Πριν 1 χρόνο περίπου έχασα τον μπαμπά μου. Ήμουν σε άλλη χώρα και λόγω covid δεν κατάφερα και δεν με άφησαν να πάω στην κηδεία του πατέρα μου. Δούλευα εκείνο το διάστημα σε μια πολύ πιεστική δουλειά, ξεκίνησαν να με πιάνουν κρίσεις πανικού και δεν μπορούσα να σταθώ πουθενά. Αποφάσισα να φύγω από αυτήν την δουλειά .Έμεινα στο σπίτι γιατί είμαι τυχερή επειδή έχω έναν πολύ καλό σύντροφο και ασχολήθηκα με τις δημιουργίες που φτιάχνω. Έναν χρόνο μετά αποφάσισα παράλληλα με όσα φτιάχνω και πουλάω να βρω και μια δουλειά. Όποια δουλειά και να βρω αισθάνομαι πως με εγκλωβίζει. Αισθάνομαι πως δεν έχω την δυνατότητα ανά πάσα ώρα και στιγμή να φύγω από εκεί. Στην αρχή νόμιζα πως φταίνε οι άνθρωποι γύρω μου αλλά έκτοτε κατάλαβα πως εγώ έχω το πρόβλημα. Ενώ στέλνω βιογραφικά και σε άλλες δουλειές με απορρίπτουν με την πρόφαση ότι το βιογραφικό μου είναι overqualified σε άλλες δουλειές με παίρνουν. Πλέον αισθάνομαι πως δεν θέλω να πάω ξανά σε δουλειά γιατί αισθάνομαι παντού το ίδιο ότι δεν μπορώ να φύγω οποία στιγμή θέλω. Είμαι πολύ λυπημένη με όλη αυτή την κατάσταση που βιώνω και έχω και τους γύρω μου να λένε τα δικά τους. Όμως κανένας δεν με ρώτησε πώς αισθάνομαι και φεύγω από όπου πνίγομαι. Δεν ξέρω τι να κάνω αλήθεια.
Από την: Ειρήνη
Αγαπητή Ειρήνη ,
αρχικά θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που βρήκες τη δύναμη και το θάρρος να μοιραστείς μαζί μας αυτό που σε απασχολεί και σε δυσκολεύει αρκετά το τελευταίο διάστημα , αλλά και να εκφράσουμε τα θερμά μας συλληπητήρια για την απώλειά σου. Χαίρομαι που θα συζητήσουμε μαζί αυτό που σε προβληματίζει. Είναι πολύ σημαντικό που διεκδικείς αυτόν το χώρο και χρόνο για σένα.
Διαβάζοντας το μήνυμά σου και προσπαθώντας να κατανοήσω τις δυσκολίες σου, θα ήθελα να σταθώ, σε πρώτο επίπεδο, στο γεγονός ότι αναφέρεις πως δεν κατάφερες να παραστείς στην κηδεία του πατέρα σου λόγω των περιοριστικών μέτρων covid-19. Μου φαίνεται χρήσιμο να μιλήσουμε, σε αυτό το σημείο, για αυτό. Η κηδεία είναι ένα σημαντικό γεγονός, μια τελετουργία, που μας δίνει το χώρο και το χρόνο που χρειαζόμαστε, ώστε να γίνει η αρχή για τη συνειδητοποίηση, επεξεργασία και βίωση της απώλειας. Πιθανότατα, η επιθυμία σου να βρίσκεσαι εκεί και η στέρηση της δυνατότητας αυτής παρεμπόδισαν για σένα την έναρξη της επεξεργασίας του. Ίσως, παραμένουν ακόμη μη επεξεργασμένα και ανεπίλυτα κάποια στοιχεία του πένθους που βίωσες, λόγω της απουσίας αυτής της εμπειρίας Σαν να υπάρχει ακόμη μια εκκρεμότητα που δεν έκλεισε.
Παράλληλα το γεγονός ότι εργαζόσουν σε μια αρκετά φορτική εργασία, όπου έπρεπε να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες της, σε ώθησε στο να συσσωρεύσεις αρκετά δυσάρεστα συναισθήματα που έψαχναν με τον τρόπο τους να διοχετευτούν ώστε να γίνουν περισσότερο διαχειρίσιμα. Απ’ ότι μπορώ, και αν μου επιτρέπεις, να συμπεράνω οι κρίσεις πανικού που αναφέρεις ότι εμφάνισες ήταν μια κραυγή βοήθειας που χρησιμοποίησε το σώμα σου για να σου στείλει ένα μήνυμα ότι με κάποιο τρόπο οφείλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Μία διέξοδος της πίεσης και του άγχους να ανταποκριθείς επιτυχώς σε όλα όσα αντιμετώπιζες εκείνη την περίοδο. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται, όσο κι αν μας δυσκολεύουν, έχουν προστατευτικό χαρακτήρα και στοχεύουν στην κινητοποίησή μας ώστε να διαχειριζόμαστε την πηγή από την οποία απορρέει το άγχος μας. Η εμφάνιση των συμπτωμάτων έχει ένα νόημα και μια σημασία και εμείς οφείλουμε να ξεδιπλώνουμε το νόημα που κρύβουν και αυτό που θέλουν να μεταφέρουν σε εμάς με την εκδήλωσή τους. Σκοπός μας, λοιπόν, είναι όχι να τα εξαφανίσουμε αλλά να τα αφουγκραστούμε και να κατανοήσουμε τι θα ήθελαν να μας μεταφέρουν.
