Σήμερα, με την αυξανόμενη χρήση των social media, όλο και συχνότερα ακούμε να γίνεται λόγος για την τακτική του ghosting. Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Καταρχάς, με τον όρο ghosting περιγράφεται η συνθήκη κατά την οποία κάποιος «εξαφανίζεται» από μια σχέση χωρίς καμία προειδοποίηση ή εξήγηση των λόγων της αποχώρησης του. Αυτό, συχνά, συνοδεύεται από το παράλληλο κλείσιμο των διαύλων επικοινωνίας μαζί του. Για παράδειγμα, κάποιος με τον οποίο μιλούσαμε συστηματικά, σταματά ξαφνικά να απαντά στα μηνύματα μας χωρίς να μιλήσει ή να επικοινωνήσει κάτι για αυτό.
Για ποιους λόγους, όμως, κάποιος να επιλέξει την τακτική του ghosting έναντι μιας ώριμης και ουσιαστικής επικοινωνίας και συζήτησης; Ένας πρωταρχικός λόγος που οδηγεί κάποιον σε αυτό είναι η διατήρηση της προσωπικής του ασφάλειας. Σε αυτήn την περίπτωση, το άλλο πρόσωπο πιθανώς μοιάζει κάπως παρεμβατικό για τον «θύτη», ενώ φαίνεται να επιδιώκει τη στενή επαφή και το συναισθηματικό δέσιμο. Το άτομο, όμως, που επιλέγει να εξαφανιστεί νιώθει να απειλείται και τρομάζει στο άκουσμα μιας στενής διαπροσωπικής επαφής.
Εδώ, έρχεται στην επιφάνεια και ένας ακόμη λόγος που συχνά κρύβεται πίσω από τις περισσότερες μορφές αποφυγής (πχ. αποφυγή συναισθηματικής έκφρασης, αποφυγή δέσμευσης σε μια σχέση, αποφυγή σωματικής σύνδεσης). Κaι αυτός δεν είναι άλλος από τον φόβο της εγκατάλειψης. Συχνά, λοιπόν, τα άτομα που έχουν βιώσει στο παρελθόν τραυματικές συμπεριφορές εγκατάλειψης από τρίτους (πχ. παραμέληση των αναγκών, εγκατάλειψη από γονείς σε παιδική ηλικία, απομάκρυνση των ερωτικών συντρόφων) επιλέγουν τις μεθόδους αποφυγής, με τέτοιον τρόπο, ώστε να εγκαταλείπουν πρώτοι μια κατάσταση προκειμένου να μην (ξανά)εγκαταλειφθούν. Είναι προτιμότερο, λοιπόν, για αυτά τα άτομα, να εγκαταλείψουν την προσπάθεια εξαρχής, και σε απροσδόκητη στιγμή, από το να ρισκάρουν να απορριφθούν στη συνέχεια.
Διάβασε επίσης:
Social Media, ένας κόσμος γεμάτους ηθοποιούς…
Σε αυτό το σημείο, θίγεται και το ζήτημα της αυτοεκτίμησης των ατόμων που κάνουν ghosting. Πρόκειται, συνήθως, για άτομα με χαμηλή πίστη στον εαυτό. Αυτά, συνήθως, διατηρούν μια ευάλωτη εικόνα για τον εαυτό, που επηρεάζεται εύκολα από την κριτική των άλλων. Θεωρούν, λοιπόν, συχνά τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο. Κρύβουν, όμως, αυτήν τη βαθύτερη πεποίθηση μέσα από συμπεριφορές αποφυγής. Για παράδειγμα, αποφεύγοντας να μπουν σε σχέση, αποφεύγουν να δείξουν πόσο «ανίκανοι» σύντροφοι θεωρούν ότι είναι. Όταν, μάλιστα, απορρίπτουν πρώτοι πριν απορριφθούν, προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους για το ότι αξίζουν, για το ότι εκείνοι ελέγχουν την κατάσταση και «έχουν το πάνω χέρι», ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει. Μέσα από το ghosting, δηλαδή, τονώνεται το «εγώ» τους, καθώς αισθάνονται κυρίαρχοι και δυνατοί όταν παρατούν τους συντρόφους, αφήνοντας τους αβοήθητους και εγκαταλελειμμένους με χιλιάδες ερωτηματικά στο μυαλό.
