Πέρασα μια πολύ τραυματική εμπειρία με τον αδερφό μου αφήνοντας την ζωή μου στην Κρήτη και πήγα Αγγλία. Μου φέρθηκε χειρότερα κι από εχθρό. Μου δημιούργησε πολύ έντονη φοβία απέναντί του, πολύ άγχος, πολλά άσχημα συναισθήματα γενικά. Δεν έχουμε μεγαλώσει μαζί. Όταν χώρισαν οι γονείς μας, εγώ ήμουν μωρό κι αυτός 2 ετών. Ο πατέρας τον δηλητηρίαζε και του έλεγε ότι η μαμά διάλεξε εμένα. Καταλαβαίνω ότι έχει σοβαρά ψυχολογικά όπως κι εγώ κι ο καθένας. Όμως έχω πάθει σοκ με την συμπεριφορά του. Φοβερά απαίσια συμπεριφορά! Μ’ έβριζε, με μείωνε, μου πετούσε πράγματα. Έτρεμα συνεχώς! Το συναίσθημα που ένιωθα ήταν σαν να μ’ έχουν θάψει στο χώμα και μου έχουν αφήσει μια τρύπα για ν’ αναπνέω. Είχα συνέχεια ταχυπαλμίες και φόβο. Πολύ φόβο! Έχω φύγει μακριά του εδώ και 2 μήνες κι ακόμα δεν μπορώ να κοιμηθώ. Βλέπω εφιάλτες ότι είμαι μαζί του. Έχω φοβερό άγχος κι αν ακούσω κάποιον να βρίζει ή να φωνάζει μπλοκάρω, μουδιάζω και παθαίνω πανικό. Δυστυχώς ο πατέρας είναι σάπιος. Ήταν αλκοολικός κι εγώ στην εφηβεία άκουγα πολλές κατάρες απ’ αυτόν. Ίσως να φταίει κι αυτό που δεν θέλω να κάνω παιδιά… Παρ’ όλα αυτά πάλεψα τους “δαίμονές” μου και τον συγχώρησα. Πρώτα απ’ όλα για ‘μένα, για την ψυχική μου ηρεμία. Όμως τώρα με τον αδερφό μου ζορίζομαι πάρα πολύ. Έστω κι ένα μήνυμα να μου στείλει χαλιέμαι πάρα πολύ. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Έχω περάσει πολλά και τα ‘χω καταφέρει όμως είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη κι αγχώδης. Σκέφτηκα να του στείλω ένα γράμμα που να του λέω πώς αισθάνομαι όμως δεν είναι επικοινωνιακός. Όποτε προσπαθούσα να του μιλήσω μου έλεγε ότι δεν γουστάρει πολλά λόγια κι ότι εγώ έχω το πρόβλημα. Προσωρινά τον έχω μεταφέρει στα σπαμ όμως είναι αυτή λύση ; Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Από την: Κωνσταντίνα
Αγαπητή Κωνσταντίνα, αρχικά θα ήθελα να σου πω ΜΠΡΑΒΟ που μοιράστηκες κι εξέφρασες αυτά που αισθάνεσαι και σκέφτεσαι στο μήνυμά σου. Θέλει δύναμη, θάρρος κι εσύ τα έχεις και τα δυο. Διαβάζοντας τα όσα γράφεις , θα ήθελα να σου πω πως θίγεις ζητήματα βασικά ,όπως ζήλεια-ανταγωνισμός στην αδελφική σχέση, κακή σχέση των γονέων και διαχείριση καταστάσεων, οπότε παρακάτω θα παραθέσω σκέψεις και γνώσεις μου προκειμένου να σε βοηθήσω όπως μπορώ.
- Αδελφική σχέση: ένας αέναος ανταγωνισμός μεταξύ αδελφών ο οποίος έχει τις ρίζες του στη ζήλεια, σε ένα διαρκή ανταγωνισμό κι αντιπαλότητα. Κατά την άποψη του Freud, υπάρχει πολύ λίγη αγνή αγάπη μεταξύ αδελφών και η σχέση τους είναι κατά βάση ανταγωνιστική για να κερδίσουν την προσοχή των γονέων και βασίζεται στη ζήλεια. Ο Adler περιέγραψε τη ζήλεια μεταξύ αδελφών σαν αγώνα διάκρισης, ενώ ο Levy εισήγαγε τον όρο «αδελφικός ανταγωνισμός» ισχυριζόμενος ότι «η επιθετική συμπεριφορά σ’ ένα νέο μωρό ήταν τόσο τυπική που ήταν ασφαλές να πει κανείς ότι ήταν κοινό χαρακτηριστικό της οικογενειακής ζωής». Κατά το γενικό κανόνα όταν ένας άνθρωπος έρχεται στον κόσμο ζει μία αποκλειστική σχέση με τους γονείς του. Σε πρώτο χρόνο βιώνει την εμπειρία της αποκλειστικής σχέσης με τη μητέρα και στη συνέχεια με τον πατέρα.
- Αυτός ο δεσμός που δημιουργείται με το πρόσωπο φροντίδας λειτουργεί καταλυτικά στη δόμηση και διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας.
Κάθε παιδί έχει αισθανθεί την ανάγκη να είναι μοναδικό στα μάτια των γονιών, όσα αδέλφια και να έχει. Ο Freud αναφέρει σχετικά, ότι αν κάποιος έχει υπάρξει ο αδιαμφισβήτητος αγαπημένος της μητέρας, κρατάει για τη ζωή του αυτό το αίσθημα της κατάκτησης, αυτή την αυτοπεποίθηση της επιτυχίας, η οποία συχνά επιφέρει πράγματι την επιτυχία.
