Η συναισθηματική νοημοσύνη αποτελεί θεμέλιο λίθο μιας υγιούς προσωπικότητας, καθώς περικλείει οτιδήποτε αφορά το συναίσθημα, την αναγνώριση και τη διαχείρισή του. Η έννοιά της κορυφώνεται το 1995, στο βιβλίο του Daniel Goleman, «Συναισθηματική Νοημοσύνη. Γιατί το EQ είναι πιο σημαντικό από το IQ» ο οποίος αναφέρει ένα εντελώς διαφορετικό είδος ευφυΐας, στηριζόμενο στα συναισθήματα.
Πρόκειται για ένα επίκτητο χαρακτηριστικό, καθώς μαθαίνεται και αποτελεί ένα από τα βασικότερα στοιχεία της προσωπικότητας των ανθρώπων που γνωρίζουν να κρατούν ισορροπίες, διαμορφώνοντας σταθερές σχέσεις στην προσωπική και κοινωνική ζωή, πετυχαίνοντας στον επαγγελματικό χώρο και διατηρώντας μια καλή ποιότητα ζωής. Καθώς η νοημοσύνη της καρδιάς, όπως διαφορετικά αποκαλείται, αποτελεί επίκτητη ικανότητα, είναι πρώτιστης σημασίας η συναισθηματική αγωγή από πολύ μικρή ηλικία, καθώς ανοίγεται ο δρόμος στο παιδί να γνωρίσει και να υιοθετήσει απαραίτητες δεξιότητες για την μετέπειτα ζωή του.
Μάλιστα, ο John Gottman (2011) επισημαίνει πως γονείς με ενσυναίσθηση και κατανόηση, οι οποίοι δε θα κρίνουν αλλά θα διαχειριστούν το κάθε συναίσθημα ως αφορμή για να ενδυναμώσουν τις σχέσεις τους με τα παιδιά, είναι εκείνοι που κάνουν πιο εύκολο το δρόμο προς τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών. Στα πλαίσια της συναισθηματικής αγωγής, κομβικής σημασίας είναι η οριοθέτηση των καταστάσεων, η ειλικρίνεια και η έλλειψη κριτικής.
Επιπροσθέτως, η καλλιέργεια της επίγνωσης των συναισθημάτων του ίδιου του παιδιού, η κατανόηση του συναισθήματος του άλλου και η εκδήλωση του συναισθήματος ως ευκαιρία για οικειότητα και καθοδήγηση, χτίζοντας έναν σωστό τρόπο διαχείρισης των συναισθημάτων, αποτελούν τα βασικότερα στάδια της συναισθηματικής αγωγής, ακολουθώντας η ουσιαστική κατανόηση του συναισθήματος του παιδιού από την πλευρά του γονέα, η παρότρυνση για εκδήλωση του συναισθήματος, όποιο συναίσθημα και να είναι αυτό, και η βοήθεια προκειμένου να επιλυθούν προβλήματα, αποφεύγοντας τις συγκρούσεις.
Σπουδαία σημασία στην εδραίωση της συναισθηματικής νοημοσύνης, έχει και το σχολείο. Εκεί, αρχίζει με εντατικούς ρυθμούς η διαμόρφωση των διαπροσωπικών τους σχέσεων, καλλιεργώντας συμπεριφορές και ενισχύοντας χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά τους. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να ακούν με στοργή τη φωνή κάθε παιδιού, να αποτελούν υγιή πρότυπα και να εμπλουτίζουν τις διδακτικές τους ώρες με δραστηριότητες που απομακρύνουν φαινόμενα επιθετικών συμπεριφορών, που προάγουν το συναίσθημα και τη σημασία της ψυχικής υγείας, με μοναδικό κίνητρο την ολοκληρωμένη ενδυνάμωση της νέας γενιάς.
Είναι καιρός να επικεντρωθούμε στα παιδιά, χτίζοντας προσωπικότητες που θα τους αφορά ο κόσμος, αγκαλιάζοντας κάθε συναίσθημα και εμβολιάζοντας τον κόσμο με δόσεις αγάπης και ενσυναίσθησης.
Βιβλιογραφία
Goleman, D. (2011). Η συναισθηματική νοημοσύνη. Γιατί το “EQ” είναι πιο σημαντικό από το “IQ”; Αθήνα. Πεδίο.
Gottman, J.(2011).Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών :πώς να μεγαλώσουμε
παιδιά με συναισθηματική νοημοσύνη.Αθήνα: Πεδίο
Rusu, M.(2018). Portraits and Emotions Developing Emotional Intelligence Trough Art
School Intervention.David Publishing.5,179-19.
Ανακτήθηκε από: https://www.davidpublisher.com/Public/uploads/Contribute/5b2a146b1312d.pdf
Η φωτογραφία ανακτήθηκε από: Hello I’m Nik : https://unsplash.com