Ψυχικές διαταραχές στην αρχαία Ελλάδα
Ψυχικές διαταραχές στην αρχαία Ελλάδα

Ψυχικές διαταραχές στην αρχαία Ελλάδα


Ο ανθρώπινος νους έχει την τάση να έλκεται από το ανεξήγητο και αυτό που του προκαλεί δέος. Τα ψυχιατρεία και οι ψυχικές ασθένειες περιβάλλονται ακριβώς από αυτό το μυστήριο, τον φόβο για το άγνωστο και το παράδοξο. Παρότι η ψυχιατρική αναπτύχθηκε κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, η πρωτόγονη ψυχιατρική υπήρχε πάντα στις κοινωνίες και ήταν πολύ διαφορετική από ότι σήμερα.

Πιο συγκεκριμένα στην Αρχαία Ελλάδα, κατά τον 5ο αιώνα π.Χ ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής όπως αποκαλείται, κατάφερε να κάνει μια σημαντική διάκριση για τα δεδομένα της εποχής του. Ξεχώρισε την ιατρική από την θρησκεία και τις δεισιδαιμονίες και απέρριψε την άποψη ότι οι σωματικές ασθένειες και οι ψυχικές διαταραχές ήταν τιμωρίες των θεών. Χρησιμοποιώντας μια βιολογική ερμηνεία των πραγμάτων, ταξινόμησε τις ψυχικές διαταραχές σε τρεις κατηγορίες, την μανία, την μελαγχολία και την φρενίτιδα. Ακόμη, ως παράγοντες για την ψυχική υγεία θεωρούσε την ισορροπία σε τέσσερα υγρά (χυμούς) του σώματος, το αίμα, τη μαύρη χολή, την κίτρινη χολή και το φλέγμα. Έτσι, αν κάποιος ήταν άτονος αυτό σήμαινε ότι στο σώμα του υπήρχε πλεόνασμα φλέγματος. Αν ήταν μελαγχολικός υπήρχε πλεόνασμα μαύρης (μέλανας) χολής ενώ η κίτρινη χολή σχετιζόταν με το άγχος και το αίμα με την ευμετάβλητη ιδιοσυγκρασία.

Οι θεραπείες που υπήρχαν μέχρι τότε σχετίζονταν με τους ιερείς και το υπερφυσικό. Ο Ιπποκράτης όμως πρωτοπόρησε ξανά και χρησιμοποίησε πιο φυσικές μεθόδους σε συνδυασμό με την κλινική του παρατήρηση. Πρότεινε για παράδειγμα, σε κάποιον με μελαγχολία να είναι ήρεμος, νηφάλιος, να προσέχει την διατροφή του και να αποφεύγει την σεξουαλική δραστηριότητα. Μια ακόμη αξιοσημείωτη προσέγγιση μιας ψυχικής ασθένειας και της θεραπείας της είναι η υστερία. Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, η υστερία ήταν μια πάθηση που εμφανιζόταν στις γυναίκες και οφειλόταν στο γεγονός ότι η μήτρα περιφερόταν στο σώμα επειδή είχε την ανάγκη για τεκνοποίηση και η θεραπεία που πρότεινε ήταν ο γάμος. Όσον αφορά την ψυχιατρική εξέταση, ο Ιπποκράτης θεωρούσε πολύ σημαντική την σχέση ασθενούς και ιατρού. Για να μπορέσει να έχει την κλινική εποπτεία των ασθενών του συχνά τους μετέφερε στο σπίτι του αλλά και γενικά σαν είδος θεραπείας συνιστούσε την αλλαγή περιβάλλοντος. Όπως φαίνεται, η μέθοδος αυτή δεν ήταν άλλο από προάγγελος των σύγχρονων ψυχιατρείων.

Αν αναλογιστούμε την εποχή και τα μέσα που ο Ιπποκράτης διέθετε είναι συγκλονιστικό πως μπόρεσε να αποτινάξει τις αντιλήψεις για τις θεϊκές παρεμβάσεις της εποχής και να καταφέρει με την σκέψη του να θέσει τα θεμέλια της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης.

Βιβλιογραφία:

ΣYΓΧΡΟΝΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚH

Γ.Ν. Παπαδημητρίου, Ι.Α. Λιάππας, Ε. Λύκουρας

Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Αθήνα, 2013:2–17

ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

A. Kring- G. Davinson , J. Neale- S. Johnson

Εκδόσεις Gutenberg

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΝΗΛΙΚΑ

Άννα Χριστοπούλου

Εκδόσεις Τόπος

 

ΚοινοποίησηFacebookLinkedIn
Συμμετοχή στη συζήτηση

Archives

Categories

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com