Toc Toc: Εισαγωγή & Περίληψη Ταινίας
Έξι άνθρωποι με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, επισκέπτονται το γραφείο ενός διακεκριμένου ψυχοθεραπευτή για να ενημερωθούν ότι το ραντεβού τους θα καθυστερήσει (λόγω προβλημάτων με την πτήση του). Αναμένοντας τον θεραπευτή αναγκάζονται να γνωριστούν μεταξύ τους.
Στα πλαίσια της πρώτης γνωριμίας καταφέρνουν σταδιακά να ξεπεράσουν τις κοινωνικές τους ιδιαιτερότητες και αφού συνειδητοποιούν και αποδέχονται αυτό που τους ενώνει – δηλαδή ότι όλοι πάσχουν από κοινές μορφές ψυχοπαθολογίας – ξεκινάει η δεύτερη φάση της θεραπείας, κατά τη διάρκεια της οποίας με τρόπο αλληλοβοηθητικό και με οποιαδήποτε γνώση διαθέτει ο καθένας για την ΙΔΨ, δοκιμάζουν αυτοσχέδιες πρακτικές που θα τους εκθέτουν άμεσα στα στρεσογόνα ερεθίσματά τους, τα οποία με την σειρά τους πυροδοτούν τους εκάστοτε καταναγκασμούς.
ΥΓ: Έγιναν προσπάθειες να είναι όσο πιο spoiler free γίνεται, έτσι ώστε να κινητοποιηθείτε να την δείτε μετά την ανάγνωση του άρθρου!
Toc Toc: Τι είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΔΨ);
Ως προς την Ιδεοψυχαναγκαστική ή αλλιώς Καταναγκαστική Διαταραχή, βασικό χαρακτηριστικό είναι οι επαναλαμβανόμενοι ψυχαναγκασμοί ή και καταναγκασμοί, που είναι αρκετά σοβαροί ώστε να προκαλέσουν έντονη υποκειμενική ενόχληση, να “ταλαιπωρούν” για περισσότερο από μία ώρα την μέρα το άτομο ή να προκαλούν σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητάς του.
Ως προς τον όρο ψυχαναγκασμοί, αναφερόμαστε σε επίμονες ιδέες, παρορμήσεις, σκέψεις ή εικόνες που το άτομο τις βιώνει όχι μόνο σαν εισβολή αλλά και ως ακατάλληλες και που του προκαλούν έντονο άγχος και δυσφορία. Οι πιο κοινοί ψυχαναγκασμοί είναι επαναλαμβανόμενες σκέψης μόλυνσης (π.χ. από μια χειραψία ή γενικότερα αφή με κάποιο άτομο ή αντικείμενο), αμφιβολίας (π.χ. αν κλείδωσε την πόρτα, έσβησε το θερμοσίφωνα ή τα φώτα), τάξης/τακτοποίησης (π.χ έντονη δυσφορία αν μερικά αντικείμενα είναι μη συμμετρικά τακτοποιημένα) καθώς και παρορμήσεις επιθετικών ή βίαιων (π.χ να σκοτώσει ή να βλάψει κάποιον) ή σεξουαλικών εικόνων/φαντασιώσεων (π.χ επαναλαμβανόμενες πορνογραφικές εικόνες).
