Καλησπέρα, έχω έναν γιο 5 χρόνων. Δύο χρόνια πριν σε μια βόλτα μας ένας μεγάλος σκύλος πήδηξε πάνω του και δεν έφευγε με τίποτα. Του είχε δαγκώσει το μπουφάν και τον τραβούσε φανταστείτε. Δεν τον πείραξε ήθελε απλά να παίξουν αλλά το παιδί το είδε σαν επίθεση και πανικοβλήθηκε. Από τότε έχει τεράστια φοβία για τα σκυλιά. Όποτε βλέπει κάποιο έστω κι από μακριά παθαίνει πανικό και ουρλιάζει. Δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση, του έχω μιλήσει, του έχω εξηγήσει δείχνει να καταλαβαίνει αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει τη φοβία αυτή. Περνάει φάσεις κι είναι φορές που θα δει κάποιον και θα μου σφίξει το χέρι και θ’ απομακρυνθούμε χωρίς φωνές κι άλλες φορές που τον πιάνει υστερία. Περάσαμε και στάδιο που δεν ήθελε να βγει βόλτα μην τυχόν συναντήσει σκύλο.
Από την: Κρήτη
Αγαπητή Κρήτη,
Σε ευχαριστώ πολύ που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας κάποιους από τους προβληματισμούς σου.
Όλα τα παιδιά έχουν κάποιους φόβους, κάτι το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό, καθώς ο φόβος είναι ένα από τα πιο βασικά συναισθήματα, που μας βοηθούν στο να προστατευόμαστε από επικίνδυνες καταστάσεις και στο να επιβιώνουμε στο γύρω περιβάλλον. Κατά την περίοδο μεταξύ 18 μηνών και 6 ετών, τα παιδιά έχουν όλο και περισσότερες επαφές με το περιβάλλον και περνούν μέσα από διάφορα στάδια, αναφορικά με τον τρόπο που βιώνουν και εκφράζουν το συναίσθημα του φόβου.
Είναι γνωστό, πως οι φόβοι μπορεί να αποτελέσουν το αποτέλεσμα μάθησης μέσα από διάφορες εμπειρίες. Μία από τις πιο κοινές φοβίες είναι και αυτή για τους σκύλους. Κάποια παιδιά φοβούνται τα σκυλιά, είτε λόγω του ότι δεν έχουν εξοικειωθεί με αυτά, είτε επειδή έχει προηγηθεί κάποιο περιστατικό που τα τρόμαξε. Το συναίσθημα που μας ωθεί στο να αποφύγουμε την επανάληψη της επαφής με κάτι που θεωρούμε βλαβερό (πχ. τα σκυλιά), πηγάζει από το βασικό ένστικτο για επιβίωση (πχ. το αποφεύγω επειδή μου επιτέθηκε).
Αρχικά, αυτό το οποίο θα σου πρότεινα, είναι να κατανοήσεις και να σεβαστείς τη φοβία του παιδιού σου, και παράλληλα να διερευνήσεις και τους προσωπικούς σου φόβους για το θέμα, αποφεύγοντας έτσι τα αμφιλεγόμενα-διπλά μηνύματα (π.χ. «μη φοβάσαι τα σκυλιά», ενώ στην πραγματικότητα είναι και δικός σου φόβος).
Επίσης θα ήταν βοηθητικό, να ωθήσεις το γιο σου να ανακαλύψει τον κόσμο των ζώων, ώστε να μειώσει το φόβο του για εκείνα. Αυτό αρχικά μπορεί να γίνει είτε διαβάζοντας παραμύθια με ζώα -και συγκεκριμένα με σκυλιά-, είτε βλέποντας αντίστοιχες ταινίες, ώστε το παιδί να κατανοήσει τις συνήθειες των ζώων και τον τρόπο που αυτά επικοινωνούν.
Ακόμα είναι χρήσιμη και η επαφή της οικογένειας με τη φύση (πχ. βόλτες στο πάρκο, επίσκεψη σε ζωολογικό κήπο ή σε καταφύγια ζώων).
Τέλος θα ήταν ωφέλιμο να μη βιαστείς, αλλά να πραγματοποιήσετε σταδιακή έκθεση, ώστε αρχικά τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να δουν ένα σκύλο, ή να είναι κοντά σε ένα σκύλο, και σταδιακά να τον ακουμπήσουν και να τον χαϊδέψουν. Το παιδί χρειάζεται να κάνει από μόνο του αυτό το βήμα, όταν θα είναι έτοιμο, χωρίς πίεση, αλλά πάντα με αγάπη, υποστήριξη και υπομονή.
Εάν ο φόβος και η δυσφορία του παιδιού εξακολουθεί να υφίσταται έντονα, θα ήταν χρήσιμο να επισκεφθείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Ελπίζω μέσα από αυτό το κείμενο να σε βοήθησα και να σου έδωσα τροφή για σκέψη.
