Πολύ συχνά, αισθανόμαστε να μας έχει απορροφήσει η καθημερινότητα μας και οι υποχρεώσεις μας. Νιώθουμε την ρουτίνα μας, να ρουφάει κάθε περιθώριο για ανέλιξη και ενασχόληση με ενδιαφέροντα εκτός των άμεσων υποχρεώσεων μας. Ακούμε συνεχώς ανθρώπους να διαμαρτύρονται για την ζωή τους και να ισχυρίζονται ότι αν είχαν περισσότερο χρόνο, αν είχαν περισσότερη ενέργεια θα πραγματοποιούσαν τα όνειρα τους. Κι όμως, όταν υπάρχει θέληση, τότε η ενέργεια και ο χρόνος περισσεύουν. Πώς θα μάθουμε λοιπόν να κυνηγάμε τους στόχους μας και πώς θα φτάσουμε σε αυτούς;
Η ευτυχία και η επιτυχία δεν εμφανίζονται ξαφνικά στη ζωή μας. Απατούν κόπο, συνεχή προσπάθεια και αφοσίωση. Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε την χαρά και τα κατορθώματα της ζωής μας, έχοντας πίστη ότι θα τα καταφέρουμε και επιμένοντας στους στόχους μας. Αναμφισβήτητα, αυτό το σχέδιο ακούγεται πολύ ιδανικό και σίγουρα στην διαδρομή προς την επιτυχία θα έρθουμε αντιμέτωποι με εμπόδια. Όμως δεν υπάρχει περίπτωση να θέλουμε κάτι πραγματικά, να το ονειρευόμαστε, να το οραματιζόμαστε και τελικά αυτό να μην συμβεί. Ακόμη κι αν δεν πιστεύουμε ότι η ζωή μας θα μας οδηγήσει εκεί ακριβώς που πρέπει να βρεθούμε, θα το κάνουν οι πράξεις μας. Ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα είναι απλός. Όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ, εσύ ο ίδιος έχεις τον απόλυτο έλεγχο για να φτάσεις σε αυτό γιατί αναγκαστικά οι πράξεις που επιλέγεις θα σε οδηγήσουν εκεί ακόμα κι αν βρεθούν εμπόδια.
Το μεγαλύτερο βήμα και η απαραίτητη προϋπόθεση για να κατακτήσουμε νέους στόχους είναι η ευγνωμοσύνη για όσους ανθρώπους έχουμε κοντά μας, για όσα έχουμε καταφέρει και για όσα αγαθά κατέχουμε. Μια πολύ θετική, για την ψυχολογία μας, συνήθεια είναι να σκεφτόμαστε όταν ξυπνάμε : « Είμαι ευγνώμων γιατί έχω την υγεία μου/ έχω στέγη/ έχω μια οικογένεια/ έχω φίλους/ έχω την δουλεία μου κ.ο.κ.». Είναι ένας υπέροχος τρόπος για να αποκτήσουμε το αίσθημα του τυχερού ανθρώπου. Όταν ξεκινάμε την ημέρα μας σκεπτόμενοι όλα τα καλά που έχουμε στη ζωή μας, αυτόματα γεμίζουμε θετική ενέργεια και καλή διάθεση. Η ευγνωμοσύνη πάντα ανταμείβεται όπως και όλες οι καλές σκέψεις και πράξεις. Όταν δίνεις κάτι καλό, θα εισπράξεις κάτι καλό. Υιοθετώντας την ευγνωμοσύνη ως τρόπο ζωής, συνειδητοποιούμε πόσο τυχεροί είμαστε. Έτσι, ακόμα κι αν κάποια σχέδια μας δεν λειτουργήσουν τελικά, δεν χάνουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας γιατί έχουμε κατορθώσει άλλα τόσα. Θα πρέπει να αποβάλουμε το τοξικό σκεπτικό: «Έχω λιγότερους φίλους/ λιγότερα πράγματα/ μικρότερο σπίτι από τον διπλανό μου, γιατί να νιώθω τυχερός;». Εμείς οφείλουμε στους εαυτούς μας να εστιάζουμε σε εμάς, στη δική μας ζωή γιατί μόνο επάνω σε αυτήν έχουμε έλεγχο και μπορούμε να την αλλάξουμε. Πώς γίνεται λοιπόν να ακυρώνουμε ό,τι μας έχει φτάσει εδώ που είμαστε;
Επόμενο βήμα είναι η καθιέρωση μιας ρουτίνας στην οποία θα συμπεριλάβουμε βήματα για την κατάκτηση των στόχων μας. Θέτουμε και συγκεντρώνουμε μικρούς και βατούς καθημερινούς ,εβδομαδιαίους ή και μηνιαίους στόχους. Δίνουμε επίσης μεγάλη σημασία στην ψυχική υγεία. Υιοθετούμε συνήθειες πους μας κάνουν καλό και φροντίζουμε το περιβάλλον μας να έχει θετική επίδραση στον ψυχισμό μας. Περιβαλλόμαστε από ανθρώπους και καταστάσεις που μας δημιουργούν εσωτερική γαλήνη και αισθήματα ευφορίας. Όταν νιώθουμε καλά ψυχικά, αυτό αντανακλάται σε ό,τι κάνουμε.
