Καλησπέρα από εμένα! Η ιστορία μου έχει ως εξής. Είχα μια μακροχρόνια σχέση η οποία τελείωσε ξαφνικά πρόσφατα αδίκως προσωπικά και νιώθω ότι μένω στάσιμος. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος το επάγγελμα μου είναι ναυτικός και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και χειρότερο δίλημμα της ζωής μου. Από την μια πάντα μου άρεσε να κάνω το επάγγελμα αυτό από την άλλη όποτε χρειαζόταν να φύγω για το πλοίο η ψυχολογία ήταν πολύ κακή ιδίως όταν είχα την μακροχρόνια σχέση. Σε συνδυασμό με ένα κακό περιστατικό που συνέβη στο τελευταίο ταξίδι αναγκαστικά να επιστρέψω στην Ελλάδα. Ένιωσα όμως πολύ χαρούμενος γι’ αυτή την απόφαση σαν να ελευθερώθηκα και σα να ηρέμησα μέσα μου. Όλο αυτό τον καιρό προσπαθώ να κατασταλάξω επαγγελματικά και αδυνατώ. Δε ξέρω αν φταίει η σχέση μου για την στασιμότητα ή ότι δε μου ταιριάζει το παρόν επάγγελμα. Είμαι σε ένα στάδιο που λέω να δώσω μια ευκαιρία στο παρών επάγγελμα να δοκιμάσω ξανά ασχέτως των κακών εμπειριών που μου τύχανε ψυχολογικά, αλλά από την άλλη κάτι με σταματά και δε κάνω τη κίνηση να προσπαθήσω εδώ και πολύ καιρό. Από την άλλη σκέφτομαι να αφήσω το παρόν επάγγελμα και να ακολουθήσω μια νέα καριέρα στη δεύτερη επιλογή που είχα από πάντα το οποίο ούτε αυτό φαίνεται να είναι εύκολο να το κάνω είμαι σε πλήρη στασιμότητα. Δε ξέρω τι φταίει στη ζωή μου πάντως είναι άσχημο που μένω έτσι στη ζωή μου.
Από τον: Αw
Αγαπητέ Aw,
Σ’ ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία σου και τον προβληματισμό σου μαζί μας. Στην ιστορία σου παρατηρώ ότι τίθενται δύο κύρια ζητήματα: η μακροχρόνια σχέση από την οποία πρόσφατα και ξαφνικά βγήκες και η επαγγελματική σου πορεία. Αν και λιγότερο αναφέρεσαι στην σχέση ως μέρος του προβληματισμού σου, αισθάνομαι ότι έχει παίξει κάποιο ρόλο για τα αρνητικά συναισθήματα που έχεις και το αδιέξοδο στο οποίο νιώθεις ότι βρίσκεσαι.
Το τέλος μιας μακροχρόνιας σχέσης (όπως η δική σου), μπορεί να μας επηρεάσει ψυχολογικά σε μεγάλο βαθμό. Αρχικά, ένας λόγος αφορά στην πολύ μεγάλη αλλαγή που θα φέρει ο χωρισμός στη ζωή και την καθημερινότητά μας αφού για αρκετά χρόνια ήταν προσαρμοσμένη στο άτομο με το οποίο την μοιραζόμασταν. Έτσι, λοιπόν, ο χωρισμός συνοδεύεται και από ριζικές αλλαγές στις συνήθειες μας (π.χ. αλλαγή προγράμματος–δραστηριοτήτων, μετακόμιση, απουσία του αγαπημένου μας προσώπου και άλλων προσώπων του κύκλου του), τις οποίες για να συνηθίσουμε απαιτείται ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Σ’ αυτό, βέβαια, παίζει ρόλο και ο βαθμός στον οποίο είχαμε επενδύσει στον άνθρωπό μας συναισθηματικά και μη, ακόμη και στους στόχους που είχαμε θέσει μαζί του για ένα κοινό μέλλον.
Η δική σου, λοιπόν, σχέση έληξε ξαφνικά και άδικα, όπως περιγράφεις, κάτι που φυσικά συνεπάγεται ότι δεν ήταν δική σου επιλογή. Επομένως, για εσένα αυτή η σχέση έληξε και βίαια, χωρίς να έχουν γίνει συνειδητοποιήσεις που είναι απαραίτητες για μία τέτοια απόφαση. Αυτό, επίσης, σαν γεγονός πιθανότατα σε έχει ταρακουνήσει τόσο πολύ που, καθώς φαίνεται, σε έχει προβληματίσει πολύ και στον επαγγελματικό σου τομέα. Άραγε, το επάγγελμά σου, πιστεύεις ότι έπαιξε κάποιο ρόλο στο χωρισμό σου; Γιατί, αν έχει παίξει κάποιο ρόλο, τότε ενδεχομένως να το θεωρείς υπεύθυνο για την κατάληξη αυτή και φυσικά θα σε έχει κάνει να αναρωτιέσαι, αν είναι μια καλή επιλογή για εσένα, από τη στιγμή που σου στέρησε έναν άνθρωπο για τον οποίο έτρεφες συναισθήματα. Αυτό δεν σημαίνει, ότι οι αιτίες για το επαγγελματικό αδιέξοδο, στο οποίο βρίσκεσαι, αφορούν μόνο στον κλονισμό της σχέσης σου.
