Σπουδάζω ψυχολογία και η μητέρα μου συνεχώς με μειώνει λέγοντας μου ότι δεν ξέρω να αξιολογώ ανθρώπους σωστά ακόμα και στις σχέσεις μου γι’ αυτό οδηγούμαι σε χωρισμό. Επιπλέον μου χτυπάει συνεχώς εκφράσεις όπως “δεν ξέρεις τίποτα εσύ, είσαι μικρή ακόμα”, “απορώ τι σκατά σπουδάζεις δεν ξέρεις να κρίνεις, αλλιώς δεν θα έκανες τόσα λάθη στην ζωή σου”. Τι μπορώ να κάνω για να μην με ενοχλεί;
Από την: Μαρκέλλα
Μαρκέλλα,
χαίρομαι που το συγκεκριμένο ερώτημα προέρχεται από μια συνάδελφο. Σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που δίνεις να συζητήσουμε ένα τόσο σημαντικό θέμα.
Θέλω να ξεκινήσω λέγοντας πως κανένας στη ζωή- και μπορώ να το πω με βεβαιότητα- δεν είναι ικανός να αξιολογεί ή να κρίνει το αν ο άλλος είναι καλός ή όχι στα πρώτα 5 λεπτά γνωριμίας ή αποκλειστικά από την εικόνα του. Όσα χρόνια και να σπουδάζεις, είναι αδύνατο να αποκτήσεις μια τέτοια ιδιότητα! Επομένως, ο τελευταίος ισχυρισμός της μαμάς σου σχετικά με το τι σπουδάζεις είναι μια καλή ευκαιρία ίσως και για την ίδια να κατανοήσει το αντικείμενο σπουδών σου. Πάρε τη από το χέρι μεταφορικά, όσο παρακολουθείς και τα μαθήματα ανά εξάμηνο στη σχολή και μαθαίνεις περισσότερα και δείξε της τι ακριβώς σημαίνει να είσαι φοιτητής ψυχολογίας, πώς είναι ένας ψυχολόγος, με τι δουλεύει στην εργασία του και πως εξυπηρετεί το αντικείμενο σπουδών του. Βοήθησέ την να καταλάβει, ενδεχομένως διάβασε μαζί της κάποιο κομμάτι από τα συγγράμματά σου. Έτσι θα καταλάβει πως το να σπουδάζεις ψυχολογία δεν ισοδυναμεί από το να μαθαίνεις να αξιολογήσεις ανθρώπους που σε προσεγγίζουν στην καθημερινή ζωή. Αν αυτό ίσχυε, οι ψυχολόγοι θα ήταν οι πιο πετυχημένοι φίλοι ή σύντροφοι στις ερωτικές σχέσεις. Είναι όμως και αυτοί άνθρωποι με δικαίωμα στο λάθος ή την αποτυχία, και είναι οκ αυτό!
Αναφέρεις επίσης πως ένας από τους ισχυρισμούς της μητέρας σου είναι η πρόφαση ότι είσαι μικρή και δεν ξέρεις ακόμα. Ενδεχομένως να βρίσκεσαι στις αρχές των 20 σου, επομένως φαινομενικά ναι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είσαι μικρή ακόμα, όμως τι σημασία έχει αυτό; Συνήθως λέμε πως οι μεγάλοι άνθρωποι ξέρουν διότι έχουν ζήσει περισσότερα, είναι όμως αυτό ο κανόνας; Και αν είναι, γιατί κάνουν λάθη εφόσον εκείνοι είναι μεγάλοι, έχουν εμπειρία και ξέρουν; Ενδεχομένως, το να ξέρεις ή να έχεις μια κοινωνική γνώση για το πώς αρμόζει να συμπεριφέρεσαι ή τι στάση χρειάζεται ανά περίπτωση να υιοθετείς είναι κάτι που συνδέεται με το πόσες φορές έχεις αντιμετωπίσει αντίστοιχες καταστάσεις. Και πώς άραγε μαθαίνει κάποιος με ποιον τρόπο αρμόζει να συμπεριφέρεται; Ασφαλώς με το να κάνει λάθη και στην πορεία να σκέφτεται τι έφταιξε και τι μπορεί να κάνει διαφορετικά την επόμενη φορά. Ίσως αυτή να είναι και η πεμπτουσία της εμπειρίας. Δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την ηλικία, ωστόσο έχει μάλλον συνδεθεί με το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι άνθρωποι είχαν περισσότερο χρόνο να κάνουν λάθη και άρα να μάθουν.
Το να δέχεσαι τέτοια σχόλια δεν είναι κάτι ευχάριστο ειδικά αν σκεφτείς από ποιόν προέρχονται. Κάνε μια προσπάθεια να δεις τις δικές της ανάγκες που την οδηγούν να συμπεριφέρεται έτσι και άρα να σε πληγώνει. Είναι πιθανό να είναι μπερδεμένη και να χρειάζεται τη βοήθεια σου για να καταλάβει. Θα ήταν χρήσιμο να κάνεις μια συζήτηση μαζί της και να επικοινωνήσεις το γεγονός ότι σε πληγώνουν μερικές φορές τα όσα λέει. Έτσι θα καταλάβει και εκείνη τη δική σου οπτική και θα συζητήσετε για να βρεθεί ένας πιο ασφαλής και περισσότερο εποικοδομητικός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ σας. Δείξε της τι χρειάζεσαι και συζήτησε μαζί της πιθανές δυσκολίες.
Εύχομαι με τα όσα είπα να σε βοήθησα να βάλεις την σκέψη σου σε τάξη και να οργανώσεις την δράση σου. Παραμένουμε στη διάθεσή σου για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς!!
Σ’ ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη σου.
