσι , που σαν όλα τα «καλά κορίτσια» έπρεπε να συμμορφωθεί με τους κανόνες του σπιτιού, να μη φέρνει αντιρρήσεις, να μην αντιμιλάει, να μην κάνει «κακά» πράγματα, να παλεύει σκληρά για την προσοχή που αποζητά αποκρύπτοντας κάθε πτυχή του εαυτού της που δεν ήταν αποδεχτή από τους γονείς της! Έτσι λοιπόν , διδάχτηκε με ένα τρόπο από πολύ νωρίς να καταπιέζει και να κρύβει όλα τα μέρη του εαυτού της που απορρίπτουν οι γονείς της, γιατί αυτός είναι ο τρόπος για να κερδίσει την αποδοχή και την προσοχή τους. Όμως αυτή η συμπεριφορά είναι που οδηγεί κάθε παιδί, όπως οδήγησε και σένα, να εκφράζει και να αναγνωρίζει μόνο την καλή και αποδεχτή πλευρά του εαυτού του, αποκρύπτοντας κάθε τι πιο «σκοτεινό» για να μη χάσει τους ανθρώπους από δίπλα του και για να γίνει αποδεχτό από τους σημαντικούς του άλλους! Ο φόβος ότι «αν ο άλλος δει όλες ρις πτυχές του εαυτού μου, δεν θα με αποδεχτεί και θα φύγει» έχει εντρυφήσει από πολύ νωρίς στο μυαλό σου με αυτόν τον τρόπο!
Μην κατηγορείς όμως τον εαυτό σου για αυτό. Ο φόβος της απόρριψης φέρει τεράστιο πόνο και η ψυχή σου επινοεί και καταφεύγει σε άμυνες για να σε προστατέψει από αυτόν, όσο το δυνατόν καλύτερα. Πρέπει να αναγνωρίσεις την προσπάθεια που καταβάλει η ψυχή σου να σε βγάλει αλώβητη από αυτή τη μάχη με τους δαίμονες του παρελθόντος σου! Πρέπει να αναγνωρίσεις τον πόνο της μικρής Άννας που ζει μέσα σου που όσο σκληρά και αν προσπάθησε κάποτε ,πάντα κατέληγε στο συναίσθημα ότι δεν είναι αρκετή και έμαθε πως μόνο ευχαριστώντας τους άλλους μπορεί να υπάρξει δίπλα τους! Να αγκαλιάσεις τον πόνο αυτό και να τον αφήσεις να υπάρξει μέχρι να ξεθωριάσει.
Το ότι το αναγνωρίζεις όλο αυτό που συμβαίνει είναι ένα τεράστιο βήμα αρχής για την αλλαγή! Η συνείδηση είναι αυτή που ρίχνει φως και μας δείχνει τον δρόμο. Χωρίς βιασύνη, χωρίς επικρίσεις για τον εαυτό σου, έχει περάσει πολλά για να σε φέρει εκεί που είσαι τώρα και πρέπει να του το αναγνωρίσεις αυτό. Να δώσεις στην ψυχή σου τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να απαλύνει τις πληγές της και να δυναμώσει. Δώσε απλά λίγη περισσότερη προσοχή στις ανάγκες του, στη φωνούλα μέσα σου που πάντα ξέρει τι είναι καλό για σένα και τι χρειάζεται. Στρέψε την ματιά σου προς τα μέσα, αγκάλιασε όλες τις πτυχές του εαυτού σου με στοργή ,ακόμα και αν δεν βρέθηκε κάποιος άλλος να το κάνει μέχρι τώρα, κάνε το εσύ για σένα. Σου το χρωστάς! Κι όταν η αποδοχή έρθει από μέσα σου, από σένα για σένα, όλα μαγικά θα αρχίσουν να αλλάζουν! . Σε ευχαριστώ αληθινά για την εμπιστοσύνη σου, θα χαρώ να μας ξανά παραθέσεις τις σκέψεις σου και εύχομαι οι δικές μου να ήταν για σένα βοηθητικές.