Το άτομο στην προσπάθεια αντιμετώπισης αυτών των ψυχαναγκασμών προσπαθεί να αγνοήσει ή να καταστείλει ή να τους εξουδετερώσει με κάποια άλλη σκέψη ή πράξη. Σε αυτό το σημείο εμφανίζονται οι λεγόμενοι καταναγκασμοί, που αποτελούν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές (π.χ πλύσιμο χεριών, τακτοποίηση και γενικότερα άσκηση ελέγχου) ή νοητικές πράξεις (π.χ προσευχή, επανάληψη λέξεων δυνατά/σιωπηλά, μέτρημα), τις οποίες το άτομο νιώθει αναγκασμένο να εκτελέσει ως απάντηση σε έναν ψυχαναγκασμό ή βάσει κανόνων που πρέπει να τηρηθούν. (Σε περίπτωση που προσπαθήσει να αντισταθεί σε έναν καταναγκασμό αισθάνεται υπέρμετρο άγχος).Οι πιο κοινοί καταναγκασμοί είναι το πλύσιμο και το καθάρισμα, η μέτρηση, ο έλεγχος, η αναζήτηση διαβεβαιώσεων με σκοπό τον καθησυχασμό, η επανάληψη πράξεων (που αλλιώς λέγονται τελετουργίες) καθώς και η τακτοποίηση/τάξη του χώρου.
Τέλος, ιδιαίτερα σημαντικό δεδομένο είναι πως ενώ ο βαθμός ευαισθησίας (insight), δηλαδή η γνώση της προέλευσης, της φύσης και των μηχανισμών σε επίπεδο σκέψης, συναισθήματος και συμπεριφοράς, ποικίλλει, κάποια στιγμή το άτομο αναγνωρίζει πως οι καταναγκασμοί είναι υπερβολικοί ή παράλογοι. Η βαθμιαία έναρξη της είναι συνήθως στα αναπτυξιακά στάδια της εφηβείας, στην πρώιμη ενήλικη ζωή ενώ υπάρχει πιθανότητα να αρχίσει και στην παιδική ηλικία με τις έρευνες να δείχνουν πως γενικά αρχίζει νωρίτερα στα αγόρια.
Επιδημιολογικά η διαταραχή είναι εξίσου συχνή τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες, ενώ αν και η ΙΔΨ θεωρούνταν μέχρι τώρα σχετικά σπάνια, πρόσφατες μελέτες αποδίδουν επιπολασμό (δηλαδή τη συχνότητα εμφάνισης μιας νόσου σ ’ένα ορισμένο διάστημα) ζωής 2,5% και επιπολασμό έτους 1,5% ως 2,1%.
ΥΓ: Εάν θέλετε να δείτε την ταινία, χωρίς να γνωρίζετε λεπτομέρειες για τους χαρακτήρες και τις διαταραχές τους, καλό θα ήταν να διαβάσετε μέχρι εδώ. Μπορείτε να δείτε την ταινία και μετά να επιστρέψετε να κάνουμε μαζί την ανάλυση των χαρακτήρων και των συμπτωμάτων τους. Εναλλακτικά, συνεχίστε να διαβάζετε.
Toc Toc: Παρουσίαση Χαρακτήρων & Συμπτωμάτων
Φρεντερίκο
Ο Φρεντερίκο είναι ένας ηλικιωμένος, ο οποίος ζει μόνος, καθώς η διαταραχή του έχει προκαλέσει σοβαρή έκπτωση της λειτουργικότητας και συγκεκριμένα στον τομέα της κοινωνικοποίησης. Πάσχει από Σύνδρομο Tourette, το οποίο εντάσσεται στις Διαταραχές Μυοσπασμάτων και συνοδεύει την ΙΨΔ.
Το Σύνδρομο Tourette είναι μια χρόνια διαταραχή της οποίας βασικό χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη πολλαπλών τικ (μια ξαφνική, ταχεία, επαναλαμβανόμενη, μη ρυθμική στερεότυπη κίνηση ή φώνηση), ενώ το άτομο το βιώνει ως μια κατάσταση στην οποία αδυνατεί να αντισταθεί, αλλά παρόλα αυτά μπορεί να τη καταστείλει για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα.
