- Η έννοια της τοξικής αρρενωπότητας, όπως χρησιμοποιείται στις κοινωνικές επιστήμες καταδεικνύει πως οι παραδοσιακές κοινωνίες τείνουν να προωθούν ένα τύπο αρρενωπής συμπεριφοράς ο οποίος μπορεί να είναι επιβλαβής στις γυναίκες, στην κοινωνία αλλά και στους ίδιους τους άντρες.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Ρόαλντ Φ. Λεβάντ (Ronald F. Levant), η ένταξη των αγοριών σε συγκεκριμένους ρόλους φύλων, οι οποίοι εξιδανικεύουν την σκληρότητα, κυριαρχία και περιορισμό των αισθημάτων, πολλές φορές ξεκινά από την βρεφική ηλικία. Αυτές οι τάσεις περνάνε από πατέρα σε γιο ή ανιψιό ή άλλα μέλη της κοινότητας. Πολλά μέσα ενημέρωσης αναπαράγουν το στερεότυπο του “alpha male”.
Κοινωνική κατασκευή της αρρενωπότητας
Σε πολλές κουλτούρες, η εμφάνιση χαρακτηριστικών που δεν είναι οι τυπικές για ένα φύλο, μπορεί να αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα.
Η μη τυπική συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη ομοφυλοφιλίας, παρά το γεγονός ότι η έκφραση του φύλου, η ταυτότητα φύλου και ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ευρέως αποδεκτές ως ξεχωριστές έννοιες. Η έντονη και υπερβολική αρρενωπότητα που οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές μπορεί να χαρακτηριστεί ως τοξική αρρενωπότητα.
Μερικοί κοινωνικοί επιστήμονες αντιλαμβάνονται την αρρενωπότητα (και τη θηλυκότητα) ως μία συμπεριφορά. Οι συμπεριφορές των φύλων δεν είναι απαραιτήτως σκόπιμες και ίσως οι άνθρωποι να μην γνωρίζουν καν τον βαθμό που εκτελούν την έμφυλη συμπεριφορά, καθώς το αποτέλεσμα της δια βίου κοινωνικοποίησης των φύλων είναι η αίσθηση ότι το φύλο του ατόμου είναι “φυσικό” ή βιολογικά καθορισμένο.
Η αρρενωπή συμπεριφορά ποικίλλει κατά τη διάρκεια της ζωής. Για παράδειγμα, ο αθλητικός κόσμος μπορεί να προκαλέσει πιο παραδοσιακές αρρενωπές αντιδράσεις στους συμμετέχοντες απ’ότι θα έκαναν άλλοι χώροι. Οι άνδρες που επιδεικνύουν μια σκληρή και επιθετική αρρενωπότητα στο αθλητικό γήπεδο, μπορεί να εμφανίζουν μια πιο ήπια αρρενωπότητα σε οικογενειακά περιβάλλοντα. Οι αρρενωπότητες ποικίλλουν επίσης ανάλογα με την κοινωνική τάξη. Όπως δείχνουν αυτά τα πλαίσια και οι συγκρίσεις, οι θεωρητικοί προτείνουν μια πολλαπλότητα αρρενωπότητας, όχι απλά μια μοναδική δομή αρρενωπότητας
Επιπτώσεις στην υγεία
Άντρες οι οποίοι ακολουθούν τους παραδοσιακούς ρόλους αρρενωπότητας όπως η ανάληψη ρίσκου (έκθεση σε δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις), βία, τάση κυριαρχία, αηδία προς ομοφυλοφιλία, επιθυμία για νίκη και επιδίωξη κοινωνικού στάτους, τείνουν να εμφανίζουν προβλήματα όπως κατάθλιψη, στρες, προβλήματα σχετικά με την αντίληψη της εμφάνισης του σώματός τους, χρήση ουσιών και κακή λειτουργικότητα εντός της κοινωνίας.
Οι επιδράσεις φαίνεται να είναι ισχυρότερες στους άντρες που η τοξική αρρενωπότητα αφορά τάσεις όπως να αναζητεί κυριαρχία επί των γυναικών, η συμπεριφορά playboy (να είναι κάποιος με περισσότερες από μία γυναίκες) και να βασίζεται μόνο στον εαυτό του.
Προκαταρκτικές έρευνες έδειξαν ότι κοινωνική πίεση για τους άντρες να είναι στωικοί και να βασίζονται στον εαυτό τους, μπορεί να μειώσουν την διάρκεια ζωής του άντρα και να συζητάνε λιγότερα τα προβλήματα τους με τους γιατρούς τους.
Μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μικρή διαφορά μεταξύ των πραγματικών εγκεφάλων ανδρών και γυναικών. Οι άκαμπτοι κοινωνικοί κανόνες που δημιουργούνται γύρω από τη θηλυκότητα και την αρρενωπότητα είναι αυτά που πραγματικά κάνουν τα δύο φύλα να ενεργούν διαφορετικά.
Για αυτόν τον λόγο, οι ειδικοί μας λένε ότι είναι σημαντικό να απομακρυνθεί η συζήτηση από το σεξ και τη βιολογία που καθορίζει τη συμπεριφορά μας και προς το φύλο και τον πολιτισμό. Αυτό βοηθά να σταματήσουν οι άντρες να δικαιούνται επιθετική συμπεριφορά επειδή «είναι η φύση τους». Αντ ‘αυτού, καθιστά κάθε άντρα πιο προσωπικά υπεύθυνο για τις πράξεις του.
