Το κείμενο αυτό είναι για όλα εκείνα τα άτομα που ήρθαν, έγιναν μέρος της ζωής μας και τελικά έφυγαν πολύ γρήγορα και με μεγάλη ευκολία. Ποιος δεν έχει βιώσει έναν αποχωρισμό από κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο; Από ένα άτομο που δέθηκε και στο οποίο ανοίχτηκε και μοιράστηκε πολλές από τις εσωτερικές του ανησυχίες; Θα πεις ψέμματα, αν το αρνηθείς. Κι όμως, όλοι μας, είτε έχουμε βιώσει κάτι τέτοιο, είτε θα αναγκαστούμε να το αντιμετωπίσουμε μελλοντικά στη ζωή μας.
Γιατί ένας τέτοιος αποχωρισμός μας πληγώνει τόσο πολύ; Είναι κάποια άτομα, με τα οποία έχουμε καταφέρει να συνδεθούμε τόσο μοναδικά και τόσο αληθινά, που έχουμε σχεδιάσει ένα κοινό μέλλον και που αισθανόμαστε ότι μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Γέλια, χαρές, κλάμματα, μυρωδιές και γεύσεις, είναι μερικές μόνο από τις εμπειρίες που έχουμε μοιραστεί και μας έκαναν να πλησιάσουμε ακόμη περισσότερο ο ένας τον άλλον. Πόσο όμορφα αισθανόμαστε κάθε φορά που έχουμε μια εποικοδομητική συζήτηση, που μπορούμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και που νιώθουμε ασφαλείς να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας; Μια τέτοια σχέση είναι, σίγουρα, κάτι που ο καθένας θα ήθελε στη ζωή του.
Ξαφνικά, όμως, ένα απρόσμενο γεγονός, μια ασυμφωνία χαρακτήρων ή κάποια μη ανταπόκριση συναισθημάτων έρχεται να ταράξει τη σχέση αυτή, ακόμα και να την τερματίσει τόσο απότομα και ξαφνικά, όσο ξεκίνησε. Και τότε, πώς αισθάνεσαι εσύ; Μόνος, πληγωμένος, συναισθηματικά ξεκρέμαστος. Κι έχεις όλα τα δίκια να νιώθεις έτσι. Κυρίως, αν εκείνος που αποφάσισε να φύγει, ποτέ δεν έδωσε μια ουσιαστική εξήγηση και δεν προσπάθησε να βρει μαζί σου ένα κοινό σημείο, προκειμένου να μην τερματιστεί αυτό που είχατε δημιουργήσει. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, ειδικά αν ήσουν απόλυτα ξεκάθαρος σχετικά με το συναίσθημα και τις προθέσεις σου. Το να είσαι αληθινός και ειλικρινής προυποθέτει αρκετή δύναμη ψυχής, αλλά και θάρρος να εκφράσεις όσα έχεις μέσα σου. Η αλήθεια σου, ακόμη κι αν πονά, είναι αυτή που είναι και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Καταφέρνει με έναν τρόπο που μονάχα εκείνη γνωρίζει, να κάνει φανερά και κατανοητά τα συναισθήματά σου και γι’ αυτό, μόνο περηφάνεια πρέπει να νιώθεις. Δεν είναι όλοι έτοιμοι και αρκετά δυνατοί να αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια τους. Να ανέβουν στη σκηνή και μπροστά σε εκατομμύρια κόσμο, να αποσπάσουν το μεγαλύτερο χειροκρότημα. Θέλει κότσια και πυγμή να είσαι αληθινός. Η αλήθεια σου, όμως, θα σε βγάζει πάντα ασπροπρόσωπο. Κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει, όταν αυτό που του προσφέρεις είναι κάτι αληθινό.