Οι κρίσεις πανικού είναι μία οξεία εκτόνωση άγχους με έναν τρόπο αρκετά φοβογόνο και δύσκολο για το άτομο που τις βιώνει. Τα άτομα με κρίσεις πανικού προκειμένου να μην ξαναέρθουν αντιμέτωπα με μια ακόμη κρίση, συνήθως, παρουσιάζουν μια αποφευκτική συμπεριφορά προς τις καταστάσεις εκείνες με τις οποίες συνέδεσαν ή βίωσαν τις κρίσεις πανικού. Σταματούν την δραστηριότητά τους, αποφεύγουν μέρη, καταστάσεις και οτιδήποτε μπορεί να έχει συνδεθεί με την εμφάνιση κρίσεων, ως στρατηγική αντιμετώπισης τους. Πολλές φορές, λοιπόν, τα άτομα αποφεύγοντας κάποιες καταστάσεις ,όπως αναφέραμε, επιτυχώς δεν εμφανίζουν κρίσεις πανικού. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο αρχίζουν σταδιακά να χάνουν στοιχεία από την καθημερινότητα που είχαν πριν εμφανίσουν τις κρίσεις πανικού και μαζί με αυτά χάνουν και την πεποίθηση ότι μπορούν να συμμετέχουν σε αυτά χωρίς να εμφανίσουν κρίσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος αποφυγών, από τις οποίες το άτομο παίρνει την επιβεβαίωση ότι δεν εμφανίζει κρίσεις πανικού αλλά παράλληλα μειώνεται η αυτοπεποίθησή του (ό,τι μπορεί να κάνει οτιδήποτε) και περιορίζεται το εύρος των δραστηριοτήτων του και η ποιότητα της ζωής του.
Η αλήθεια είναι ότι, για να γίνω περισσότερο βοηθητική, θα ήταν χρήσιμο για μένα να γνώριζα τις σκέψεις σου γύρω από το ότι νιώθεις εγκλωβισμένη και ότι νιώθεις ότι δεν μπορείς να φύγεις. Τι είναι αυτό από το οποίο αισθάνεσαι ότι χρειάζεται να απομακρυνθείς; Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις εγκλωβισμένη; Αυτό που θα ήθελα από σένα Ειρήνη, είναι να αναρωτηθείς τι είναι αυτό που σε αγχώνει ή φοβίζει σχετικά με την εργασία, τόσο που δεν σου επιτρέπει να εργαστείς ξανά. Ποιες είναι οι σκέψεις ή οι εικόνες που περνούν από το μυαλό σου, όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με την πιθανότητα να εργαστείς; Πόσο πολύ πιστεύεις αυτές τις σκέψεις; Πώς σε κάνουν αυτές οι σκέψεις να αισθάνεσαι; Πόσο έντονο είναι αυτό που βιώνεις; Τι κάνεις για να μειώσεις το άγχος ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα εμφανίζεται; Έπειτα αναρωτήσου πόσο πολύ σε βοηθούν αυτές οι συμπεριφορές.
Όσα περιέγραψα παραπάνω είναι κάποιες γενικές κατευθύνσεις που έκρινα ως δυνάμει βοηθητικές. Ωστόσο, τα θέματα που μοιράστηκες χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης και συζήτησης. Θα ήταν αρκετά ωφέλιμο για εσένα, αν αισθάνεσαι έτοιμη να ξεκινήσεις προσωπική ψυχοθεραπεία με έναν ειδικό που θα σου εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Μέσα από το ταξίδι της ψυχοθεραπείας, θα έχεις την ευκαιρία να διερευνήσεις, να εστιάσεις, να επεξεργαστείς όλα όσα έχεις ανάγκη. Σαφώς χρειάζεται χρόνος και υπομονή αλλά και προσωπική προσπάθεια. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να σε βάλεις σε προτεραιότητα. Πρόσφερε αυτό το δώρο στον εαυτό σου γιατί το αξίζεις!
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε που μας εμπιστεύτηκες τις σκέψεις σου και ελπίζω κάτι από όσα ανέφερα να λειτουργήσει θετικά και βοηθητικά για σένα.