Ο ερχομός όμως ενός αδελφού ή αδελφής στη ζωή ενός παιδιού βιώνεται ως μια βίαιη αλλαγή, μια ανεπιθύμητη είσοδος ενός άλλου που χρίζεται ως ο υπεύθυνος για τη ρήξη αυτής της τέλεια αποκλειστικής σχέσης. Ο αδελφός ή η αδελφή δεν απειλούν μόνο την αποκλειστική σχέση, αλλά διεκδικούν μια θέση μέσα στην οικογένεια. Η ζήλια, επομένως, είναι ένα αναμενόμενο συναίσθημα, φυσιολογικό για τα αδέλφια. Προσπαθώντας να διεκδικήσουν την αγάπη, την αναγνώριση, το θαυμασμό, την επιβράβευση της μητέρας και του πατέρα τα αδέλφια ανταγωνίζονται το ένα το άλλο.
Όταν η ζήλια και ο ανταγωνισμός όμως καταλήγουν να βιώνονται ως απειλητικές εμπειρίες καθίσταται αναγκαία η ιδιαίτερη προσοχή, η κατάλληλη διαχείριση από τους γονείς και ενίοτε η παρέμβαση από τους ειδικούς. Η εμπειρία των αδελφών είναι πολύ σημαντική και καθοριστική για τη δόμηση του ψυχισμού του κάθε παιδιού. Τα πρότυπα σχέσεων που το παιδί έχει αποκομίσει και φέρει από τις σχέσεις με τα αδέλφια του, τα εφαρμόζει σε όλες τις ισότιμες σχέσεις που θα αναπτύξει αργότερα στη ζωή του.
Συμπερασματικά : ζηλεύω γιατί κάτι φοβάμαι, ανησυχώ και αγωνιώ για την εγκατάλειψη, την απόρριψη, την «κοροϊδία», τα συναισθήματα έρχονται σαν απόρροια βιωμάτων, επομένως χρειάζεται να μιλήσω για τους φόβους μου, να μοιραστώ ανησυχίες –να αποκαλυφθώ, ως πρώτο θεραπευτικό βήμα.
Θα σου πρότεινα λοιπόν τα εξής:
-Αναρωτήσου τι προσδοκίες έχεις από τη σχέση με τον αδελφό σου και επικοινωνώντας μαζί του;
-Θίγεις ζητήματα, όπως φοβίες , άγχος,- το άγχος είναι το καμουφλάζ του φόβου, τι φοβάμαι; Συμβαίνει αυτό που φοβάμαι; Αν ναι τι μπορώ να κάνω για αυτό; Αν όχι τι μπορώ να κάνω για να αποδεχθώ την κατάσταση;- ενοχές, που είναι απαραίτητο να διαχειριστείς μέσα σε ένα θεραπευτικό πλαίσιο. Αυτογνωσία, αναγνώριση όσων έμαθα να φοβάμαι, εκτίμηση πραγματικού κινδύνου, πολλή αυτοφροντίδα και εμπιστοσύνη στην διαδικασία «ότι και να συμβαίνει, με οδηγεί στο δικό μου παρακάτω, που δεν χρειάζεται να γνωρίζω ή να ελέγξω». Ξεπερνάω όταν περνάω μέσα από τα συναισθήματα μου, βιώνω αυτό που μου συμβαίνει, κάνω χώρο για την αλήθεια μου, επεξεργάζομαι το μέσα μου. Μέρα με την ημέρα τα συναισθήματα μεταβολίζονται μέχρι που φτάνω στην αποδοχή. Καίριας σημασίας και η θέσπιση ορίων και τι σημαίνει αυτό; Λέω ΟΧΙ, εκφράζω το πώς νιώθω, ορίζω τον ιδιωτικό μου χώρο και χρόνο, διεκδικώ τον σεβασμό σε αυτό που είμαι, λέω την άποψή μου!
Συγκεκριμένα θα σε βοηθούσε η Γνωσιακή-Συμπεριφορική θεραπεία (cbt therapy), όπου μέσω της συγκεκριμένης μορφής ψυχοθεραπείας, θα μάθεις πώς μπορεί να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι και νιώθεις, ώστε να αλλάξεις την ερμηνεία που δίνεις στον εαυτό σου για το άγχος-φόβο και τις ενοχές. Η ΓΣΘ ορίζεται ως «το σύνολο των θεραπευτικών τεχνικών που στοχεύουν στην τροποποίηση της συμπεριφοράς και των εσωτερικών διεργασιών (γνωσίες, φαντασίες, ,συναισθήματα) που είναι υπεύθυνα ή επηρεάζουν τη συμπεριφορά που θέλουμε να αλλάξουμε» (Μπουλουγούρης, 1996, σ. 156),( στην σελίδα μας θα βρεις σχετικό άρθρο μου για την ΓΣΘ Θεραπεία).
Να θυμάσαι: τους συγγενείς δεν τους επιλέγουμε αλλά έχουμε την επιλογή για το ποιόν -και με ποιο τρόπο -θα κρατήσουμε στη ζωή μας. Αποδοχή και αγάπη εαυτού είναι λέξεις κλειδιά προκειμένου να ανακουφιστείς και να επιλέξεις το χρώμα της ζωής σου.
