Οι γονείς μου είναι νέοι ακόμη και υγιείς, αλλά τρέμω στην ιδέα ότι θα τους χάσω κάποια μέρα, ειδικά τη μητέρα μου.
Aπό την Οφηλία
Αγαπητή Οφηλία σε ευχαριστούμε πολύ που μοιράζεσαι μαζί μας τον προβληματισμό σου.
Αρχικά θα ήθελα να πω ότι αν και έχεις χωρέσει την σκέψη σου μέσα σε δύο μόλις προτάσεις, ο λόγος σου καθρεφτίζει πόσο αγαπάτε τους γονείς . Ακόμα και με τις λίγες αυτές λέξεις μπορώ να αισθανθώ την ένταση των συναισθημάτων που σε κατακλύζουν σκεπτόμενη το ενδεχόμενο απώλειας των γονιών σου.
Ο φόβος του θανάτου αποτελεί κοινό τόπο για όλους τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα την περίοδο που διανύουμε το άγχος για την απώλεια, τον αφανισμό, την καταστροφή έχει διογκωθεί, καθώς η σωματική και ψυχική υγεία όλων μας διακυβεύεται. Ως εκ τούτου πλέον και ειδικά τώρα, τώρα που πλήττονται πολλαπλοί τομείς (η αίσθηση της αυτονομίας, της ελευθερίας, της επενέργειας, κτλ) η σκέψη του θανάτου ή της νόσου μας κάνει να ανησυχούμε υπερ του δέοντος για εμάς και τις οικογένειες μας, όπως περιγράφεις και εσύ. Αυτό ίσως προκαλεί ένα μουδιασμα, μια ψυχική παράλυση. Μπορεί στην απώλεια των γύρων μας, να καθρεφτίζουμε τον φόβο της δικής μας απώλειας. Ερχόμαστε κατά μια έννοια ένα βήμα πιο κοντά στην δική μας περατότητα, στην δική μας ευαλωτότητα, πράγμα που σπάει τις (γνωστικές) άμυνες μας και μας κάνει, όπως μας λες να τρέμουμε, να σκεφτόμαστε αρνητικά.
Ωστόσο ο θάνατος υπάρχει, όπως και η ζωή. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση, μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε με αυθεντικότητα μέχρι την έλευση του. Ακόμα, θα ήθελα να στρέψω την προσοχή σου σε κάτι που ο Γιάλομ έχει πει: «…η ιδέα του θανάτου μπορεί να μας σώσει». Μπορεί λοιπόν ο θάνατος να παίρνει την ζωή, η παρουσία του όμως συχνά είναι εκείνη που κινητοποιεί τις αναδιατάξεις στη ζωή μας, την διεκδίκηση όσων έχουμε ανάγκη και μας κάνουν να αισθανόμαστε γεμάτοι. Αυτό το αίσθημα της πληρότητας είναι πολύ πιο δυνατό από την υποψία της απώλειας, είναι το στοιχείο εκείνο που απαλύνει την έλευση του θανάτου. Συνδέσου με τους γονείς σου, απόλαυσε το δέσιμο σας, ανακάλυψε τα δικά σου σημεία που θα ήθελες να φροντίσεις και μεταμόρφωσε τον φόβο αυτό σε όμορφα πράγματα.
Αν παρατηρήσεις ότι αυτός ο φόβος – άγχος επιμένει και μετατρέπεται σε φοβία, επίμονη παρουσία ψυχαναγκαστικών αρνητικών σκέψεων, θα σου πρότεινα να απευθυνθείς σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
