Καλησπέρα σας! Είμαι 31 ετών και ζω με τη μητέρα μου σε μια επαρχιακή πόλη. Η αλήθεια είναι πως επέλεξα να μείνω και να σπουδάσω εδώ, καθώς είχε τη σχολή που μ’ ενδιέφερε και δεν θα έβαζα σε περιττά έξοδα τους γονείς μου διότι ήταν η αρχή της κρίσης, το 2008. Ήμουν πολύ ικανοποιημένη από την επιλογή μου ώσπου έξαφνα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 57 χρονών μπροστά στα μάτια της αδερφής μου και τα δικά μου. Εγώ τότε ήμουν 18. Από τότε με τη μητέρα μου είμαστε πολύ δεμένες, την βοηθάω σε όλα καθώς μας μεγάλωσε σαν πατέρας και μητέρα μαζί. Δεν έχω φύγει ποτέ απ’ το σπίτι, είχα μακροχρόνια σχέση αλλά λόγω συγκυριών δεν μπορέσαμε να συζήσουμε ας πούμε δεν μου φέρθηκε και τόσο καλά για να τον εμπιστευτώ για το επόμενο βήμα. Η μητέρα μου πάντα είναι εκεί σ ό τι ζητήσω. Να με βοηθήσει όταν είμαι χάλια ψυχολογικά, να με παρηγορήσει και να είναι πάντα εκεί. Τρέμω στην ιδέα ότι θα πάθει κάτι. Κάπνιζε και το έχει κόψει ευτυχώς αλλά αν παρατηρήσω κάτι που έχει πχ βήξει ή κάποια αλλαγή στο σώμα, πάω και διαβάζω μέσα στο ίντερνετ κι αρρωσταίνω χειρότερα ότι μπορεί να έχει κάτι και να φύγει αργότερα… Είμαι τελείως μόνη μου, η αδερφή μου έχει παντρευτεί και μένει μόνιμα στην Αθήνα κι έχει τη δική της οικογένεια… Ενώ εγώ μόνη δεν έχω κανέναν πλην της μητέρας μου και τι θα κάνω αν γίνει τίποτα; Φέτος έχασα και την γιαγιά μου και τον παππού μου μεγάλοι σε ηλικία και μου στοίχισε πολύ, του γονείς της μητέρας μου. Δεν ξέρω είμαι ψυχολογικά χαλιά τα σκέφτομαι όλα αυτά και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.
Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά είναι μια περίοδος πολύ στενάχωρη και δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά.Από την: Sensitive
Αγαπητή Sensitive,
σ’ ευχαριστούμε που ένιωσες άνετα να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας. Διάβασα πολύ προσεκτικά όσα αναφέρεις και αισθάνομαι ότι πρόκειται πράγματι για μια περίοδο της ζωής σου αρκετά δύσκολή και με έντονο ψυχολογικό βάρος. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό που βρήκες τη δύναμη να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι η αρχή σε μια προσπάθειά σου να νιώσεις καλύτερα. Στην ιστορία σου στέκεσαι σε κάποια βασικά ζητήματα: 1. στον θάνατο του πατέρα σου, 2. στην απώλεια των παππούδων σου, 3. στον φόβο της απώλειας της μητέρας σου, 4.στην απομάκρυνση της αδερφής σου από το πατρικό σπίτι και 5. στο ότι νιώθεις μόνη σου. Θα προσπαθήσω να αναφερθώ σε όλα.
Πρώτα, δεν μπορώ να παραλείψω την απώλεια του πατέρα σου, που σε τρυφερή και μεταβατική ηλικία κλήθηκες να βιώσεις και η οποία, όπως λες, διαδραματίστηκε ενώπιον σου και της αδερφής σου. Αυτή η απώλεια, όμως, ήρθε βίαια και απρόσμενα. Δεν υπονοώ ότι αν περιμένεις την απώλεια κάποιου (π.χ. στην περίπτωση που προηγείται μια ασθένεια), μειώνεται ο πόνος, αλλά όταν χάνουμε κάτι απροειδοποίητα, μην έχοντας επεξεργαστεί το σενάριο αυτό, τότε το ψυχολογικό μας σοκ είναι τεράστιο. Από την άλλη, αυτό σας έδεσε με τη μητέρα σου και την αδερφή σου, γίνατε μια ομάδα και υποστηρίζατε η μία την άλλη. Ο θάνατος των αγαπημένων σου παππούδων, από την άλλη, σε έφερε πάλι αντιμέτωπη με το πένθος και την απώλεια και ίσως αναβίωσε πολλές και παλιές αναμνήσεις, από τον θάνατο του πατέρα σου. Αυτό, ίσως ευθύνεται και για τον έντονο φόβο σου μην πάθει κάτι και η μητέρα σου, αφού αν έχει οποιοδήποτε σύμπτωμα που να δηλώνει ότι δεν είναι απόλυτα υγιής, εσύ αρρωσταίνεις χειρότερα. Ωστόσο, πραγματικά πιστεύω ότι ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα σου και η απώλεια των παππούδων σου σε έχει επηρεάσει και σε έχει τραυματίσει.
