Τι είναι ο θυμός?
Θυμός θα πούμε ότι είναι ένα συναίσθημα ή αλλιώς αντίδραση του οργανισμού όταν: καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την αδικία, βρίσκουμε παράλογο κάτι που μας συμβαίνει ή την συμπεριφορά κάποιου και όταν νιώθουμε ότι οι προσδοκίες μας έχουν ματαιωθεί. Συνεπώς το συναίσθημα του θυμού απαντάει σε οποιοδήποτε ερέθισμα ερμηνεύεται ως απειλητικό.
Το συναίσθημα αυτό έχει διάφορα στάδια και ΄΄χρώματα΄΄. Υπάρχει η δυσανασχέτηση, ο εκνευρισμός, ακόμα και η οργή. Ο καθένας μας θυμώνει με διαφορετικά γεγονότα και τρόπο. Αυτό έχει να κάνει με τα όρια που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας και στους υπόλοιπους.
Θυμώνουμε όταν δεν επικοινωνούμε τις ανάγκες μας σωστά. Συνήθως το συναίσθημα αυτό απευθύνεται σε κοντινούς μας ανθρώπους, για τον απλούστατο λόγο του ότι έχουμε πολύ περισσότερες προσδοκίες από εκείνους. Επιπρόσθετα, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε, πως ο θυμός μπορεί να είναι απλή μεταμφίεση κάποιου άλλου, βαθύτερου συναισθήματος όπως η βαθιά θλίψη. Ακόμη μπορεί να είναι η ΄΄ντυμένη΄΄ ανάγκη μας για επικοινωνία.
Ο θυμός μπορεί να βγει σε αυτοάνοσο. Πρέπει να τον εξωτερικεύσουμε και όχι να τον ΄΄ξεσπάσουμε΄΄, καθώς αυτό δεν θα ήταν καθόλου λειτουργικό. Οπότε καλό θα ήταν να μιλήσουμε σε κάποιον που ξέρουμε ότι θα μας καταλάβει. Αν δεν υπάρχει αυτό το πρόσωπο στο άμεσο περιβάλλον, πάντα υπάρχει λύση, στις γραμμές υποστήριξης και στους ψυχολόγους που είναι πάντα πρόθυμοι να ακούσουν.
Μέθοδοι ελέγχου του θυμού.
- Εντοπίζουμε τα προειδοποιητικά σημάδια του θυμού τόσο στο μυαλό, όσο και στο σώμα(σφίξιμο των μυών, πίεση στο στήθος, υψηλός τόνος της φωνής, κόκκινα μάγουλα).
- Συζητάμε με αυτόν που θυμώνουμε αφού φύγει η επήρεια του θυμού. Διαφορετικά, θα αναγκαστώ να μιλήσω στο β΄πρόσωπο, στο ΄΄ΕΣΥ΄΄, δηλαδή θα κατηγορήσω, θα βάλω το άλλο πρόσωπο σε θέση άμυνας ή και επίθεσης και αυτό θα τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο του θυμού.
- Προσπαθούμε να δούμε τον εαυτό μας να λέει τα πράγματα που θέλει να πει, με τον τρόπο που θέλει να τα πει (τεχνική δημιουργίας εικόνων).
- Αναζητούμε έναν τρόπο για να αποφορτιστούμε. Αυτός ο τρόπος μπορεί να είναι διαφορετικός για τον καθένα. Για παράδειγμα, η ενασχόληση με κάποιο άθλημα ή μία βόλτα.
- Εξωτερικεύουμε, μιλάμε, ΄΄το βγάζουμε΄΄ από μέσα μας.
- Εκπαίδευση στη διεκδικητική συμπεριφορά. Η διεκδικητική συμπεριφορά είναι ανάμεσα στην παθητική και στην επιθετική συμπεριφορά. Σε αυτή τη συμπεριφορά, μιλάω στο πρώτο πρόσωπο, στο ΕΓΩ, επικοινωνώ την ανάγκη μου, υπολογίζοντας όμως και τον άλλο, χωρίς να πατάω και τα δικά μου προσωπικά όρια. Για παράδειγμα ΄΄Εγώ αισθάνομαι πιεσμένη/ος, τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό;΄΄ Η διεκδικητική συμπεριφορά βοηθά τα άτομα που δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν τον θυμό τους, αλλά και αυτά που τον εκφράζουν με επιθετικό τρόπο. Μιλάω διεκδικητικά όταν εκφράζω ποιος είμαι, τι σκέφτομαι και τι αισθάνομαι.
- Συζητάμε σε ομάδες τους δικούς μας τρόπους διαχείρισης του θυμού.
- Μαθαίνουμε να συγχωρούμε. Η συγχώρεση είναι υπερβατική θα έλεγα διαδικασία, που επιφέρει λύτρωση. Οδηγεί στην απελευθέρωση από τις εμπλοκές του παρελθόντος. Αυτός που συγχωρεί προχωράει πιο εύκολα στη ζωή του και κατακτά την ωρίμανση.
Βιβλιογραφία
- https://socialpolicy.gr/2015/12/θυμός
- Καραγιάννης, Δ.(2010). Η ΑΔΙΚΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ: Εκδόσεις Άρμος.
