Είμαι με τον σύντροφό μου εδώ και μερικούς μήνες και πολύ σύντομα συγκατοικήσαμε. Μέσα από την καθημερινότητα παρατήρησα ότι υπάρχουν μέρες που χάνεται στις σκέψεις του κι έχει αρκετή ένταση μέσα του. Συχνά είναι άκεφος ενώ κάθε μέρα παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή, που από την οπτική μου φαίνεται ότι του χρησιμεύουν για να αποσπά την προσοχή του από τη σκέψη του. Πολλές φορές έχει δυσκολία στον ύπνο με αϋπνίες κι εφιάλτες. Υπάρχουν και μέρες που είναι πιο χαλαρός. Εγώ από τη μεριά μου το παρατηρούσα αυτό αλλά δεν του έκανα κουβέντα διότι δεν ήθελα να τον πιέσω. Μετά από μια συζήτηση που ξεκίνησε ο ίδιος μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο με όλες αυτές τις σκέψεις και έχει κουραστεί πάρα πολύ και όλοι τον λυπούνται, εννοώντας και εμένα (που αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δε γνωρίζω πως έχει βγάλει αυτό το συμπέρασμα) και γενικότερα φαινόταν να τον έχουν πνίξει οι σκέψεις του. Μετά από αυτή την κουβέντα του πρότεινα να ζητήσει βοήθεια και να δει έναν ψυχολόγο διότι δε χρειάζεται να το περνάει όλο αυτό και ίσως έχει έρθει η ώρα να αφήσει αυτό το βάρος. Ζούμε όμως σε μικρή κοινωνία και θεωρεί ότι θα συζητηθεί και θα σχολιαστεί το ότι επισκέπτεται ψυχολόγο και εντέλει δεν έκανε τίποτα. Από τη μεριά μου ανησυχώ πολύ για αυτόν και δεν ξέρω πως να προσεγγίσω το όλο ζήτημα. Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι έχει κατάθλιψη και αρνείται να το δεχτεί και να το διαχειριστεί αλλά και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω. Γνωρίζω ότι αν δε ζητήσει μόνος του βοήθεια οι υπόλοιποι δε μπορούμε να κάνουμε κάτι ούτε να τον “σώσουμε”. Αλλά με πληγώνει να είμαι απλώς θεατής σε μια κατάσταση που δε μπορώ να αντιδράσω και το να φύγω από αυτή τη σχέση ενώ είναι μια λύση που θα με απομάκρυνε από την προβληματική κατάσταση μεν δε μου αρέσει δε.
Από την: Σ.Ξ.
Αγαπητή Σ. Ξ.,
Ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη σου να μοιραστείς αυτό που σε απασχολεί μαζί μας. Είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε χώρο σε τέτοια θέματα και να τα κατανοούμε καλύτερα.
Αρχικά από αυτά που αφηγείσαι καταλαβαίνω πως βρίσκεσαι σε μια αμήχανη φάση, ως προς το ποιος είναι ο ρόλος σου σε αυτήν την κατάσταση, πώς θα νιώθεις ότι βοηθάς το σύντροφό σου και πώς θα ξεπεράσετε αυτήν την δύσκολη κατάσταση, χωρίς να επηρεαστεί η σχέση σας. Όλα αυτά είναι πολύ φυσιολογικά και το άγχος σου είναι ένα λογικό συναίσθημα σε μια τέτοια πρωτόγνωρη συνθήκη. Θέλω όμως να σου πω πως από τα λόγια σου καταλαβαίνω πως το διαχειρίζεσαι με ψυχραιμία και διαύγεια, δεν ανέλαβες εσύ να “θεραπεύσεις” το σύντροφό σου, αλλά του δίνεις χώρο και του προτείνεις την πλέον κατάλληλη λύση, που είναι το να μιλήσει με έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα ώστε να μην νιώσεις εγκλωβισμένη και υπεύθυνη να βρεις μια λύση και είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθούν τα όρια της σχέσης, με σκοπό να την προστατεύσετε από αυτήν τη δοκιμασία.
Όσον αφορά τη δυσκολία του συντρόφου σου και τα συμπτώματα που αναφέρεις, η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και να βγάλουμε κάποια διάγνωση. Επίσης δεν μπορούμε να προβλέψουμε την πορεία και το πως θα εξελιχθεί ή με ποιον τρόπο θα βοηθηθεί , για αυτό και είναι σημαντικό να μεσολαβήσει ένας ειδικός που θα αξιολογήσει την κατάσταση και θα οργανώσει μαζί με το σύντροφό σου ένα πλάνο αντιμετώπισης. Κατανοώ απόλυτα τη δυσκολία του συντρόφου σου να επικοινωνήσει με κάποιον στην “μικρή και κλειστή” κοινωνία όπου διαμένετε, και σε αυτήν την περίπτωση προτείνω να αναζητήσει κάποιον ειδικό που προσφέρει online υπηρεσίες ή αντίστοιχα στην κοντινότερη πόλη. Όμως αυτό προϋποθέτει πως ο σύντροφος σου θα αναγνωρίσει την ανάγκη του για βοήθεια και θα θελήσει ο ίδιος να αναζητήσει υποστήριξη. Ο ρόλος σου σε αυτήν τη φάση είναι υποστηρικτικός μεν αλλά δεν μπορείς εσύ να πάρεις αποφάσεις που αντιστοιχούν σε εκείνον. Επίσης να σου πω πως δεν βλέπω να είσαι απλά θεατής, όπως αναφέρεις. Το αντίθετο! Η πρωτοβουλία σου να επικοινωνήσεις μαζί μας, οι σκέψεις που κάνεις, οι συζητήσεις, η προσπάθεια να βρεις την ισορροπία σου φανερώνουν μια πολύ ενεργητική στάση, με σεβασμό τόσο προς το σύντροφό σου όσο και προς τον εαυτό σου και τη σχέση σας. Όχι μόνο δηλαδή δεν παραμένεις παθητική, αλλά κάνεις και πολύ σωστές κινήσεις για να δεις πώς θα διαχειριστείς αποτελεσματικά την κατάσταση. Καταλαβαίνω πως τίθεται μέσα σου το δίλημμα να μείνεις στη σχέση ή όχι, όμως νομίζω πως αυτό είναι κάτι που εσύ θα κρίνεις βάσει του πως θα εξελιχθεί η σχέση σας, αλλά και των δικών σου αναγκών.
Σε κάθε περίπτωση θα σου πρότεινα να μείνεις σε επαφή με τα συναισθήματά σου που σίγουρα λόγω της ψυχικής υγείας του συντρόφου σου, έχουν έρθει σε μια ένταση. Φρόντισε τον εαυτό σου, βρες στήριξη σε άτομα που εμπιστεύεσαι, προσπάθησε να εκφράζεις τις σκέψεις σου για να νιώθεις ανακούφιση. Είναι μια απαιτητική συνθήκη, όμως οι επιλογές πλέον είναι αρκετές, οι θεραπείες και οι τρόποι διαχείρισης των ψυχικών προβλημάτων είναι αποτελεσματικοί. Μη διστάσεις να αναζητήσεις βοήθεια αν νιώσεις ότι το έχεις ανάγκη.
Είμαι στη διάθεσή σου για ό,τι χρειαστείς!