Επιπρόσθετα, αναφέρεσαι στο αίσθημα μοναξιάς, αφού δεν έχεις κανέναν εκτός από τη μητέρα σου αλλά και στο ότι η αδερφή σου, έχει πάρει το δρόμο της και έχει επιλέξει να κάνει τη δική της οικογένεια, σε διαφορετική πόλη από αυτή που ζείτε. Οπότε φαντάζομαι ότι ένας σημαντικός άνθρωπος για εσένα έχει φύγει και δεν μπορείς να μοιραστείς εύκολα μαζί του στιγμές που θα σε έκαναν να αισθανθείς καλύτερα. Αναφέρεσαι και σε μια μακροχρόνια σχέση, η οποία δεν προχώρησε γιατί το πρόσωπο αυτό δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου. Παρ’ όλ’ αυτά δεν αναφέρεις περισσότερα, επομένως δεν έχω πολλές πληροφορίες για να σταθώ εδώ. Σε αυτό που θα σταθώ είναι στην αξία που έχουν για όλους μας οι διαπροσωπικές σχέσεις και η ύπαρξη κοινωνικής ζωής. Η καλή ποιότητα ζωής μας εξαρτάται από τομείς όπως είναι η σωματική μας υγεία, η καλή ψυχική υγεία, η επαγγελματική μας αποκατάσταση αλλά και το δίκτυο των κοινωνικών μας συναναστροφών. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι θα βοηθούσε στο να νιώθεις λιγότερο μόνη σου, αν περνούσες λίγο χρόνο με φίλους. Ευτυχώς για εσένα, η μητέρα σου είναι πάντα εκεί, να σε στηρίζει και να σε βοηθάει, αλλά το φιλικό περιβάλλον καλύπτει άλλες σημαντικές ανάγκες μας.
Νιώθω ότι τα γεγονότα που έχουν προηγηθεί στη ζωή σου έχουν συντελέσει σε ένα βαθμό στο να αισθάνεσαι άσχημα ψυχολογικά. Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι ένα υποστηρικτικό πλαίσιο μπορεί να είναι και κάποιο πρόγραμμα συμβουλευτικής ή ψυχοθεραπείας με έναν ειδικό ψυχικής υγείας, αφού ίσως έτσι σου δοθεί η ευκαιρία να μιλήσεις για όσα έχεις βιώσει, να δεις πώς σε επηρεάζουν και τελικά, να βρεις ένα τρόπο να διαχειρίζεσαι τους φόβους σου και αρνητικά συναισθήματα. Πιστεύω ότι θα είναι ανακουφιστικό για εσένα να έχεις μια πιο μακροπρόθεσμη ψυχολογική υποστήριξη, ύστερα από όλα αυτά που έχεις περάσει. Όταν αισθανθείς έτοιμη, μπορείς να το δοκιμάσεις, ενώ στην περίπτωση που δεν υπάρχουν διαθέσιμοι θεραπευτές στην περιοχή σου, που θα ήθελες να απευθυνθείς, μπορείς να αναζητήσεις θεραπευτές που παρέχουν online υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα. Στην περίπτωση που το οικονομικό σου δεν σου το επιτρέπει, μπορείς να καλέσεις γραμμές στήριξης όπως το 10306 ή το 197 και εκεί θα σου δώσουν κατευθύνσεις για το αν μπορείς να απευθυνθείς σε κάποια δομή της περιοχής σου ή των γύρω περιοχών για δωρεάν υπηρεσίες. Στάθηκα αρκετά εδώ γιατί θέλω να είμαι σίγουρη, ότι αν χρειαστείς υποστηρικτικό δίκτυο, ή μια διέξοδο, για να μιλήσεις και να ζητήσεις βοήθεια, θα γνωρίζεις τρόπους για να το κάνεις.
Τέλος, αγαπητή Sensitive, είμαι βέβαιη ότι αν θες κι εσύ, όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Αρκεί να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου, να έχεις επίγνωση των συναισθημάτων και της πραγματικότητας που ζεις, αλλά και όσων την δημιούργησαν. Αν μπορέσεις να καταλάβεις κάποιους από τους λόγους που έχουν συντελέσει στην κακή ψυχολογία σου, τότε ίσως να μπορέσεις να ζητήσεις την υποστήριξη ενός ειδικού, για να διαχειριστείς κάποια τραυματικά γεγονότα με τα οποία ήρθες αντιμέτωπη και σε έχουν επηρεάσει και σε άλλους τομείς της ζωής σου. Πέρα από τη φροντίδα και την αγωνία για την αγαπημένη σου μητέρα, είναι αναγκαίο να φροντίσεις και τη δική σου ζωή. Να σε αγαπήσεις, ακούγοντας τις ανάγκες σου. Κάποιες φορές, πνίγουμε τις ανάγκες μας, γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, αλλά νομίζω ότι αυτός ο καιρός όσον αφορά εσένα, έχει περάσει.
Ελπίζω να σε βοήθησα, όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες και φυσικά θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να επικοινωνήσεις ξανά μαζί μας, αν χρειαστείς οτιδήποτε.
