Η σύλληψη, η κύηση, ο τοκετός και η μεταγεννητική περίοδος μεταβάλλουν συντριπτικά τη ζωή ενός ζευγαριού. Οι νέες μητέρες έρχονται αντιμέτωπες με αλλαγές σε πολλαπλά επίπεδα. Αφενός, διαφέρει η εικόνα του σώματος τους και η φυσιολογία του εγκεφάλου τους και αφετέρου, καλούνται να διαχειριστούν μία νέα καθημερινότητα με αντίκτυπο στην κοινωνική και συντροφική τους ζωή. Στο παρόν άρθρο αυτό που θα εξετάσουμε είναι κατά πόσο η σεξουαλική ζωή των γυναικών επανέρχεται στα προ γεννητικά επίπεδα, με τι ρυθμό πραγματοποιείται αυτή η αποκατάσταση, καθώς και κοινές δυσκολίες που αναφέρονται κατά την επαναπροσαρμογή.
Ως περίοδος μετά τον τοκετό, ορίζονται οι πρώτες έξι εβδομάδες κατά τις οποίες οι ειδικοί συνιστούν να μην υπάρξει σεξουαλική επαφή. Το συγκεκριμένο διάστημα είναι κρίσιμο τόσο για την ανάρρωση και τη φυσική επούλωση του σώματος -καθότι ο κίνδυνος μόλυνσης είναι υψηλότερος- όσο και για την προσαρμογή στους νέους ρόλους.
Πληθώρα ερευνών διαπιστώνει ότι οι ορμονικές διακυμάνσεις και συγκεκριμένα η πτώση των οιστρογόνων κατά τον θηλασμό, που ομοιάζει στα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, ενδέχεται να οδηγήσει σε κολπική ξηρότητα καθιστώντας το σεξ πιο επώδυνο και λιγότερο ευχάριστο. Παράλληλα, τραυματισμοί του περινέου ή η ύπαρξη ουλών που προέκυψαν κατά τον τοκετό -και ιδιαίτερα τον κολπικό- είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της δυσπαρεύνιας, δηλαδή της επώδυνης σεξουαλικής επαφής. Οι ενοχλήσεις είναι πιθανό να έχουν διάρκεια μηνών. Ωστόσο, ορισμένες γυναίκες, αναφέρουν αυξημένη ευαισθησία και ευχαρίστηση στη σεξουαλική τους ζωή μετά τον τοκετό.
Η μετάβαση στη μητρότητα μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, εμπεριέχει κόπωση, αλλαγές του σώματος και της εικόνας του εαυτού, παράγοντες που επηρεάζουν τη λίμπιντο και τη σεξουαλική επιθυμία, με τα μεγαλύτερα ποσοστά γυναικών να αναφέρουν χαμηλότερο ενδιαφέρον και μειωμένη σεξουαλική διάθεση. Ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος και τα αυξημένα καθήκοντα που επιφέρει η φροντίδα ενός μωρού, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για ύπνο ή την προσήλωση στον εαυτό και σε αυτά που του αρέσουν.
Η ποιότητα της σχέσης με τους συντρόφους αποτελεί έναν αξιοσημείωτο παράγοντα σε σχέση με την ταχύτερη αποκατάσταση της σεξουαλικής ζωής, καθώς όπως προκύπτει οι υποστηρικτικοί σύντροφοι που συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή του βρέφους και στις οικιακές υποχρεώσεις, ανακουφίζουν ένα μεγάλο μέρος του άγχους της συντρόφου τους. Επίσης, δεν πρέπει να παραλείψουμε τη σημασία του διαλόγου και της ανοιχτής επικοινωνίας όπου δίνει τον χώρο στο να εκφραστούν τόσο οι ανάγκες όσο και οι ανησυχίες των νέων γονέων.
Το 83% των γυναικών αναφέρει προβλήματα στο σεξ τουλάχιστον τους τρείς πρώτους μήνες, ενώ ως ενδεικτικό διάστημα ανάρρωσης ορίζονται οι έξι μήνες. Σε κάθε περίπτωση η επαναπροσαρμογή μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ορισμένες γυναίκες ενδέχεται να μεταβαίνουν στη μεταγεννητική περίοδο ταχύτερα, ωστόσο, ένα συνονθύλευμα κοινωνικών, προσωπικών, φυσιολογικών και συναισθηματικών παραγόντων είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψιν και να παρέχεται βοήθεια όταν κρίνεται αναγκαία είτε από ειδικούς είτε από το υποστηρικτικό δίκτυο – περιβάλλον του ατόμου.
Βιβλιογραφία
Holland, K. (2019). What to expect from sex after giving birth. Healthline.
Malik, S. (2023). Sex after giving birth: how long should I wait?. Top Doctors United Kingdom.