Αμφιταλαντεύεσαι σχετικά με το επάγγελμά σου και αυτό είναι φανερό. Ειδικότερα, ενώ λες από τη μία ότι πάντα σου άρεσε να κάνεις αυτό το επάγγελμα από την άλλη έχεις και την αίσθηση ότι δεν σου ταιριάζει. Εσύ, γιατί πιστεύεις ότι δεν σου ταιριάζει; Μήπως δεν σου ταιριάζει πια ο τρόπος ζωής που επιβάλλει το επάγγελμα του ναυτικού; Τα πολύμηνα ταξίδια και η απουσία από συγγενείς, φίλους ή ακόμη και η δημιουργία μιας υγιούς σχέσης; Γιατί σαφώς και γνωρίζουμε τα προβλήματα που μπορούν να ανακύψουν! Μήπως, αυτή είναι η στασιμότητα για την οποία μας μιλάς; Η στασιμότητα σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, που προκύπτει από την απουσία σου; Και μήπως αισθάνεσαι ότι αλλάζουν οι προτεραιότητές σου, γεγονός που προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις μέσα από το χωρισμό που βιώνεις; Αυτό, σαν υπόθεση εν μέρει επιβεβαιώνεται (ελλείψει περισσότερων λεπτομερειών) από την δική σου παραδοχή ότι πριν από κάθε ταξίδι, όσο διάστημα ήσουν σε σχέση, η ψυχολογία σου ήταν πολύ κακή, λόγω του επερχόμενου αποχωρισμού. Βέβαια, συντελέστηκε ένα δυσάρεστο γεγονός, σε ένα από τα ταξίδια σου, που σε ανάγκασε, όπως αναφέρεις, να επιστρέψεις στην Ελλάδα, όμως αυτό σε έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο. Και πάλι νιώθω ότι η χαρά σου σχετίζεται με την επιστροφή στους δικούς σου.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να κάνεις τέτοιες σκέψεις για ένα δύσκολο επάγγελμα, όπως αυτό του ναυτικού. Είναι μια μοναχική δουλειά, η οποία σε ξεριζώνει από την πατρίδα και τους ανθρώπους που έχεις εκεί. Δεν αφήνει πολλά περιθώρια για σταθερές και ζεστές σχέσεις, φιλικές, οικογενειακές και συντροφικές. Επομένως, είναι και απόλυτα φυσιολογικό να μην θες να το ακολουθήσεις πια, εφόσον αισθάνεσαι ότι αλλάζουν οι προτεραιότητες και τα «θέλω» σου. Αυτό που έχεις να σκεφτείς σε πρώτη φάση, είναι τι ζητάς από τη ζωή σου. Πώς θες να είναι η ζωή σου; Αυτό θα σου δώσει και την απάντηση, για το αν θα συνεχίσεις το επάγγελμα αυτό ή θα σκεφτείς να ξεκινήσεις όντως μια νέα καριέρα σε ένα άλλο επάγγελμα, που όπως είπες έχεις σκεφτεί. Όμως, δεν σου φαίνεται εύκολο, αφενός γιατί αυτή τη στιγμή είσαι σε μια εσωτερική σύγχυση και αφετέρου γιατί κάθε αρχή είναι πράγματι δύσκολη. Η πιο δύσκολη απόφαση είναι αυτή που θα πάρεις σχετικά με το πώς θες να διαμορφώσεις, από εδώ και πέρα την καθημερινότητά σου. Γιατί, πιστεύω ότι μάλλον ο χωρισμός σου με αυτό σε έφερε αντιμέτωπο. Με τις στιγμές που χάνεις από τη ζωή και τους ανθρώπους σου, εξαιτίας του επαγγέλματός σου. Γι’ αυτό και οι άξονες στους οποίους κινήθηκες στην ιστορία σου δεν είναι τυχαίοι.
Τέλος, πιστεύω, ότι χρειάζεται να εξετάσεις τα πράγματα από την αρχή, απαντώντας σε κάποιες ερωτήσεις, όπως αυτές που σου έθεσα παραπάνω. Είναι πράγματι δύσκολο το να νιώθεις ότι είσαι σε αδιέξοδο ή ότι μένεις στάσιμος αλλά ο ο προβληματισμός πάντα είναι ένα σημάδι ότι δεν επαναπαυόμαστε και ότι ψάχνουμε τρόπους να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Νιώθω ότι είσαι σε καλό δρόμο γιατί αισθάνομαι ότι ο προβληματισμός σου σχετίζεται με αποφάσεις που θες να πάρεις γενικά για εσένα και τη ζωή σου, αλλά δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη.
Ελπίζω να σε βοήθησα να ξεκαθαρίσεις λίγο το τοπίο και να βγει κάτι καλό από την δύσκολη κατάσταση που τώρα βιώνεις. Ό,τι χρειαστείς, είμαστε ξανά στη διάθεση σου.