Καλησπέρα. Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι κάπως περίεργα. Αισθάνομαι πολύ πληγωμένη και νιώθω πως η καρδιά μου είναι κλειστή, σαν να μην μπορώ να αγαπήσω, τουλάχιστον ερωτικά. Έχω σχέση, αγαπώ και νοιάζομαι αυτό το άτομο, αλλά ποτέ μου δεν το ερωτεύτηκα. Ήταν μια προσπάθεια να ξεφύγω από την μοναξιά μου. Ήθελα σταθερό περιβάλλον προκειμένου να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και ένιωθα πως έπρεπε να προχωρήσω στην ζωή μου γιατί είμαι πληγωμένη και η νέα σχέση είναι ένας τρόπος. Γιατί νιώθω σαν να μη μπορώ να ερωτευτώ; Προσπαθώ να είμαι καλή μαζί του αλλά μερικές φορές γίνομαι απόμακρη, απότομη. Τι μπορώ να κάνω; Αργά το βράδυ, όταν συνήθως είμαι μόνη νιώθω τον πόνο να μεγαλώνει, να με σφίγγει στο στήθος. Τι να κάνω όταν αισθάνομαι πολύ πληγωμένη, ενώ έχει περάσει πάνω από χρόνος; Γιατί αισθάνομαι έτσι; Μήπως αδικώ το άτομο που βρίσκομαι σε σχέση; (πάντως προσπαθώ )
Από την: Μαριλένα
Aγαπητή Μαριλένα,
ευχαριστούμε πολύ για την ερώτηση σου. Από αυτά που αναφέρεις μου προκύπτουν πολλά ερωτηματικά για τους λόγους που αισθάνεσαι πληγωμένη και θα ήθελα πολύ να έχω περισσότερες πληροφορίες. Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το θέμα με όσα δεδομένα μου δίνονται.
Πολλές σχέσεις δεν ξεκινούν με γνώμονα τον ενθουσιώδη έρωτα, αλλά βασίζονται σε χαρακτηριστικά όπως την καλή επικοινωνία, την έλξη, την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη. Είναι ζήτημα κοινωνικής προκατάληψης πως ένας έρωτας θα πρέπει να εμφανίζεται στην ζωή μας θυελλωδώς και να μας συνεπαίρνει το μυαλό. Άρα, αν εσύ αισθάνεσαι πραγματική ασφάλεια και αγάπη στη σχέση σου, δεν σημαίνει πως κάτι πάει λάθος, επειδή δεν έχασες το μυαλό σου. Από την άλλη, με μπερδεύει αυτό που αναφέρεις πως δημιούργησες μια σχέση γιατί έπρεπε να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου σε σταθερό περιβάλλον και να ξεπεράσεις κάτι που σε πληγώνει μέχρι και σήμερα. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί η σχέση να δημιουργεί σταθερό περιβάλλον μιας και φαίνεται ότι για σένα δεν λειτούργησε ακριβώς έτσι. Για να είμαστε λειτουργικοί είναι σημαντικό να αντέχουμε και την μοναξιά μας όσο και την συνύπαρξη μας με τους άλλους. Μια σχέση και όχι απαραίτητα το άτομο με το οποίο σχετιζόμαστε, μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πυροδότησης για το πως έχουμε μάθει μεγαλώνοντας να σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους. Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν για εσένα η οικειότητα και η εγγύτητα με τους άλλους ανθρώπους, σου δημιουργεί δυσφορία (δεδομένου ότι αναφέρεις πως νιώθεις σφίξιμο στο στήθος) και συμπεριφορικά σε κάνει απόμακρη. Παρατήρησε, λοιπόν τι συμβαίνει όταν έρχεσαι κοντά με τους άλλους κι αποκτάς δεσμό.
Τέλος, μου φαίνεται πολύ σημαντικό να ασχοληθείς εκτενέστερα με αυτό που σε πλήγωσε, γιατί φαίνεται πως σε αποσυντονίζει συναισθηματικά. Όσο για το αν αδικείς τον σύντροφο σου, θεωρώ πως δεν είναι δική σου ευθύνη, δεδομένου πως συνειδητά συμμετέχει στην σχέση σας, με δίκη του ατομική απόφαση. Ίσα ίσα, μου φαίνεται καλή ιδέα να επικοινωνήσεις μαζί του το πως νιώθεις και να μοιραστείς με κάποιον τις ανησυχίες σου. Είναι πολύ σημαντικό το ότι αναγνωρίζεις πως κάτι δεν λειτουργεί όπως θα ήθελες στην σχέση σου και το ψάχνεις, όπως και το ότι προσπαθείς για το καλύτερο μιας και δεν υπάρχει τρόπος να μην κάνουμε λάθη.
Είμαστε εδώ για οτιδήποτε χρειαστείς.