Εάν οι ηγέτες, οι γονείς και οι δάσκαλοι σταματήσουν να υποθέτουν ότι «τα αγόρια θα είναι αγόρια», τότε τα αρσενικά θα πρέπει να αναλάβουν περισσότερη προσωπική ευθύνη για τις πράξεις τους.
Σχέση Τοξικής αρρενωπότητας και μισογυνισμού .
Η τοξική αρρενωπότητα προωθεί τον μισογυνισμό καθώς το ένα αλληλοσυμπληρώνει το άλλο.Επιπλεόν προωθείται η ομοφοβία και η βία.
Ο μισογυνισμός παραμένει ισχυρός και διαδεδομένος: από τα 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή μέχρι την κουλτούρα απενοχοποίησης των βιασμών, από την καταπίεση της μαντίλας στον ισλαμικό κόσμο μέχρι τις μισθολογικές ανισότητες και την υποεκπροσώπηση γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις, οι διεκδικήσεις είναι αμέτρητες.
Η καταπιεσμένη ψυχολογία της γυναίκας σε ένα ανδρικό κόσμο.
Η γυναίκα αγωνίστηκε, πάλεψε και κατοχύρωσε πολλά δικαιώματα που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα, δεν επέτρεψε σε κανέναν να κάμψει το θάρρος και το πείσμα της. Σπουδαίες γυναίκες βοήθησαν την Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη να κάνουν άλματα προόδου και διαποτίστηκαν με την ευαισθησία που χαρακτηρίζει την ύπαρξη εκείνης που φέρνει στον κόσμο μία καινούργια ζωή.
Παρόλα αυτα ακόμα και σήμερα η τοξική αρρενωπότητα και οι αντιλήψεις που θέλουν την γυναίκα άνιση δεν εχουν εξαφανιστεί και σε καθημερινή βάση η γυναίκα βρίσκεται στη θέση του θύματος στον εργασιακό τομέα ,στο κοινωνικό status και στο οικογενειακό περιβάλλον.
Όπως άλλωστε εξηγεί στο τελευταίο της βιβλίο «Γυναίκες και εξουσία, ένα μανιφέστο» η καθηγήτρια του Κέιμπριτζ Μέρι Μπιρντ (Μary Beard, «Women and power, a manifesto», Liveright, November 2017), η ροπή των ανδρών να υποχρεώνουν τις γυναίκες να σιωπούν χρονολογείται από την ομηρική «Οδύσσεια», στην οποία ο Τηλέμαχος υπενθυμίζει στην Πηνελόπη ότι οι αποφάσεις είναι δουλειά των ανδρών
(«σ’ εμένα ανήκει το κουμάντο του σπιτιού», μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτης) και την καλεί να αποσυρθεί στα διαμερίσματά της.
Ο Αριστοτέλης, έβλεπε τη γυναίκα, όχι σαν …γυναίκα, αλλά σαν έναν «λειψό άνδρα»
Ο Φρόυντ, επικεντρώνει τη γυναικεία σεξουαλικότητα στην επιθυμία του… πέους που λείπει από τις γυναίκες
Στην μεσαιωνική Ιαπωνία, οι γυναίκες απαγορεύονταν να ανέβουν στο ιερό βουνό Φούτζι Γιάμα, για να μην το μολύνουν.
Στη μεσαιωνική Ιαπωνία, όσες γυναίκες για Χ λόγους δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, ο περίγυρος τους, τις προέτρεπε να αυτοκτονήσουν.
Στη Βαβυλώνα, μας λέει ο Ηρόδοτος, κάθε νεαρή γυναίκα έπρεπε μια φορά το χρόνο, να συνουσιαστεί με έναν ξένο άνδρα, άσχετα εάν το επιθυμούσε ή όχι, μέσα στον ναό της Αφροδίτης, εισπράττοντας το ανάλογο αντίτιμο.
Ο Πυθαγόρας δίδασκε πως τα κακά στοιχεία του κόσμου είναι τρία: «το χάος, το σκότος και η γυναίκα»
Ο Πλάτωνας ανέφερε χαρακτηριστικά στους «Νόμους» : «Οι άνδρες είναι προφανώς ανώτεροι από τις γυναίκες και τα παιδιά»
Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά», αποφαίνεται: «ο άνδρας, έχει τη θέση του αφέντη και η γυναίκα του, τη θέση του εξαρτημένου»
Στη ρήση του Απολλόδωρου, ο Δημοσθένης αναφέρεται πιο ξεκάθαρα: «Τις εταίρες τις έχουμε για την ηδονή, τις παλλακίδες για να μας περιποιούνται το σώμα και τις συζύγους για την τεκνοποίηση».
Θωμάς Ακινάτης: «Ο Θεός, έσφαλε δημιουργώντας τη γυναίκα, με αποτέλεσμα να εμφανισθεί ένα υποδεέστερο ον»
Τι θα μπορούσε κάνεις να χαρακτηρίσει μια υγιή μορφή ανδρισμού;
Οι έννοιες ανδρισμός και θηλυκότητα είναι δημιούργημα της κοινωνίας και δεν θα έπρεπε να περιορίζονται σε συγκεκριμένα πρότυπα.
Επομένως ένα υγιές πρότυπο ανδρισμού αποτελεί εκείνο που είναι απελευθερωμένο από τα κουτάκια της κοινωνίας, επιτρέπει στο άτομο να ζει και να εκφράζεται όπως το ίδιο επιθυμεί όχι όπως θα έπρεπε.
