Καλή χρονιά, είμαι 21 χρονών και ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται και εκτονώνεται το άγχος μου είναι οι ιδεοληψίες. Σκέψεις μήπως κάνω κακό άθελά μου ή ακόμα χειρότερα επειδή είμαι κακός άνθρωπος. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία γνωστικής συμπεριφορικής κατεύθυνσης και σιγά σιγά ελαττώνεται το άγχος μου, όμως φοβάμαι μη σταθεί εμπόδιο μετέπειτα στη προσωπική μου ζωή αυτή η διαταραχή και δε μπορέσω να κάνω πράξη τα όνειρά μου λ.χ να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να ασχοληθώ και εγώ με το χώρο της ψυχολογίας που μου αρέσει. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο ή όχι; Να σημειώσω πως δεν κάνω καταναγκαστικές πράξεις , το μόνο μου θέμα είναι οι ιδεοληψίες και το άγχος που τις συνοδεύει.
Κυριακή
Αγαπητή Κυριακή,Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας τη δική σου ιστορία. Χαίρομαι που θα απαντήσω σε αυτό που σε απασχολεί!
Λοιπόν Κυριακή, από αυτά που μου γράφεις καταλαβαίνω ότι αντιμετωπίζεις δυσκολίες σχετικά με το άγχος. Ειδικότερα, περνούν από το μυαλό σου παρεισφρητικές σκέψεις ή/και εικόνες που είναι επαναλαμβανόμενες, επίμονες, ανεπιθύμητες-και μόνο αυτό με κάνει να σκέφτομαι πόσο ανυπόφορο μπορεί να είναι αυτό για εσένα. Λυπάμαι που βιώνεις κάτι τέτοιο.
Ας το δούμε, όμως, λίγο πιο συγκεκριμένα. Μου αναφέρεις ότι αυτές οι σκέψεις έχουν ως περιεχόμενο ότι «θα κάνεις κάτι κακό-χωρίς να το θέλεις» (ιδεοληψίες παράληψης). Από ό,τι καταλαβαίνω πρόκειται για σκέψεις που είναι απαγορευμένες και ντροπιαστικές για εσένα. Θα ήθελα να σου πω-αν και λογικά το γνωρίζεις από την ψυχοθεραπεία σου-ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε τέτοιου είδους σκέψεις στην καθημερινότητά μας πχ. πόσοι άραγε από εμάς έχουμε σκεφτεί ότι πέφτουμε στις ράγες του τρένου, όταν το βλέπουμε να έρχεται κατά πάνω μας; Η διαφορά μιας ιδεοληψίας από μια απλή παρεισφρητική σκέψη έγκειται στη σημασία και το προσωπικό νόημα που δίνουμε σε αυτές.
Για παράδειγμα, στην περίπτωσή σου ο σχολιασμός που δίνεις στις δικές σου σκέψεις είναι ότι είσαι «κακός άνθρωπος». Όντως ακούγεται αρκετά στενάχωρο και αγχωτικό αυτό που βιώνεις. Καταλαβαίνω ότι με αυτές τις σκέψεις, ίσως, δίνεις υπερβολική σημασία σε αυτό που σκέφτεσαι, θεωρώντας ότι η παραμικρή παρουσία σκέψης είναι πολύ σημαντική. Δηλαδή, θεωρείς ότι η πεποίθησή σου έχει ηθικές επιπτώσεις-ίσως το ηθικό στοιχείο είναι υπεραναπτυγμένο σε εσένα-ή ότι η σκέψη σου αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης της συμπεριφοράς που τόσο φοβάσαι. Επίσης, ας μη ξεχνάμε την υπερβολική υπευθυνότητα που μπορεί να έχεις-με την έννοια ότι πιστεύεις εσφαλμένα ότι διαθέτεις την ικανότητα να προκαλέσεις κάτι ή να προλάβεις τις καταστροφικές συνέπειες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταφεύγει κανείς στον έλεγχο τέτοιου είδους σκέψεων. Βέβαια εσύ Κυριακή, μου αναφέρεις ότι δεν κάνεις καταναγκασμούς, δηλαδή δεν καταφεύγεις σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ως καταναγκαστική απάντηση «εξουδετέρωσης» των ιδεοληψιών. Όντως, ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων βιώνει κάτι τέτοιο, όπως κι εσύ. Σημαντικό είναι, όμως, να αναφέρουμε ότι καταναγκασμούς-εκτός από διάφορες συμπεριφορές πχ. κάνω προσευχή 3 φορές-αποτελούν και νοητικές ή άλλες σκέψεις μέσω των οποίων καταφέρνει κανείς να μειώσει παροδικά το άγχος, αλλά ταυτόχρονα συμβάλλει στη διαιώνιση του προβλήματος.
