Η Ελλάδα φλέγεται και μαζί με αυτήν ολόκληρος ο κόσμος. Το περιβάλλον υφίσταται δεινά και στην μάχη αυτή με την φύση που τόσο επιζητούμε, αν νικήσουμε, τότε εμείς είμαστε οι χαμένοι! Γιατί απλούστατα εξαρτόμαστε από την φύση και το περιβάλλον!
Αντ’ αυτού πολλοί μιλούν για εμπρησμούς. Γίνονται συλλήψεις «δασκαλεμένων» ανθρώπων που αναφέρονται σε ψυχική ασθένεια. Διαταραχή Πυρομανίας! Και με αυτόν τον τρόπο θα ήθελαν να απαλύνουν τις συνέπειες των πράξεων τους και συνάμα συνδέουν τις πυρκαγιές με την ψυχολογία.
Μπορεί να είμαι παιδοψυχολόγος αλλά είμαι πρωτίστως και κυρίως ψυχολόγος και με αυτήν μου την ιδιότητα θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στην πυρομανία όπως την ορίζουν τα βασικά διαγνωστικά μας συστήματα (DSM, ICD).
Καταρχάς θα μιλήσω με ποσοστά. Το ποσοστό των ενηλίκων πυρομανών παγκοσμίως είναι 1% σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αλλά για να γίνω πιο συγκεκριμένη το διαγνωστικό σύστημα ορίζει ότι η τοποθέτηση της φωτιάς δεν έχει εξωτερικό δευτερογενές όφελος, Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει οικονομικό ή άλλο όφελος από την φωτιά (π.χ. ασφάλεια στο σπίτι κλπ.).
Ακόμη, αποκλείεται διαφορετικό αίτιο σκόπιμης πρόκλησης πυρκαγιά όπως οικονομικό όφελος όπως αναφέρθηκε, εκδίκηση, παρενόχληση, απόκρυψη στοιχείων, πολιτική πράξη, πειραματισμός, αναζήτηση προσοχής, αναζήτηση αναγνώρισης κλπ. Αν κάτι από αυτά ισχύει τότε δεν μπορεί να μπει αυτή η διάγνωση.
Ωστόσο, προφανώς οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να διαγνωστούν με οποιαδήποτε διαταραχή προκειμένου να αποφύγουν, έστω και λίγο, τις συνέπειες. Με αυτό το σκεπτικό θα διαφοροποιήσω από τους εμπρηστές αναφερόμενη στον νομικό ορισμό: ο εμπρησμός είναι έγκλημα κοινού δικαίου, το οποίο αρχικά ορίστηκε ως η κακόβουλη καύση της κατοικίας ενός άλλου. Ανάλογα με τη δικαιοδοσία, την εκ προθέσεως πυρκαγιά σε ένα κτίριο ή αλλιώς την εκ προθέσεως πυρκαγιά σε ένα κτίριο όπου ζουν άνθρωποι.
Ο άνωθεν ορισμός αναφέρεται σε κατοικίες και ανθρώπους αλλά εδώ μιλάμε για την ειδική ελληνική περίπτωση που υπάρχει το φαινόμενο του εμπρησμού με σκοπό να καταστραφεί μία δασική έκταση ώστε στη συνέχεια να μείνει «ελεύθερη» για να χτιστεί!
Αυτό που ο αυτός κόσμος δυστυχώς δεν καταλαβαίνει είναι ότι αν καταστραφεί κάθε πηγή οξυγόνου στην συνέχεια δεν θα υπάρχει μέλλον για να κατοικηθεί το καινούργιο σπίτι που θα χτιστεί! Δεν θεωρώ τυχαίες τις διαστημικές αποστολές μιας και ο κόσμος απελπισμένα ψάχνει τρόπο για να σωθεί. Σύμφωνα με τον καθηγητή αστροφυσικής του Chicago State University, Θανάση Οικονόμου, υπάρχει περιθώριο 30 με 40 χρόνια και εάν δεν παρθούν οι σωστές αποφάσεις, ίσως η πορεία να μην είναι αναστρέψιμη. Μάλιστα, τονίζει, πως θα είναι καλύτερα να συντηρήσουμε τη Γη παρά να κατακτήσουμε τον Άρη!
Σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ στην κλιματική αλλαγή και την σχέση της με την ψυχολογία και συγκεκριμένα την παιδική ψυχολογία. Η άνοδος της θερμοκρασίας και η μείωση της ποιότητας του αέρα επηρεάζουν τα παιδιά αυξάνοντας τις κρίσεις άσθματος και τις αλλεργίες. Επίσης, δημιουργείται ανασφάλεια για το φαγητό και για το καθαρό νερό και αυξάνονται οι αναπτυξιακές καθυστερήσεις. Επιπλέον και σημαντικότερο, προκρίνονται τα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σύμφωνα με την UNICEF, η έκθεση σε φυσικές καταστροφές που σχετίζονται με το κλίμα και τον καιρό μπορεί να οδηγήσει σε συνέπειες ψυχικής υγείας όπως άγχος, κατάθλιψη και διαταραχή μετατραυματικού στρες. Ένα σημαντικό ποσοστό των ατόμων που επηρεάζονται από αυτά τα γεγονότα αναπτύσσουν χρόνιες ψυχολογικές δυσλειτουργίες.
Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε να φωνάξουμε ότι το μέλλον των παιδιών (το μέλλον όλων μας) βρίσκεται σε κίνδυνο; Το ζήτημα μας αφορά όλους και επείγει!
Βιβλιογραφία
Vaughn et al., 2010
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
UNICEF, 2015