Τα φωνητικά τικ περιλαμβάνουν πλαταγίσματα (αμβλείς ήχους που παράγονται κυρίως από πλατιές επιφάνειες που συγκρούονται μεταξύ τους όπως γλώσσα και χείλη), γρυλλίσματα, ρουθουνίσματα, γαβγίσματα, βήχα και κοπρολαλία (αναφώνηση αισχρών λέξεων ή κοινωνικά ακατάλληλων και υποτιμητικών παρατηρήσεων), ενώ συνήθως εμφανίζονται στο κεφάλι καθώς και σε άλλα μέρη του σώματος όπως είναι τα άνω και κάτω άκρα ή ο κορμός. Επιπρόσθετα, υπάρχουν τα κινητικά τικ, τα οποία περιλαμβάνουν ανοιγοκλείσιμο των ματιών, βγάλσιμο της γλώσσας, αγγίγματα, καθίσματα, επανάληψη βηματισμών, και στροφές στη βάδιση.
Αναλυτικότερα, εμφανίζονται συνήθως στην παιδική ηλικία ή στην πρώιμη εφηβεία, (μερικές φορές ακόμη και στην ηλικία των 2 ετών), ενώ η μέση ηλικία εμφάνισης των κινητικών τικ (τα οποία συνήθως προηγούνται των φωνητικών), είναι τα 7 χρόνια. Η διάρκεια της συγκεκριμένης διαταραχής είναι συνήθως εφόρου ζωής, με κάποιες περιόδους μείωσης της έντασης καθώς επίσης παρουσιάζεται ελάττωση των συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου. Στην περίπτωση του Φεντερίκο, παρατηρείται πως αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα κοινωνικής συναναστροφής, τόσο σε σχέση με τους υπόλοιπους ασθενείς του όσο και στον δρόμο κατά την μετακίνηση του, οπού αδυνατεί να συγκρατήσει τα φωνητικά τικ (υποτιμητικά σχόλια, κοπρολαλίες), ιδίως έναντι των γυναικών που βλέπει ή συναναστρέφεται συνδυαστικά με τα υπόλοιπα κινητικά που τα συνοδεύουν (ανοιγοκλείσιμο ματιών, βγάλσιμο γλώσσας, στροφή κεφαλιού). Αυτό καθιστά την αρχική συναναστροφή του ιδίως με τις γυναίκες που συναναστρέφεται δύσκολη και αποτελεί και μια βασική αιτία που αδυνατεί να συνάψει σχέσεις φιλικού ή συναισθηματικο-ερωτικού τύπου, γεγονός που του δημιουργεί αρκετή δυσφορία.
Εμίλιο
Ο Εμίλιο είναι 37 ετών και εργάζεται ως Οδηγός Ταξί, ο οποίος πάσχει από Διαταραχή Aποθησαύρισης και Αριθμομανία, τα οποία του δημιουργούν έκπτωση λειτουργικότητας τόσο στην επαγγελματική του καθημερινότητα όσο και στην προσωπική του ζωή.
Αναλυτικότερα, η Διαταραχή Αποθησαύρισης αφορά την επίμονη δυσκολία να απορρίψει ή να αποχωριστεί κανείς τα υπάρχοντα του, ανεξάρτητα από την πραγματική τους αξία και η δυσκολία αυτή οφείλεται στην ανάγκη αποθήκευσης των αντικειμένων και στην ενόχληση που σχετίζεται με την απόρριψη τους. Η όλη δυσκολία απόρριψης έχει ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση τους, γεγονός που όχι μόνο προκαλεί συμφόρηση ρυπαίνοντας τους ενεργούς χώρους εργασίας ή σπιτιού αλλά και θέτει ουσιαστικά σε κίνδυνο την προβλεπόμενη χρήση τους.
