Άκου τον πόνο σου, για να σε καταλάβεις
Όταν φτάνεις σε εκείνο το σημείο της ζωής σου, που αναρωτιέσαι «πώς έφτασες ως εδώ», «γιατί βρέθηκες σε άκρα αντίθετα από την αληθινή σου επιθυμία», τα έχεις χάσει πια με τον εαυτό σου… Μήπως τα ‘χες βρει και ποτέ;! Τότε είναι η στιγμή που έχει αξία να διατηρήσεις αυτά τα ερωτήματα και να δώσεις την δική σου απάντηση, σε αυτό το πραγματικό που έπληξε τη ζωή σου. Αλλά ποιο είναι αυτό, που σε καθοδηγεί και εσύ δεν έχεις γνώση;
Το ασυνείδητο είναι κάτι, για το οποίο δεν έχουμε γνώση· το ασυνείδητο είναι αυτό που μας άγει και μας φέρει· το ασυνείδητο είναι αυτό που ταλαιπωρεί κι εμένα κι εσένα και όλους όσοι προσπαθούν να κλείσουν τα μάτια, για να μην δουν το πραγματικό σύμπτωμα που τους κάνει να υποφέρουν. Το ασυνείδητο παίρνει τη μορφή ενός συμπτώματος που προκαλεί ενόχληση (στην καλύτερη) και οδύνη (στη χειρότερη).
Το σύμπτωμα έρχεται με τη μορφή μιας παραπραξίας, κάνεις κάτι για το οποίο μετά έχεις τύψεις, ενοχές, μετανιώνεις που το έκανες, ωστόσο δεν ορκίζεσαι και ότι δεν θα το ξανακάνεις. «Άλλα θέλω κι άλλα κάνω, πώς να σου το πω», που λέει και το τραγούδι… Το σύμπτωμα έρχεται με τη μορφή μιας παραδρομής, η γλώσσα σου σκοντάφτει δηλαδή, σε μια προσπάθεια να σε φέρει αντιμέτωπο με την προσωπική σου αλήθεια, αλλά εσύ έχεις μάθει καλά- πώς να τα βάζεις όλα αυτά κάτω από το χαλί. Ακόμα μια σημαντική πλευρά του συμπτώματος είναι οι εφιάλτες που βλέπεις στον ύπνο σου.
Όχι φίλη, όχι φίλε μου, μην ανοίγεις ονειροκρίτη. Οι εφιάλτες σου δεν είναι κάτι μεταφυσικό, εκτός κι αν εσύ αρνείσαι τόσο πολύ να κοιτάξεις μέσα σου, που επιλέγεις να κοιτάξεις τον ονειροκρίτη καλύτερα. Τέλος για σένα που υποφέρει το σώμα σου και οι γιατροί δεν μπορούν να εξηγήσουν την αιτία του πόνου σου, δεν έχουν απάντηση στο «γιατί» σου…
Θέλω να σου πω ότι αγριεύει κάποτε η ψυχή και σπάει κι αυτή· προσπαθεί να σου μιλήσει με τη δική της γλώσσα, τη γλώσσα της παραδρομής, τη γλώσσα της παραπραξίας, τη γλώσσα του εφιάλτη, τη γλώσσα της σωματικής οδύνης. Το χαλάκι, που γέμιζες τόσα χρόνια, έγινε θεριό και σε κατάπιε…
«Για αλλού ξεκίνησα κι αλλού κατέληξα, πώς έγινε έτσι η ζωή μου»;! «Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό, δεν μπορώ να το ελέγξω». Εκείνα όλα που νομίζουμε ότι θάψαμε, όλα εκείνα θα οδηγούν τη ζωή μας. Μέχρι το ασυνείδητο να γίνει συνειδητό, θα φταίει η μοίρα, ο Θεός ή ο Άλλος;!
Στο μεταξύ παράφορες ενορμήσεις θα μας μεταμορφώνουν σε εκείνο που απωθήσαμε, σε εκείνο που μισήσαμε. Το ασυνείδητο είναι το πιο οικείο και συνάμα το πιο ξένο μας στοιχείο. Δεν είναι εδώ για μας ταλαιπωρεί, αλλά για να μας επιβάλλει το μήνυμα, όταν εμείς έχουμε πάψει πια να ακούμε.
~Σου εύχομαι να κάνεις το ταξίδι της αυτό-εξερεύνησης, να τα βρεις με τον εαυτό σου και να μαλακώσεις τους πόνους σου~
