Τους τελευταίους 6 μήνες από τότε δηλαδή που έληξα την τοξική σχέση που είχα με τον πρώην σύντροφο μου κάνω υπερφαγικά επεισόδια, δε μπορώ να σταματήσω να τρώω μέχρι να πονέσει το στομάχι μου. Υπάρχουν μέρες που τρώω φυσιολογικά και νιώθω ότι το έχω ξεπεράσει και μετά συμβαίνει ξανά. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ και τι να κάνω για να το ξεπεράσω για πάντα.
Από τον/την:Εύα
Αγαπητή Εύα,
Αρχικά, θέλω να σε ευχαριστήσω που αποφάσισες να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου, θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ σε αυτούς όσο πιο ουσιαστικά μπορώ.
Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας τα δύο σκέλη της περιγραφής σου (πριν και μετά το χωρισμό) είναι πως ενδεχομένως υπάρχει ένα σημείο σύνδεσης και φαίνεται να το αναγνωρίζεις κι εσύ η ίδια..: η «τοξικότητα» όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεις. Πιο συγκεκριμένα, χαρακτηρίζεις τη σχέση με τον πρώην σύντροφό σου ως «τοξική» και ταυτόχρονα, φαίνεται πως και στον παρόντα χρόνο είσαι εγκλωβισμένη σε μια «τοξική»-δυσλειτουργική κατάσταση μέσω των υπερφαγικών επεισοδίων.. Ωστόσο, εξαιρετικά θετικό αποτελεί το γεγονός ότι εσύ ήσουν εκείνη που έληξες την τοξική σχέση, κάτι που μπορεί να αποτελέσει πηγή άντλησης δύναμης και στο τωρινό θέμα που αντιμετωπίζεις, με το να στραφείς και να βασιστείς και πάλι στην Εύα, στον εαυτό σου. Θετικό επίσης είναι ότι αναγνωρίζεις πως η έναρξη των υπερφαγικών σου επεισοδίων σχετίζεται με τη συναισθηματική σου κατάσταση, που από ότι καταλαβαίνω, είναι ακόμη ευάλωτη.
Πάραυτα, είναι πολύ σημαντικό να δοθούν απαντήσεις στα εξής: «Πόσο καιρό διήρκησε η πρώην σχέση σου; Για ποιον λόγο ακριβώς την χαρακτηρίζεις τοξική; Τι συνέβη; Πώς ένιωθες τις πρώτες μέρες του χωρισμού και πώς νιώθεις τώρα; Πώς νιώθεις κατά τη διάρκεια των υπερφαγικών επεισοδίων και μετά τη λήξη τους; Η διατροφή σου έχει διαταραχθεί στο παρελθόν από άλλη στρεσογόνα κατάσταση ή είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζεις κάτι τέτοιο; Τα υπερφαγικά σου επεισόδια περιορίζονται μόνο ως προς την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής;
Είναι σημαντικό να αναφερθεί -προς αποφυγή παρερμηνειών- ότι ενώ πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα με την πρόσληψη τροφής, δεν πληρούν τα κριτήρια των διατροφικών διαταραχών (Ψυχογενής ανορεξία, Ψυχογενής βουλιμία, Διαταραχή υπερφαγίας). Για παράδειγμα, υπάρχουν άτομα που τρώνε όταν αισθάνονται θλίψη ή άγχος, που καταβάλλουν συνεχώς προσπάθεια για να ελέγξουν το φαγητό, το βάρος ή τη σωματική τους άσκηση ή που τέλος, αισθάνονται ενοχές όταν τρώνε κάτι ανθυγιεινό. Ωστόσο, σου συνιστώ την προσοχή να συμβουλευτείς έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, προκειμένου το θέμα των υπερφαγικών επεισοδίων να διερευνηθεί πιο ενδελεχώς. Εξάλλου, φαίνεται πως είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ψυχική σου κατάσταση, σε μια προσπάθειά σου να επεξεργαστείς και να βάλεις σε τάξη τα συναισθήματά σου.
Συνήθως κατά τη διάρκεια υπερφαγικών επεισοδίων, το άτομο είναι κυριευμένο από μεγάλη εσωτερική ένταση, η οποία προβάλλεται στις μεγάλες και ανεξέλεγκτες ποσότητες φαγητού. Ορισμένοι μάλιστα, αναφέρονται σε μια αίσθηση «αποσύνδεσης» από την πραγματικότητα. Με τη βοήθεια ενός ειδικού, θα είσαι ικανή να έρθεις σε επαφή με πιο ειλικρινή πτυχή του εαυτού σου και του τρόπου που αντιδράς και εν τέλει, διαχειρίζεσαι επώδυνες για εσένα καταστάσεις. Είναι πολύ πιθανό να μην έχεις επεξεργαστεί ουσιωδώς τα συναισθήματα σου, από το διάστημα που χώρισες κι έπειτα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να καταφεύγεις σε ένα «ασφαλές καταφύγιο», την τροφή, η οποία αποτελεί έναν ισοπεδωτικό τρόπο να απαλείφεις το συναίσθημα, με το να το «καταβροχθίζεις» εσύ…και όχι «αυτό» (ενν. συναίσθημα) εσένα. Με άλλα λόγια, η ψυχική σύγκρουση είναι τόσο μεγάλη, που ενεργοποιούνται μηχανισμοί άμυνας σωματικού τύπου, δηλαδή, αντιδράει το ίδιο το σώμα. Η πλήρης απώλεια ελέγχου και η γρήγορη κατανάλωση δεν ταυτίζονται με την απόλαυση απέναντι στο φαγητό, αλλά αντιθέτως με μια πιο αγχώδη-καταστρεπτική συμπεριφορά προς την τροφή, που λειτουργεί ως άμυνα απέναντι στην επεξεργασία του συναισθήματος.
Επιπλέον, χρειάζεται να στραφείς προς τον εαυτό σου με μεγαλύτερη διαύγεια και βάθος, προκειμένου να νοηματοδοτήσεις τη συμπεριφορά σου απέναντι στο φαγητό (π.χ. σε τι αποσκοπεί; που σε βοηθάει; τι όφελος έχεις όταν δεν ασχολείσαι με το φαγητό;). Εφόσον είναι μια συμπεριφορά που επαναλαμβάνεις, σίγουρα εξυπηρετεί κάτι. Πριν την αλλάξεις, θα πρέπει να καταλάβεις το λόγο γύρω από τον οποίο υποκινείται.
Ελπίζω να συνέβαλα κι εγώ, με έναν δικό μου τρόπο, στις ανησυχίες και στις σκέψεις σου. Είμαστε εδώ σε περίπτωση που θελήσεις να επικοινωνήσεις και πάλι!