Όσον αφορά την Αριθμομανία, πρόκειται για μια Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή η οποία ωθεί τους πάσχοντες της να αισθάνονται μια ισχυρή ανάγκη να μετράνε διαρκώς τις ενέργειες ή τα αντικείμενα στο χώρο τους. Στην περίπτωση του Εμίλιο, παρατηρείται πως κατά την διάρκεια της εργασίας του και εξαιτίας της έκθεσής του σε ποικίλα οπτικοακουστικά ερεθίσματα, αναφέρει συνεχώς διάφορα αριθμητικά στατιστικά στους πελάτες του κατά την διάρκεια της κούρσας τους, τα οποία δεν γίνονται ιδιαίτερα αρεστά μετά από ένα σημείο (όπως για παράδειγμα αριθμούς φαναριών, μοτίβα αυτοκινήτων) κλπ. Κατά τη διάρκεια άφιξής του στον θεραπευτικό χώρο, ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες αρκετές φορές, αγνοώντας την παράμετρο της κόπωσης, στην προσπάθεια του να μετρήσει τον αριθμό σκαλιών ξανά και ξανά. Ακόμα, η υπέρμετρη “αγάπη” του για αριθμούς και τους υπολογισμούς φαίνεται και στο γεγονός ότι φοράει μπλούζα μέσα από το πουκάμισο του, η οποία στην πραγματικότητα γράφει το όνομα του με αριθμητικά σύμβολα.
Αναφορικά με την διαταραχή αποθησαύρισης, αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα στη συζυγική του σχέση καθώς έχει γεμίσει την αυλή του σπιτιού που συγκατοικούν με πάρα πολλά περιττά ή μη χρηστικά αντικείμενα, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δυσκολία πρόσβασης στον εξωτερικό αυτό χώρο, γεγονός που δεν αρέσει ιδιαιτέρως στη γυναίκα του, σε σημείο πυροδότησης εντάσεων και ενδεχόμενου χωρισμού.
Τέλος, φαίνεται πως έχει ιδιαίτερη σχέση και με τους χρονικούς υπολογισμούς και τις μαθηματικές πράξεις καθώς στην διάρκεια της θεραπείας διαφαίνεται πως με πολύ μεγάλη ευκολία μπορεί να υπολογίσει πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις.
Μπλάνκα
Η Μπλάνκα είναι 35 χρονών και εργάζεται ως Τεχνικός Εργαστηρίου η οποία πάσχει από Μικροβιοφοβία γεγονός που τις δημιουργεί ποικίλα προβλήματα στις κοινωνικές της αλληλεπιδράσεις.
Μικροβιοφοβία (η αλλιώς Υποχονδρία) ορίζεται ως η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, η οποία δεν βασίζεται στην λογική διεργασία και αναφέρεται στο αίσθημα του φόβου απέναντι σε μη ορατά σωματίδια όπως μικρόβια, βακτήρια και ιούς. Το πλαίσιο της συγκεκριμένης φοβίας έγκειται στο να μην γίνουν τα άτομα φορείς μικροβίων ή ασθενειών που μπορεί να κοστίσουν την υγεία των ίδιων ή άλλων ατόμων. Προέλευση της συγκεκριμένης πάθησης μπορεί να αποτελεί κάποιο τραυματικό παρελθοντικό συμβάν εαυτού ή τρίτου, ενώ ανεξαρτήτως αιτίας το μικροβιοφοβικό άτομο βιώνει έντονο στρες και συναισθηματικό φόβο σε περίπτωση που αισθανθεί ότι ήρθε σε άμεση επαφή με μικρόβια.
Στην περίπτωση της Μπλάνκα, φαίνονται όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία με την ίδια να ταλαιπωρείται, φέροντας και κάνοντας συνέχεια χρήση υγρών μαντηλιών και αντισηπτικών κατά τη διάρκεια αφής με κοινόχρηστα αντικείμενα καθώς και με την απολύμανση της θέσης της στο χώρο αναμονής. Φυσικά δεν λείπουν και οι αναφορές της στον ανεπαρκή αερισμό του ψυχοθεραπευτικού χώρου εξαιτίας συνωστισμού πολλών ατόμων. Η περίπτωση της Μπλάνκα είναι αρκετά σοβαρή καθώς ο ιδεοψυχαναγκασμός φόβος μόλυνσης που την διακατέχει την οδηγεί τόσο συχνά τον χώρο του μπάνιο κάνοντας χρήση σκευών υγιεινής που φροντίζει να έχει συνεχώς στην τσάντα της, μέχρι και σε σημείο να χρειαστεί να πλύνει το πρόσωπο της και τα μαλλιά της ώστε να κατευνάσει το στρες μετά από μια τυχαία απροστάτευτη επαφή με ένα μπαλάκι που είχαν πιάσει όλοι οι συμμετέχοντες και το έδιναν από χέρι σε χέρι με σκοπό να διευκολύνεται η οργάνωση της θεραπείας.
