ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΙΔΕΙΞΙΟΜΑΝΙΑ
Τί είναι η επιδειξιομανία;
Επιδειξιομανία ονομάζεται η τάση κατά την οποία ένας άνθρωπος και συγκεκριμένα ένας άντρας επιδεικνύει τα γεννητικά του όργανα σε ένα πρόσωπο του αντίθετου φύλου, σε έναν δημόσιο χώρο, χωρίς τη θέληση του τελευταίου. Η επιδειξιομανία θεωρείται παραφιλική συμπεριφορά(«παραφιλία»: όρος σύνθετος από το «παρά», δηλαδή παρέκκλιση και πλησίον και από το «φιλία», δηλαδή αυτό προς το οποίο έλκεται το συγκεκριμένο άτομο).
Διαγνωστικά κριτήρια που τη μαρτυρούν.
•Ο πάσχων τουλάχιστον για ένα διάστημα 6 μηνών έχει επαναλαμβανόμενες, έντονα σεξουαλικά διεγερτικές φαντασιώσεις και σεξουαλικές παρορμήσεις ή συμπεριφορές, οι οποίες περιλαμβάνουν την έκθεση των γεννητικών οργάνων του σε κάποιον ανυποψίαστο ξένο, που τις περισσότερες φορές είναι μια γυναίκα ή ένα νεαρό κορίτσι.
•Ο πάσχων κάποιες στιγμές αυνανίζεται εκθέτοντας τα γεννητικά του όργανα και άλλες φαντασιώνεται να τα εκθέτει. Αυτό έχει αντίκτυπο στις διαπροσωπικές του σχέσεις, όπως επίσης και στον εργασιακό του χώρο και γενικά στην κοινωνική του ζωή, όπου υπάρχουν κάποιες αναταράξεις και αποστασιοποιήσεις. Στόχος του είναι να αιφνιδιάσει ή να σοκάρει ή ακόμη και να ταπεινώσει το αντίθετο φύλο με απώτερο σκοπό να το κάνει να διεγερθεί και εκείνο σεξουαλικά, χωρίς ωστόσο να προχωρήσει σε σεξουαλική πράξη μαζί του ή σε οποιαδήποτε επαφή, δηλαδή να το γνωρίσει ή να το πειράξει.
•Η διαταραχή μπορεί να εκδηλωθεί για πρώτη φορά πριν από το 18ο έτος, αλλά η έναρξη ενδέχεται να είναι και μεταγενέστερη. Οι περισσότεροι επιδειξιομανείς είναι άντρες νεαρής έως και μέσης ηλικίας και ειδικότερα η κορύφωση γίνεται στο ηλικιακό φάσμα 15-25 ετών και φτάνει μέχρι και τα 50 έτη. Σε άντρες τρίτης ηλικίας, η έκθεση των γεννητικών οργάνων δεν οφείλεται στη συγκεκριμένη διαταραχή, αλλά στην έλλειψη αναστολής, λόγω άνοιας.
Σε τι οφείλεται η επιδειξιομανία;
Ο επιδειξίας, λοιπόν, πηγαίνει σε έναν δημόσιο χώρο, είτε αυτό είναι ένα πάρκο είτε ακόμη και ένα εμπορικό κέντρο, όπου εκθέτει το πέος του, που συνήθως βρίσκεται σε στύση, σε μια γυναίκα ή ένα κορίτσι, ώστε να τη σοκάρει και έτσι να εκσπερματώσει ή να αποσυρθεί για να αυνανιστεί. Με αυτόν τον τρόπο αντλεί χαρά και τον ωθεί να συνεχίσει. Αν όμως η κοπέλα δεν αντιδράσει στην απρόσμενη εμφάνισή του, τότε στερείται την ευχαρίστηση αυτή. Ποσοστό 50% των πασχόντων είναι έγγαμοι, αλλά δεν έχουν ικανοποιητική σεξουαλική ζωή με τη σύζυγό τους, Επιπρόσθετα, έχουν φοβίες και αμφιβολίες σχετικά με την αρρενωπότητά τους και έτσι, εκθέτοντας τα γεννητικά τους όργανα σε γυναικεία, άγνωστα, πρόσωπα, θεωρούν ότι αποδεικνύουν τον ανδρισμό τους. Ασυνείδητα οι πάσχοντες νιώθουν ευνουχισμένοι και για αυτόν τον λόγο πολύ συχνά δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους, αφού θεωρούν ότι αποτελούν κάτι ξένο για το εγώ τους. Επίσης, βλέπουν τη σύζυγό τους ως υποκατάστατο της μητέρας τους, στις οποίες ήταν πολύ προσκολλημένοι, στην παιδική ηλικία, χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση όμως. Για αυτό, σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν, το 10% των ατόμων που παρενοχλούν σεξουαλικά παιδιά και το 8% των βιαστών, ήταν αρχικά επιδειξιομανείς. Το 33% μάλιστα των πασχόντων, συλλαμβάνεται συστηματικά για εγκλήματα σεξουαλικής ή βίαιης κατάστασης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
http://venetismd.blogspot.com/2013/08/blog-post_4.html
“Εισαγωγή στην ψυχοπαθολογία του ενήλικα”, εκδόσεις τόπος., Άννα Χριστοπούλου