Όταν, λοιπόν, έρθει η στιγμή εκείνη που κάποιος δεν σεβάστηκε την αλήθεια σου, που δεν υπολόγισε το συναίσθημά σου, που δεν αναγνώρισε την άξια σου και που δεν αντιλήφθηκε την βαθιά σου επιθυμία να μείνει στη ζωή σου, τότε να μην κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσες να του κάνεις. Δεν φταις που ένιωσες πράγματα, δεν φταις που έκανες όνειρα και, πάνω απ’όλα, δεν φταις που πάλεψες να σώσεις κάτι. Γιατί εσύ, τουλάχιστον, πάλεψες! Δεν τα παράτησες και δεν άφησες κανέναν ξεκρέμαστο. Εσυ έμεινες εκεί και υπέμεινες κάθε συναισθηματικό πλήγμα και κάθε ανασφάλεια που ένιωσες, όταν ο άνθρωπος που είχες απέναντί σου, αποφάσισε απλά να εξαφανιστεί. Έμεινες εκεί, ζητώντας μόνο μια νέα προσπάθεια να διορθωθεί κάτι. Γιατί εσύ δεν ήθελες να χάσεις αυτό το κάτι. Όχι απο εγωισμό, αλλά από εκτίμηση, από σεβασμό, από αγάπη.
Γι’αυτό σου λέω, όλες εκείνες τις στιγμές που κάποιος ήρθε κι έφυγε, τότε που οι συνθήκες σε έκαναν να περπατάς σε τεντωμένο σκοινί, δεν ήσουν εσύ που το παράτησες. Δεν ήσουν εσύ που φοβήθηκες και που πέταξες τα συναισθήματα που είχες νιώσει. Ήταν ο άλλος, εκείνος που ποτέ δεν εξήγησε, δεν συζήτησε και δεν σε κοίταξε κατάματα για να σου πει “φεύγω”. Εκείνος που απλά κρύφτηκε κι εξαφανίστηκε, χωρίς να σκεφτεί τί άφησε πίσω του. Ωστόσο, μην μπερδευτείς. Δεν είμαστε εδώ για να ρίξουμε ευθύνες σε κανέναν. Ο καθένας είναι υπεύθυνος μονάχα για τον δικό του εαυτό, τις πράξεις και τις επιλογές του. Εσύ, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αναλάβεις τις δικές σου ευθύνες και να σταθείς μπροστά στα λάθη σου, αναγνωρίζοντάς τα. Αν το κάνεις αυτό, πίστεψέ με, ο εαυτός σου θα είναι περήφανος για σένα. Γιατί, σε αντίθεση με τον άλλον, εσύ πάλεψες και δεν εξαφανίστηκες στην πρώτη δυσκολία. Πίστεψες και σεβάστηκες όσα ένιωθε κάποιος για σένα και δεν έφυγες έτσι απλά. Είπες το “σε χρειάζομαι”, ακόμα και τη στιγμή που εκείνος σου έλεγε “αντίο”. Άρα, σκέψου, ποιος πρέπει να αισθάνεται περήφανος;
Και κάτι τελευταίο, μην πιστέψεις πως όλοι θα σε αντιμετωπίσουν με τον ίδιο τρόπο στη ζωή σου. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο πολύπλοκες. Έπειτα από μια δυσκολία μην σκύψεις το κεφάλι και μην υψώσεις μεγαλύτερα τείχη προστασίας. Δεν θα είναι όλοι έτσι. Σου υπόσχομαι ότι έρχονται πολύ όμορφες μέρες για σένα και πως τα άτομα που θα σε αγαπούν, θα σε νοιάζονται και θα σε εκτιμούν, θα στο δείχνουν έμπρακτα καθημερινά και δεν θα σε αφήσουν. Άλλωστε σκέψου, πόσοι από μας απογοητεύτηκαν στη ζωή τους και ύστερα γνώρισαν άτομα που ήρθαν για να μείνουν; Ίσως, τελικά, τα άτομα αυτά να είναι πολύ πιο κοντά απ’όσο νομίζεις, αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά για να τα δεις.