Τέλος, ενώ η έκπτωση λειτουργικότητας στην καθημερινή της αλληλεπίδραση με άτομα και αντικείμενα φαίνεται να είναι ιδιαίτερα υψηλή, στον εργασιακό της χώρο εξαιτίας αποστειρωμένων συνθηκών βιώνει μια “σχετική” άνεση και ασφάλεια με την ανθρώπινη επαφή καθώς μπορεί να “αγκαλιάζει” τις συναδέλφους της χωρίς να φοβάται να κολλήσει εξαιτίας της ολόσωμης προστατευτικής στολής.
Διάβασε επίσης:
Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (OCD) : Εμμονές και Τελετουργικές Διαδικασίες.
Λίλι
Η Λίλι είναι μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται ως γυμνάστρια αερόβιας άσκησης η οποία μετά τον χαμό του πατέρα της απέκτησε Ηχολαλία, γεγονός που της δημιουργεί δυσκολία στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Ηχολαλία, ορίζεται η μηχανική/αυθόρμητη επανάληψη προφορικού λόγου άλλων ατόμων και μπορεί να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ακρόαση κάποιον ήχων ή λέξεων ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
Συναντάται στις Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος, σε ποικίλες εκφυλιστικές νόσους καθώς και σε μορφές Σχιζοφρένειας και συγκεκριμένα στον Κατατονικό Τύπο. Βέβαια στην περίπτωση της Λίλι παρατηρείται πως η συμπτωματολογία της, η οποία προέκυψε μετά τον θάνατο του πατέρα της, έγκειται στο να επαναλαμβάνει τις δικές της φράσεις μετά την πρώτη εκφορά τους, ενώ μερικές φορές να τείνει να επαναλαμβάνει τις τελευταίες συλλαβές από τις φράσεις τρίτων. Πηγή αυτής της καταναγκαστικής επανάληψης είναι ο επίμονος ιδεασμός πως σε περίπτωση μη τήρησης της τελετουργίας, θα πεθάνει.
Στον επαγγελματικό της χώρο, με σκοπό να έχει ελευθερία κινήσεων, φοράει χειλόφωνο με το εφέ της ηχούς (παρόμοιο με αυτό της ηχολαλίας), ώστε να δίνει οδηγίες και να εμψυχώνει τους συμμετέχοντες. Σε μια τραυματική εμπειρία που αναφέρει στους υπόλοιπους φαίνεται η έκπτωση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης που της δημιουργεί η συγκεκριμένη διαταραχή, καθώς εξαιτίας της ηχολαλίας δεν πρόλαβε/μπόρεσε να παρέχει βοήθειες και να οργανώσει εγκαίρως τον προφορικό της λόγο ώστε να προλάβει την λιποθυμία ενός αθλούμενου, ο οποίος λόγω ανεπαρκούς φυσικής κατάστασης και προετοιμασίας έχασε τις αισθήσεις του.
Άννα Μαρία
Η Άννα Μαρία είναι μια μεσήλικη γυναίκα η οποία ζεί μόνη της και σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που περιορίζονται σε ένα ή δύο, πάσχει από ποικίλα συμπτώματα στην ΙΔΨ της.
