Καλησπέρα σας. Δεν ξέρω πως να αρχίσω. Δεν είμαι πολύ μεγάλος-23- αλλά αρκετά χρόνια νιώθω σαν να παθαίνω κρίσεις υπάρξεις. Τι εννοώ. Εννοώ ότι νιώθω και αντιλαμβάνομαι ότι αναπνέω, ότι σκέφτομαι, ότι κάνω πράγματα και κυρίως ότι κάνω επιλογές. Όταν τα αντιλαμβάνομαι νιώθω ένα άγχος, η καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά και κυρίως το μυαλό μου να μην μπορεί να δουλέψει… Μετά από λίγο περνάει. Μια δυο φορές ήταν αρκετά σοβαρό και άργησε περισσότερο να περάσει. Η συχνότητα αλλάζει. Παλιότερα ήταν πιο σπάνιο αλλά τελευταία,-μάλλον σε εποχές με άγχος-είναι πιο συχνό και ισχυρό. Δεν ξέρω τι να κάνω… Ευχαριστώ που με ακούσατε
Φίλλιπος
Γεια σου Φίλλιπε,
Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς με τον όρο κρίση ύπαρξης. Σαν να συνδέεσαι πολύ με τη ζωή και τη στιγμή και την ύπαρξη σου.
Αυτό μπορεί να αναδύεται όταν είμαστε σε μία πολύ “υπαρξιακή” περίοδο της ζωής μας, εννοώντας ότι μπορεί να διαπραγματευόμαστε πράγματα μέσα μας που σχετίζονται με τη ζωή, το νόημα της, την παρουσία μας εδώ, τον θάνατο και άλλα τέτοια, βαθιά θέματα.
Αυτά τα θέματα είναι περίπλοκα καθώς δεν υπάρχουν απαντήσεις και το ανθρώπινο μυαλό τείνει να θέλει να έχει τον έλεγχο. Το ανθρώπινο μυαλό ζητά απαντήσεις σε όλα.
Υπάρχουν όμως ερωτήματα, έννοιες και καταστάσεις που παραμένουν άγνωστες, χαοτικές, χωρίς να μπορούν να δοθούν απαντήσεις που να κατανοεί το μυαλό, και μπορούν να γίνουν αντιληπτές από άλλα κέντρα, όπως την καρδιά, το στομάχι, τις αισθήσεις, ή ολόκληρο το σώμα.
Το να συνειδητοποιείς την ύπαρξη σου, έτσι όπως το περιγράφεις δεν είναι ευχάριστο για το μυαλό, μπορεί να του φέρνει αναστάτωση και άγχος. Έρχεσαι σε επαφή με τη ζωή και τον εαυτό σου με έναν άλλον τρόπο όχι τόσο κατανοητό για το μυαλό ή μάλλον του δίνεις πληροφορίες για τις οποίες δεν έχει απάντηση, έτσι αγχώνεται.
Εκεί που θα στεκόμουν περισσότερο είναι πως και βιώνεις κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια. Είναι μία καλή διερώτηση να θέσεις στον εαυτό σου. Τι συμβαίνει στη ζωή σου τώρα που σε οδηγεί σε μία υπαρξιακή αναζήτηση;
Μέσα από την υπαρξιακές διερωτήσεις μπορούμε να εμβαθύνουμε στη ζωή και την αίσθηση που έχουμε γι αυτήν. Είναι ένας δρόμος που μπορεί να μας οδηγήσει σε μία πολύ πλούσια θέαση της ζωής και του εαυτού μας, όμως μπορεί να γίνει και πολύ αγχωτικός ή μοναχικός.
Θα σου πρότεινα να διαβάσεις κάποια βιβλία ή κείμενα από ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το θέμα και την οπτική αυτή, αν σου αρέσει φυσικά το διάβασμα, όπως είναι ο Victor Frankl στο βιβλίο του “το νόημα της ζωής” ή τα βιβλία του Irvin Yalom που έχουν υπαρξιακή οπτική. Επίσης, η φιλοσοφία ευρύτερα μπορεί να σε στηρίξει σε αυτό.
Τέλος, ίσως χρειάζεσαι να μπεις στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας για να μπορέσεις να βρεις τα λόγια σου γύρω από αυτά τα θέματα που ανοίγονται μέσα σου, και να μπορέσεις να εμπεριέχεις αυτά τα συναισθήματα που αναδύονται. Να βρεις έναν χώρο όπου θα νιώθεις ασφαλής, αποδεκτός και θα μπορείς να επεξεργάζεσαι όλα αυτά.
Η υπαρξιακή οπτική είναι πολύ όμορφη και εύφορη χρειάζεται μόνο να την πλαισιώσεις για να νιώθεις ότι δεν σε παρασέρνει στην αγωνία του μυαλού.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια!