Μέλημα μας οφείλει να είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται. Το να γεμίζουμε την ημέρα μας με πράγματα που δεν προλαβαίνουμε να τελειώσουμε ουσιαστικά και καταλήγουμε να ασχολούμαστε επιφανειακά, μπορεί να μας χαρίζει ένα αίσθημα ικανοποίησης, ωστόσο, μακροπρόθεσμα δεν μας ωφελεί. Είναι πολύ πιο ευεργετικό για εμάς, να παράγουμε λιγότερη δουλειά , η οποία θα αντιπροσωπεύει την καλύτερη μας προσπάθεια, σε περισσότερο χρόνο.
Οι επιτυχημένοι άνθρωποι θέτουν προτεραιότητες και όρια. Μαθαίνουν να λένε «όχι». Έχουν συγκροτημένους τους στόχους τους και απορρίπτουν ό,τι τους απομακρύνει από αυτούς. Πώς όμως θα μάθουμε να θέτουμε τα όρια μας; Η διαδικασία είναι σταδιακή. Σιγά σιγά πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να τους ικανοποιούμε όλους και όποιος δεν σέβεται τις προτεραιότητες μας και εμέις τις δικές του δεν πρέπει να είναι κοντά μας. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι θα μετατραπούμε σε ανθρώπους εγωιστές που δεν θα ενδιαφέρονται για φίλους και οικογένεια. Σημαίνει ότι μέσα στη καθημερινότητα μας, όταν αφιερώνουμε χρόνο σε κάτι που θα μας οδηγήσει στο στόχο μας, δεν πρέπει να τον μειώνουμε προκειμένου να ευχαριστήσουμε κάποιον τρίτο. Μόλις αρχίσουμε να λέμε «όχι» θα έχουμε κοντά μας ανθρώπους που θέλουν μόνο το καλό μας, την επιτυχία μας.
Η αυτογνωσία αποτελεί μεγάλο παράγοντα στη διαδρομή προς την επιτυχία. Μας βοηθά να βλέπουμε, όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, τις πράξεις και τους στόχους μας. Διακρίνουμε τις ικανότητες μας και την προσπάθεια που καταβάλλουμε. Επομένως, σε περιπτώσεις ματαίωσης εστιάζουμε στον εαυτό μας, τη βελτίωση των συνηθειών μας και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Η αυτοπαρατήρηση είναι που μας οδηγεί στην αυτογνωσία. Παρατηρώντας και προσέχοντας τη συμπεριφορά μας και τα συναισθήματα μας σε πολλαπλές καταστάσεις, γνωρίζουμε τον εαυτό μας με τα προτερήματα και τις αδυναμίες του. Έτσι, οδηγούμαστε στην αυτοεξέλιξη. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουμε στο να μάθουμε ποιοι είμαστε, τόσο πιο εύκολα θα μπορούμε να αξιοποιήσουμε όλα μας τα γνωρίσματα, θετικά και αρνητικά, για το συμφέρον μας.
Συνοψίζοντας, όλοι, ανεξαιρέτως, οι άνθρωποι είναι εν δυνάμει επιτυχημένοι. Χρειάζονται όμως πολλή υπομονή, επιμονή και σταθερές, συγκροτημένες προτεραιότητες. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι μπορούμε να κάνουμε όσα σκεφτόμαστε γιατί διαθέτουμε όλη τη δύναμη να τα καταφέρουμε και να δημιουργήσουμε την επιτυχία και την ευτυχία για τους εαυτούς μας.