Όσον αφορά τους ψυχαναγκασμούς της, έχει πάρα πολλές σκέψεις ελέγχου και επιβεβαίωσης (όσον αφορά τα προσωπικά της αντικείμενα, την φροντίδα του σπιτιού, το αν έκλεισε τα φώτα ή αν ξέχασε κάτι γενικότερα), επιθετικούς ιδεασμούς μέσω μίμησης, (αναφέρει χαρακτηριστικά πως μερικές φορές όταν εκτίθεται σε ερεθίσματα βίαιου χαρακτήρα, γεννιέται η ιδέα πως και η ίδια θα μπορούσε ή θέλει να το κάνει) καθιστώντας την επιρρεπή στην αυθυποβολή.
Όπλο της απέναντι σε όλο αυτό το σύνολο ψυχαναγκασμών είναι οι καταναγκασμοί θρησκευτικών τελετουργιών (όπως η συνεχής επανάληψη προσευχών, σταυροκοπήματος ή ανάγνωση του Ευαγγελίου) καθώς και ο επαναλαμβανόμενος έλεγχος, τόσο των προσωπικών της αντικειμένων όσο και των ηλεκτρονικών συσκευών του σπιτιού. Η έκπτωση της λειτουργικότητάς της σε κοινωνικό επίπεδο είναι εμφανής καθώς η ίδια εντελώς στενοχωρημένη παραπονιέται πως πάντοτε χάνει τις συναντήσεις με τις φίλες της διότι χάνει πάρα πολύ χρόνο στις συνεχείς επαναλήψεις ελέγχου ακόμα και αν είναι έξω από τον χώρο συνάντησης.
Εξαιτίας όλων αυτών των καταστροφικών εικόνων που της έρχονται ανεξαρτήτως συνθηκών ή κόπωσης επιλέγει να επιστρέφει στο σπίτι, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξανακάνει χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς ή να αφήσει εκκρεμότητες στην μέση. Συμπληρωματικά κατά την διάρκεια εισόδου και εξόδου από/στο σπίτι, το οποίο είναι γεμάτο από θρησκευτικά σύμβολα, ακολουθεί συγκεκριμένες τελετουργίες σταυροκοπήματος, φιλήματος εικόνας, ενώ συνέχεια οι ιδεασμοί της ή η ακρόαση κάποιον ερεθισμάτων (μέσω της αυθυποβολής), πυροδοτούν έντονη δυσφορία πως κάτι έχει ξεχάσει ή πώς κάτι κακό μπορεί να συμβεί εάν δεν το ελέγξει , οδηγώντας στον φαύλο κύκλο της επιστροφής στο σπίτι, του ελέγχου και της επιβεβαίωσης και εντείνοντας τον ιδεομηρυκασμό της.
Όττο
Τελευταίος ο Όττο, ο οποίος είναι ένας νεαρός Διακοσμητής Εσωτερικών Χώρων, ο οποίος πάσχει από Εμμονή με Τάξη/Συμμετρία, συνδυαστικά με Φόβο να πατήσει πάνω σε γραμμές.
Όλες αυτές οι καταστάσεις του έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στο να κρατήσει μακροχρόνιες σχέσεις καθώς οι αντιδράσεις του κόσμου στις καταναγκαστικές του συνήθειες προκαλούν αρκετά συχνά έντονες αντιδράσεις και κριτικές, κάνοντάς τον να φαίνεται εκκεντρικός και περίεργος. Αδυνατεί να περπατήσει με άνεση στο δρόμο καθώς έχει πάντα το νου του μήπως και πατήσει γραμμές στα πλακάκια του πεζοδρομίου, αδυνατεί να περάσει διαβάσεις πεζών εξαιτίας των γραμμών θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο, ενώ ως εργαλείο έχει πάντα μαζί του την τσάντα του την οποία σε έσχατη λύση πετάει πάνω από τις γραμμές όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτάσει στον προορισμό του.
