Συνέβη μια πολύ άσχημη εμπειρία με την αδελφή μου. Πολύ σύντομα θα πω ότι πάντα επιδίωκε να έχει ό τι έχω, ακόμα και τις φίλες μου. Ένα καλοκαίρι καταλήξαμε να βρεθεί κοντά με μια δική μου φίλη (αποδείχτηκε ότι δεν ήταν πραγματική μου φίλη) στην οποία εγώ μέχρι τότε εκμυστηρευόμουν και εμπιστευόμουν τα προβλήματα με την αδελφή μου. Αυτές κατέληξαν να μιλάνε και να συζητάνε για μένα πίσω από την πλάτη μου και να λένε προσωπικά μου πράγματα αφού βγήκα εγώ η κακιά στο τέλος. Το βίωσα σαν την απόλυτη προδοσία από την αδελφή μου. Έκανα το λάθος να πάω στους γονείς μου και να περιγράψω το γεγονός και να βγάλω τη θλίψη. Έφαγα άκυρο από τον πατέρα μου ο οποίος μου είπε την κουβέντα “μη μας ανακατεύεις”. Ένιωσα απαίσια. Η δεύτερη λάθος κίνηση μου ήταν να πάω στο επόμενο άτομο που θεωρούσα κοντινό μου, τη δεύτερη μας ξαδέρφη. Αυτή επίσης αυτό που με άκουσε και δυστυχώς έβγαλα μπροστά της όλη μου τη θλίψη και τον θυμό το μετέφρασε ως κακία και το μετέφερε έτσι στην αδερφή μου. Ενώ εγώ απλώς πονούσα και έβγαζα τον πόνο μου. Αυτό λοιπόν. Απλά έριξε λάδι στη φωτιά. Το γύρισε σε όλους ακόμα και στους γονείς ότι εγώ ήμουν η κακιά και ότι εγώ θέλω να έχω τις φίλες της και ότι τη ζηλεύω. Και ότι την διαβάλλω σε όλους. Σε όλους εμφανιζόταν σαν το θύμα. Με έβγαλε κακιά και συγχρόνως έβγαλε απίστευτο θυμό προς εμένα γιατί έμεινε στο γεγονός ότι εγώ ήμουν αυτή που τη διαβάλλω χωρίς να σκέφτεται και να παραδέχεται ότι εκείνη το ξεκίνησε τα δικά της λάθη. Οι γονείς μας αμέτοχοι αλλά πιστεύω ότι τους επηρέασε. Από εκεί και πέρα έχω μπλοκάρει .Έχω μπλεχτεί σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση για μένα. Και θα πω μάλλον έναν φαύλο κύκλο από θυμό ενοχές στεναχώρια και συγχρόνως βαθιά θλίψη. Ενοχές γιατί είναι αδελφή μου και δεν είναι “καλό” να είμαι θυμωμένη. Θλίψη τεράστια γιατί το βίωσα σαν “πένθος”. “Έχασα” την αδελφή μου. Δεν θα μπορέσω ποτέ να την εμπιστευτώ ξανά γιατί ποτέ δεν παραδέχεται τίποτα. Νομίζω ότι και η ίδια πιστεύει τα ψέματα της και το χειρότερο από όλα είναι ότι κράτησα μέσα μου όλον αυτό το θυμό, δεν μπορώ να το βγάλω γιατί σε όσους προσπάθησαν με πρόδωσαν και για κάποιους άλλους η απάντηση ήταν ότι απλά είναι αδερφή σου άρα δεν πρέπει να πρέπει να αγαπιέστε. Σαν επιπλέον στοιχείο θα πω ότι μεγαλώσαμε σε ένα σπίτι με έναν πατέρα που έβγαζε νεύρα και καμιά φορά έπεφτε και ξύλο προς τη μαμά. Η μαμά πολλές φορές έδερνε εμάς από όλο αυτό το βάρος που είχε. Αλλά κυρίως εγώ το επωμιζόμουν όλο το βάρος. Πολλές φορές έκλαιγε σε μένα η μαμά μου και κατηγορούσε τον πατέρα μου για αυτά που περνάει. Κι εγώ ήμουν παιδί ακόμα. Έχω λοιπόν ένα τεράστιο ψυχικό βάρος χρόνια τώρα. Είμαι 39. Όταν έγινε αυτό με την αδελφή μου πριν 5 χρόνια περίπου ήταν για μένα το κερασάκι στην τούρτα.
