Συχνά ακούμε την φράση «είσαι διπολικός, δεν ξέρεις τι θέλεις» ή γενικά αναφερόμαστε ευρέως στον όρο «διπολικός» και «διπολική διαταραχή» σαν κάτι σύνηθες, απλό και που γνωρίζουμε τα πάντα γι’ αυτό. Δεν είναι λίγες οι φορές που στο πλαίσιο του λόγου χρησιμοποιούμε φράσεις που αναφέρονται στην διπολική διαταραχή παρερμηνεύοντας την. Καθώς μάλιστα ο γενικός πληθυσμός δεν γνωρίζει πολλά για την διαταραχή, είναι εύκολο να γίνουν παρανοήσεις ως προς το περιεχόμενο της νόσου και όσα την απαρτίζουν. Για παράδειγμα, είναι σωστό να θεωρήσουμε την αναποφασιστικότητα κάποιου ως σημάδι διπολικής διαταραχής όπως πολλοί πιστεύουν; Μάλιστα και οι ίδιοι οι διπολικοί ασθενείς πολλές φορές δεν γνωρίζουν τα χαρακτηριστικά της νόσου τους.
Επομένως, ένας ορισμός της διαταραχής είναι αναγκαίος. Η διπολική διαταραχή αποτελεί μια σοβαρή ψυχική πάθηση της διάθεσης με συμπτώματα που μεταβάλλονται ακραία μεταξύ μανίας και κατάθλιψης εξού και ονομάζεται και μανιοκατάθλιψη- μανιοκαταθλιπτική νόσος. Χωρίζεται σε δύο τύπους – Διπολική Διαταραχή Τύπου 1 όπου θεωρείται πιο κλασικός και γνωστός τύπος και Διπολική Διαταραχή Τύπου 2 που είναι λιγότερο γνωστός τύπος. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ενός και μόνο Μανιακού επεισοδίου. Στον τύπο 1 ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει και καταθλιπτικά και υπομανιακά επεισόδια καθώς και ψυχωτικά συμπτώματα ενώ ο τύπος 2 χαρακτηρίζεται απο την ύπαρξη ενός τουλάχιστον υπομανιακού επεισοδίου (ελαφριά μανία χωρίς νοσηλεία ή πρόβλημα λειτουργίας) και κυρίως καταθλιπτικών επεισοδίων. Ο ασθενής συνήθως παρουσιάζει καταθλιπτικά επεισόδια και είναι πολύ εύκολο να γίνει λανθασμένη διάγνωση μονοπολικής κατάθλιψης (απλής κατάθλιψης). Γενικότερα τα συμπτώματα περιλαμβάνουν όσον αφορά την μανία ευφορία, υπερδραστηριότητα, μειωμένη ανάγκη για ύπνο, αυξημένη αυτοπεποίθηση, παρορμητικότητα, περίσπαση προσοχής και μεγαλύτερη ομιλιτικότητα. Σε ένα οξύ μανιακό επεισόδιο μπορούν να εμφανιστούν ακόμη και ψευδαισθήσεις και παραληρηματικές ιδέες. Από την άλλη η συμπτωματολογία των καταθλιπτικών επεισοδίων δεν διαφέρει από αυτή των ατόμων με μείζονα κατάθλιψη. Συναντώνται συμπτώματα υπνηλίας, υπερφαγίας, ψυχοκινητικής επιβράδυνσης και αίσθημα αναξιότητας, ματαιότητας έως και αυτοκτονικές τάσεις. Και σε αυτήν την περίπτωση μπορούν να εμφανιστούν ψευδαισθήσεις και/ή παραληρηματικές ιδέες. Είναι χρήσιμο να τονίσουμε ότι τα παραπάνω συμπτώματα για να θεωρηθούν και κλινικώς σημαντικά θα πρέπει να προκαλούν σημαντική ενόχληση και έκπτωση της λειτουργικότητας σε διάφορους τομείς.
Επιπλέον, η διπολική διαταραχή πρόκειται για μια ασθένεια με υψηλά ποσοστά κληρονομικότητας – μεγάλη σημασία έχουν βέβαια και οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες- που εμφανίζεται το ίδιο συχνά σε άνδρες και γυναίκες. Στον γενικό πληθυσμό, διπολική διαταραχή εμφανίζεται στο 1% και σε πιο ελαφριές εκφάνσεις της, όπως η κυκλοθυμία στο 5%. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα συνολικά πάσχουν 600.000.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση της, η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή που περιλαμβάνει σταθεροποιητές διάθεσης και αντιεπιληπτικά, σε συνδυασμό με την απαραίτητη ψυχοθεραπευτική υποστήριξη φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσματα που συμβάλλουν στην λειτουργικότητα του ατόμου που πάσχει. Μάλιστα αυτό διαφαίνεται και από περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ πάσχουν από διπολική διαταραχή έχουν διαπρέψει στον καλλιτεχνικό και επιστημονικό χώρο.
Οι διαταραχές διάθεσης είναι μεν οι πιο γνωστές και οι πιο “κατανοητές” για τον μέσο άνθρωπο καθώς βρίσκονται πιο κοντά στις προσωπικές τους εμπειρίες ωστόσο οι διαταραχές αυτές και τα επεισόδιά τους παρεμβάλλουν σημαντικά στην ζωή και την λειτουργικότητα των ατόμων που πάσχουν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Εισαγωγή στην ψυχοπαθολογία του ενήλικα, Άννα Χριστοπούλου, εκδόσεις Τόπος
Η διπολικότητά μας Link