Φτάνοντας, λοιπόν , στο δικό σου ερώτημα σχετικά με το αν θα καταφέρεις να επιτύχεις στη ζωή σου έχοντας πχ. δική σου οικογένεια και εργασία στον χώρο της Ψυχολογίας, θα ήθελα να φέρεις στο μυαλό σου άτομα με παρόμοιες δυσκολίες που τα έχουν καταφέρει. Αν δεν σου έρχεται κάποιος στο μυαλό, διάβασε αυτό που ακολουθεί! Για παράδειγμα, υπάρχουν ιστορικοί καλλιτέχνες ,όπως οι Beethoven και Vincent Van Gogh (διπολική διαταραχή), ο Frantz Kafka (κοινωνικό άγχος & κατάθλιψη) και η Virginia Woolf (νευρικοί κλονισμοί & σοβαρή κατάθλιψη). Ή καλύτερα για να αναφερθούμε στο τώρα, υπάρχουν πετυχημένοι άνθρωποι στον χώρο του θεάματος , όπως οι Kathrin Zeta-Jones, Mel Gibson & Sinead O’Connor (διπολική διαταραχή), και οι Justin Timberlake, Billy Bob Thornton, Cameron Diaz, Leonardo Dicaprio & David Beckam (Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή).
Όπως φαντάζομαι καταλαβαίνεις κι εσύ η ίδια, προσπάθησα να σου δείξω-αν και τάσσομαι κατά των «ταμπελών»-ότι η λίστα αυτή είναι ατελείωτη. Όντας άνθρωποι συνοδευόμαστε και από ατέλειες-ψυχικές και σωματικές. Φυσικά, υπάρχουν και Ψυχολόγοι που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα-η Ψυχολογία δεν αποτελεί χώρο εξαίρεσης και κάθαρσης. Για παράδειγμα, πολλοί Ψυχολόγοι έχουν Διαταραχές Προσωπικότητας πχ. Ναρκισσιστική ή αντιμετωπίζουν προβλήματα με την Κατάθλιψη. Το θέμα δεν είναι αν αντιμετωπίζεις μια ή περισσότερες ψυχικές δυσκολίες-αλλά πώς τις αντιμετωπίζεις. Το ίδιο άλλωστε δεν αφορά και το σωματικό κομμάτι; Καταλαβαίνω ότι αυτό μπορεί να αποτελεί επιπρόσθετο βάρος, καθώς καμιά φορά η κοινωνία-δυστυχώς-δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί άμεσα ό,τι «αποκλίνει». Ακούω τις σκέψεις και το άγχος σου.
Τέλος, σχετικά με την αντιμετώπιση, χαίρομαι Κυριακή που έχεις απευθυνθεί σε Ειδικό Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπευτή-αυτός είναι και ο «φακός» στο μονοπάτι της επιτυχίας σου. Σίγουρα το ταξίδι της Ψυχοθεραπείας είναι μακρινό, χρειάζεται επένδυση, χρόνο και προτεραιότητα. Επίσης, η βελτίωση και θεραπεία δεν σχηματίζουν γραμμική πορεία-σκέψου το περισσότερο ως ένα καρδιογράφημα (με τα πάνω & τα κάτω του). Όμως, μέσω της Ψυχοθεραπείας θα καταφέρεις να βρεις τα όπλα και σημάδια που σε προειδοποιούν για «υποτροπή», με αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής σου.
Υ.Γ: Εφόσον επιθυμείς να σπουδάσεις Ψυχολογία επίλεξε να ακολουθήσεις 4ετή φοίτηση σε δημόσιο Πανεπιστήμιο προκειμένου να αποκτήσεις όλα τα απαραίτητα εφόδια! Πίστεψέ το και είσαι ήδη εκεί!
Εύχομαι να είσαι καλά,
Ιωάννα