Από την: Σ
Αγαπητή Σ.,
σε ευχαριστούμε που ανοίχτηκες και μοιράστηκες μαζί μας τις δυσκολίες που βιώνεις τα τελευταία χρόνια.
Η προδοσία που βίωσες σε τέτοιο μεγάλο βαθμό τόσο από την αδελφή όσο και από μια κοντινή σου φίλη είναι επόμενο να σε πληγώνει και να σε κάνει επιφυλακτική στο να ανοιχτείς και να εμπιστευτείς ξανά. Το γεγονός πως προσπάθησες να μιλήσεις στους γονείς σου και βίωσες την απόρριψη από τον πατέρα σου επίσης είναι πολύ επίπονο. Σίγουρα οι γονείς είναι ένα ασφαλές λιμάνι στους οποίους ξέρουμε πως μπορούμε να καταφεύγουμε σε κάθε ηλικία της ζωής μας και να νιώσουμε αποδοχή και ασφάλεια. Αναρωτιέμαι αν και η στάση της μητέρας σου ήταν ανάλογη με αυτή του πατέρα σου, υιοθέτησε την ίδια άποψη ή δεν εξέφρασε την δική της; Μέσα από τα λόγια του, λέγοντας “μην μας ανακατεύεις”, ο πατέρας σου ενδεχομένως να ήθελε να πει πως είστε αρκετά μεγάλες ώστε να λύσετε μεταξύ σας τις δυσκολίες και διαφωνίες σας χωρίς να μπλεχτεί ο ίδιος και η μητέρα σου. Είναι πολύ θετικό για εσένα όμως το γεγονός πως παρόλο που πληγώθηκες τόσο πολύ από δυο κοντινά σου άτομα, προσπάθησες να μιλήσεις και να επικοινωνήσεις αυτόν σου τον πόνο και κατέφυγες στους γονείς σου αλλά και στην ξαδέρφη σου. Δεν θα έπρεπε να νιώθεις ενοχές που έγινες ευάλωτη στα μάτια τους, ανοίχτηκες για κάτι που σε βαραίνει και σε απασχολεί τόσο πολύ. Ακόμη και αν δεν σε κατάλαβαν, δεν κατάφεραν να μπουν στη δική σου θέση, αυτό δεν σημαίνει πως εσύ είσαι κακιά. Δεν υπάρχουν κακοί σε κάθε ιστορία, αλλά η ίδια ιστορία ειπωμένη από διαφορετική οπτική. Επιπλέον τα λόγια σου “οι γονείς μας αμέτοχοι αλλά πιστεύω ότι τους επηρέασε” , με βάζουν να αναλογιστώ πώς το εννοείς. Οι γονείς σου μετά από το συμβάν με την αδελφή σου άλλαξαν στάση απέναντι και στις δυο σας; Διακρίνεις μια πιο ευνοϊκή στάση απέναντι στην αδελφή σου ίσως;
Αναφέρεις πως νιώθεις θυμό, ενοχές και θλίψη. Βαθιά θλίψη και πως το βίωσες σαν πένθος. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι λογικό να υπάρχουν σε αυτή την κατάσταση που αναφέρεις. Η βαθιά θλίψη και το πένθος σου δεν είναι παράλογα. Η αδελφή σου και μια καλή σου φίλη σε πλήγωσαν και ένιωσες σαν να έκαναν ένα στρατόπεδο απέναντι σου. Ήταν άτομα τα οποία εμπιστευόσουν και τα ένιωθες δικά σου. Άρα είναι επόμενο να νιώθεις πως πενθείς ένα κομμάτι του εαυτού σου με την απώλεια αυτών των δυο ατόμων από τον περίγυρο σου. Καταλαβαίνω τα λόγια σου πως δεν θα μπορέσεις να την ξανά εμπιστευτείς και πως δεν παραδέχεται αυτά που αναφέρεις πως έχει κάνει σε εσένα. Κατανοώ και τη δυσκολία σου να την εμπιστευτείς και η στάση σου αυτή να είναι απόλυτη. Και εκείνη όμως μεγαλώνει, ωριμάζει και αλλάζει και μπορεί να σκέπτεται και διαφορετικά μεγαλώνοντας για πράξεις της του παρελθόντος. Αν προσπαθήσει να συζητήσει μαζί σου για τη σχέση σας και το γεγονός αυτό, πως συζήταγε με τη φίλη σου για εσένα πίσω από την πλάτη σου, άκουσε τι έχει να σου πει. Ακόμα και αν νιώθεις πως δεν έχεις τη δύναμη να την εμπιστευτείς ξανά, ίσως να μπορέσεις να καταλάβεις τους λόγους την οδήγησαν σε αυτή τη συμπεριφορά 5 χρόνια πριν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τη δικαιολογήσεις.
Ο τεράστιος θυμός που νιώθεις απέναντι σε όσους προσπάθησες να επικοινωνήσεις τις δυσκολίες σου με την φίλη σου και την αδελφή σου είναι φυσιολογικός να υπάρχει. Βίωσες την προδοσία από πολλά άτομα ταυτόχρονα. Ωστόσο το να τον κρατάς μέσα σου, είναι κάτι που βασανίζει εσένα. Θα σου σύστηνα να τον εκφράσεις σε όλα αυτά τα άτομα στα οποία νιώθεις το θυμό, να τους αναφέρεις τους λόγους του θυμού σου, τι σε πείραξε στις πράξεις τους και στη στάση τους και σε έκανε να νιώθεις έτσι. Επιπλέον, ένας ειδικός ψυχικής υγείας θα μπορούσε να σε βοηθήσει να εκφράσεις όλο αυτόν τον θυμό σου, αλλά παράλληλα και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα που βιώνεις λόγο αυτής της κατάστασης. Ένα πλαίσιο ασφαλείας και εμπιστοσύνης μπορεί να λειτουργήσει ως αντισταθμιστική εμπειρία, προς τις εμπειρίες που σε έχουν πληγώσει ενώ ταυτόχρονα θα ενδυναμωθείς και ψυχικά και θα αποκτήσεις εφόδια να τη διαχειριστείς καλυτέρα.
Αναφορικά με τα νεύρα που εξέφραζε ο πατέρας σου στη μητέρα σου και ίσως την έδερνε καμιά φορά και η μητέρα σου με τη σειρά της ξέσπαγε σε εσένα και την αδελφή σου, αυτό είναι συμβάν που είναι σημαντικό να το μοιραστείς με κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας καθώς χρήζει εξειδικευμένης προσέγγισης και διαχείρισης. Το γεγονός πως εσύ επωμιζόσουν το μεγαλύτερο βάρος και πως η μητέρα σου έκλαιγε και κατηγορούσε σε εσένα τον πατέρα σου, σε κάνει ένα άτομο που έχει δεχτεί ευθύνες μεγαλύτερες από αυτές που του αναλογούν και πως σου συμπεριφέρονταν σαν να ήσουν μεγαλύτερη από την ηλικία σου ως παιδί. Αναγκάστηκες να ωριμάσεις. Οι πολλές ενοχές σου στο τώρα, ίσως να είναι και κατάλοιπα και από τότε, όπου επωμιζόσουν ευθύνες, γνώριζες τι γινόταν αλλά ήσουν παιδί και δεν μπορούσες να αλλάξεις αυτή τη δυναμική στο σπίτι.
Το πιο σημαντικό όμως για εσένα είναι πως μπορείς να αναγνωρίσεις τόσο τα συναισθήματα σου όσο και τα γεγονότα που σε έχουν επηρεάσει και σου έχουν δημιουργήσει ένα ψυχολογικό βάρος. Δείχνεις να θες να συμφιλιωθείς με τις πληγές σου και να βοηθήσεις τον εαυτό σου να εξελιχτεί και να απελευθερωθεί από αυτές.
Είμαστε στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς!