Σχετικά με συμμετρική εμμονή που δεν αιτιολογεί μόνο την επαγγελματική του σταδιοδρομία, αναφέρει πως σε ερωτικό ραντεβού στο παρελθόν δεν κρατήθηκε από το να τακτοποιήσει το περιεχόμενο της τσάντας της κοπέλας με την οποία είχε βγει, όταν η ίδια άδειασε το περιεχόμενο των αντικειμένων της τελείως “ανοργάνωτα” στο τραπέζι κατά την προσπάθεια εύρεσης ενός αντικειμένου που ήθελε. Φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσίαζει και η συμμετρική κατανομή στον θεραπευτικό χώρο ενώ με σκοπό την μετακίνησή του στο πάτωμα του ψυχοθεραπευτή που ήταν γεμάτο από γραμμές αναγκαζόταν είτε να κάνει χρήση περιοδικών ώστε να πατάει πάνω τους χτίζοντας ένα ασφαλές για τον ίδιο μονοπάτι όσο και να πατάει πάνω σε καναπέδες ή καρέκλες.
Τέλος, ο Όττο αναφέρει πως η ΙΔΨ τον έχει οδηγήσει πολλές φορές στον γραφείο του ψυχοθεραπευτή καθώς αδυνατούσε να πραγματοποιήσει μέχρι και πολύ βασικές ανάγκες σε εξωτερικούς χώρους με γραμμές, όπως για παράδειγμα να επισκεφτεί τον χώρο της τουαλέτας, ιδίως υπό την παρουσία υποψήφιων συντρόφων σε ραντεβού.
Επίλογος
Η ταινία Toc Toc (Trastorno Obsesivo Compulsivo) η οποία είναι η ισπανική ονομασία της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής, καταφέρνει να προσεγγίσει όλες αυτές τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με ΙΔΨ, μεταφέροντας με ευαισθησία τις ιδιαιτερότητες του καθενός και προσπαθώντας να βοηθήσει τον θεατή να κατανοήσει την σκέψη, τους ψυχαναγκασμούς, τους καταναγκασμούς και τις τελετουργίες που οι άνθρωποι αυτοί είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν. Παράλληλα τονίζει την δυσκολία και τα εμπόδια που προκύπτουν μέχρι και σε απλές καθημερινές ασχολίες, δίνοντας παράλληλα την ελπίδα πως μέσω της θεραπείας μπορεί ο καθένας να “απελευθερωθεί” από τα συμπτώματα και τις αιτίες που τα προκαλούν, όσο δύσκολο και αν αυτό φαίνεται στην αρχή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως:
Όλοι οι άνθρωποι έχουν στοιχεία ψυχοπαθολογίας των οποίων η παθολογικότητά τους καθορίζεται από τον βαθμό έκπτωσης της λειτουργικότητας συνδυαστικά με το πολιτισμικό μας πλαίσιο, και μέσω της ψυχοθεραπείας μπορούν να τα ανακαλύψουν, διερευνύσουν, περιορίσουν και επιλύσουν.
Βιβλιογραφία
Τετράγλωσσο Λεξικό της Ψυχανάλυσης, Λευτέρης Αναγνώστου – Γιώργος Βαμβαλής.
Εγχειρίδιο Κλινικής Ψυχιατρικής, Benjamin J. Sadock, M.D. & Virginia A. Sadock, M.D
Βασικά Στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής, Νίκου Μάνου.
Διαγνωστικά Κριτήρια DSM- V.
Λεξικό Ψυχολογίας του Cambridge, David Matsumoto.
Φωτογραφία Εξωφύλλου: ανακτήθηκε από imDb.com
Φωτογραφία Φρεντερίκο: ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=QrTeppGYLt0
Φωτογραφία Εμίλιο: ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=PurOWOK9PiA
Φωτογραφία Μπλάνκα: ανακτήθηκε από imDb.com
Φωτογραφία Λίλι: ανακτήθηκε από imDb.com
Φωτογραφία Άνα Μαρία: ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=Mqb5G6nOSgg
Φωτογραφία Όττο: ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=c_14nnjkFK8
