Είμαι 18 χρόνων σπουδάζω λογιστική και πληροφοριακά συστήματα, επάγγελμα που το επέλεξαν οι γονείς μου. Είχα συζητήσει και διαπληκτιστεί μαζί τους για το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω (μηχανικός αυτοκινήτων) όμως δεν το θεωρούν λογικό λόγου φύλου καθώς είμαι γυναίκα. Έχω μετανιώσει που δεν έβαλα τις δικές μου προτεραιότητες πρώτες, το πρόβλημα μου είναι πως με επηρέαζε η γνώμη τις οικογένειας μου και με κρατάει πίσω σε όλα τα θέματα που με αφορούν. Πιστεύω, επίσης πως δεν εμπιστεύομαι ούτε η ίδια τον εαυτό μου.
Από την: Θ.κ
Αγαπητή Θ.κ,
αρχικά θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που μοιράζεσαι την ιστορία σου μαζί μας και ελπίζω η τοποθέτησή μου να σε βοηθήσει έστω και λίγο να διαχειριστείς το συναισθηματικό αδιέξοδο με το οποίο έχεις έρθει αντιμέτωπη, το οποίο συναισθηματικό αδιέξοδο αποτελείται από τις δικές σου επιθυμίες και εκείνες των γονέων σου.
Η εσωτερίκευση των επιθυμιών/πεποιθήσεων των σημαντικών μας άλλων, είναι κάτι σύνηθες και συμβαίνει είτε σε μικρότερο είτε σε μεγαλύτερο βαθμό σε πολλούς ανθρώπους, αν όχι σε όλους καθώς χρειάζεται αρκετή δουλειά με τον εαυτό μας ώστε να υπάρξει η διαφοροποίηση και το εσωτερικό φιλτράρισμα ως προς τι είναι πραγματικά δικό μας και τι όχι. Ιδιαίτερα, όταν αυτοί οι σημαντικοί άλλοι είναι οι ίδιοι μας οι γονείς, ο βαθμός δυσκολίας για την διαφοροποίησή μας καθίσταται ακόμη μεγαλύτερος. Το γεγονός ότι βρίσκεσαι σε θέση πλέον να αντιλαμβάνεσαι ότι υπηρετείς τις δικές τους βλέψεις είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο καθώς υπάρχουν άνθρωποι που δε το αντιλήφθηκαν ή δε το παραδέχτηκαν ποτέ ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Κατά κάποιο τρόπο διαδραματίζεται μια συνθήκη αιχμαλωσίας στην οποία καλείσαι να εκπληρώσεις τα απωθημένα των γονέων με κόστος την ίδια τη ζωή έχοντας την αίσθηση πως με αυτό το τρόπο ξεπληρώνεις τα όσα έχουν προσφέρει οι γονείς έως τώρα. Αυτού του είδους την συναισθηματική δέσμευση ως προς τα θέλω των γονέων, την αισθάνονται ή την υπηρετούν ασυνείδητα πολλοί νεαροί ενήλικες, η οποία δεν αποτελεί μέρος ενός υγιούς μοτίβου σχέσης και συμπεριφοράς.
Όλο αυτό κάπως έρχεται σε μια σύγκρουση με τη συχνή έκφραση που έχουμε ακούσει ουκ ολίγες φορές στη ζωή μας ότι η αγάπη των γονέων είναι ανιδιοτελής καθώς αυτό ουσιαστικά προϋποθέτει άνευ όρων αγάπη η οποία αποτελείται από πλήρη σεβασμό, ενσυναίσθηση και αποδοχή του άλλου. Οι ίδιοι ασυνείδητα πολλές φορές, μεταφέρουν όλα τα δικά τους αδούλευτα και δύσκολα κομμάτια με τρόπο αποπνικτικό και περιοριστικό για το παιδί, διεκδικώντας τον απόλυτο έλεγχο, με αποτέλεσμα να το καθιστούν ανήμπορο να πάρει κάποια σημαντική απόφαση ή να εκφράσει ακόμη την ίδια του την επιθυμία, κάτι που θα το διατηρήσει και στην υπόλοιπη ενήλικη ζωή, δυσκολεύοντάς το να διαχειριστεί καθημερινές προκλήσεις. Το θέμα εδώ είναι πως δε μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που οι γονείς σου έχουν μάθει να σχετίζονται καθώς αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι κάτι εύκολο και ούτε είναι στη δική σου ευχέρεια για να συμβεί, μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο εσύ σχετίζεσαι μαζί τους. Τα δυσλειτουργικά μοτίβα συμπεριφοράς στη δική σου ιστορία αφορούν στην ελεγχόμενη συμπεριφορά όπου ο γονέας εισβάλλει στην ιδιωτικότητα του άλλου αναιρώντας το δικαίωμα να λάβεις η ίδια την απόφαση, συνήθως σε αυτή τη κατηγορία υπάρχει έντονη επίκριση σε ότι προσπάθεια αυτονομίας τυχόν προκύψει και είναι πολύ κοντά στην χειριστική συμπεριφορά όπου χρησιμοποιείται η ενοχοποίηση του παιδιού. Τέλος, η έλλειψη ορίων αποτελεί μια συνθήκη στην οποία επιμονή των γονέων οδηγεί στην υποχώρηση του παιδιού λόγω απογοήτευσης και ψυχικής εξάντλησης.
Όπως αντιλαμβάνεσαι αυτή η δυσλειτουργική για εσένα αλληλεπίδραση με τους γονείς σου έχει συμβάλλει στην έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτονομίας, κάτι που είναι απολύτως λογικό καθώς δεν σου έχει δοθεί η δυνατότητα να ανακαλύψεις τις δεξιότητές σου, τα ενδιαφέροντά σου ακόμη και τα τρωτά σου σημεία, τα οποία οδηγούν στην καλλιέργεια της αυτογνωσίας. Σημαντικό κομμάτι της αυτογνωσίας σου αποτέλεσε όμως ότι αντιλήφθηκες πως δεν πράττεις βάσει των δικών σου δεδομένων αλλά βάσει των άλλων. Η διαφοροποίησή σου από το τι είναι δικό τους και τι δικό σου είναι αυτό που θα σε βοηθήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές για εσένα και κατ’ επέκταση στην ενίσχυση της αυτονομίας σου. Μια ουσιαστική βοήθεια καθώς είναι μια συναισθηματικά δύσκολη διαδικασία, είναι η συμβολή ενός ειδικού ο οποίος θα αποτελέσει συνοδοιπόρος σου σε αυτή τη προσπάθεια διαφοροποίησης και αυτοανακάλυψης του εαυτού σου, ο οποίος θα σου δείχνει το φως όταν θα βρίσκεσαι συναισθηματικά στο σκοτάδι.
Αν θα μπορούσα να σου αναφέρω συνοπτικά κάποια πράγματα που θα συνέβαλλαν θετικά στην ψυχική σου υγεία στη παρούσα φάση θα ήταν η οριοθέτηση στους γονείς σου, να φροντίζεις τον εαυτό σου και να μη προσπαθείς να ικανοποιείς τους άλλους. Να εστιάσεις σε αυτά που ικανοποιούν εσένα και να πάρεις τις αντίστοιχες αποφάσεις για τις οποίες είσαι υπεύθυνη αποκλειστικά εσύ.
Ελπίζω να κατάφερα με την τοποθέτησή μου να μειώσω την δυσαρέσκειά σου και να σου αναδύθηκε η επιθυμία να προσπαθήσεις να πάρεις τη ζωή στα δικά σου πλέον χέρια. Είμαστε στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστείς.