Το ghosting βιώνεται ακόμη, για τους θύτες, ως μια αποφυγή ευθυνών. Η σιωπηρή αποχώρηση χωρίς εξηγήσεις επιτρέπει τη μετάβαση των ευθυνών στο άλλο άτομο, το οποίο συχνά αναλαμβάνει τον ρόλο του υπαίτιου και αναζητά συμπεριφορές και σημεία στα οποία έφταιξε, αλλά και σφάλματα, τα οποία «δήθεν πυροδότησαν και οδήγησαν» στην εγκατάλειψη του.
Τέλος, η κρυφή επιθυμία για εκδίκηση ενδέχεται να ελλοχεύει πίσω από την εξαφάνιση αυτή. Πιο συγκεκριμένα, πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει, όπως προαναφέρθηκε, συμπεριφορές απάτης, προδοσίας και εγκατάλειψης στο παρελθόν (ανασφαλής ή αποφευκτικός τύπος προσκόλλησης), εξαφανίζονται σε μια προσπάθεια τους να εκδικηθούν εκείνους που τότε δεν είχαν ανταποκριθεί στις ανάγκες τους για αγάπη και τους είχαν εγκαταλείψει.
Συνεπώς, το ghosting φαίνεται πως τελικά ίσως να μην αποτελεί μια απλή τεχνική που επιλέγεται από άτομα που απλώς βαριούνται να ασχοληθούν ή δεν έχουν τον υποτιθέμενο χρόνο να δώσουν εξηγήσεις και να συζητήσουν. Αντίθετα, αποτελεί πολύ περισσότερο μια συνειδητή επιλογή των ατόμων που εμφανίζουν«δήθεν περισσότερα συναισθηματικά οφέλη» για τα ίδια. Όντως, μπορούμε να πούμε πως μπορεί να τα ωφελεί στο να αποποιηθούν των ευθυνών τους ή στο να νιώσουν κάπως «ανώτεροι» αφήνοντας τον άλλον δίχως εξηγήσεις. Είναι, όμως, μια πραγματικά ωφέλιμη συμπεριφορά; Ή είναι μια συμπεριφορά που ενισχύει τον φαύλο κύκλο της αποφυγής και εγκατάλειψης, και οδηγεί το άτομο να αισθάνεται περισσότερη μοναξιά; Μήπως αυτός ο διαρκής κύκλος εγκατάλειψης και αποφυγής κάνει το άτομο που εξαφανίζεται διαρκώς να αισθανθεί απομονωμένο; Και αυτή η απομόνωση τι επιπτώσεις έχει στην ψυχική υγεία του;
Βιβλιογραφία:
- Collins TJ, Gillath O. (2012). Attachment, breakup strategies, and associated outcomes: The effects of security enhancement on the selection of breakup strategies. Journal of Research in Personality. 46, 210- 222.
- LeFebvre, L. E., Allen, M., Rasner, R. D., Garstad, S., Wilms, A., & Parrish, C. (2019). Ghosting in emerging adults’ romantic relationships: The digital dissolution disappearance strategy. Imagination, Cognition and Personality, 39(2), 125-150.
- LeFebvre, L. (2017). Ghosting as a relationship dissolution strategy in the technological age. The impact of social media in modern romantic relationships, 219-235.
- Powell, D. N., Freedman, G., Williams, K. D., Le, B., & Green, H. (2021). A multi-study examination of attachment and implicit theories of relationships in ghosting experiences. Journal of Social and Personal Relationships, 38(7), 2225-2248.
Επιμέλεια άρθρου: Τυρλή Αικατερίνη
Διάβασε επίσης:
