Νιώθω ότι δύσκολα με καταλαβαίνουν. Είναι σαν να μιλάω κινέζικα ένα πράγμα. Ποτέ δεν ένιωσα στοργή και αγάπη από τους δικούς μου ανθρώπους και είναι περίεργο να μην έχεις έναν άνθρωπο να βασιστείς. Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω κάποια πράγματα, θέλω να τα μοιραστώ αλλά φοβάμαι πώς πάλι και αυτή η προσπάθεια θα πέσει στο κενό.
Ολίνα
Αγαπητή Ολίνα,
Αρχικά, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου! Πάμε να την δούμε μαζί πιο συγκεκριμένα:
Απ’ ό,τι κατάλαβα Ολίνα, αναφέρεις προβλήματα με το «σχετίζεσθαι», δηλαδή με το πώς συνδέεσαι με άλλους. Λυπάμαι που νιώθεις ότι δεν έχεις κάποιον δίπλα σου να στηριχτείς και μοιραστείς όσα σε βαραίνουν! Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για εσένα να βρίσκεσαι σε έναν κόσμο μόνη σου-νομίζω οποιοσδήποτε στην θέση σου θα ένιωθε το ίδιο!
Αυτό που, σε πρώτη φάση, κρατάω είναι τη φράση σου «Ποτέ δεν ένιωσα στοργή και αγάπη από τους δικούς μου ανθρώπους»-και μόνο που το διαβάζω ακούω την θλίψη σου που κρύβεται πίσω από αυτές τις λέξεις.. Πραγματικά λυπάμαι που ως παιδί δεν έλαβες την αγάπη, στοργή και φροντίδα που σου αναλογούσε! Όμως, αναρωτιέμαι Ολίνα, όταν αναφέρεσαι σε δικούς σου ανθρώπους, συμπεριλαμβάνεις και τους γονείς σου; Τι ακριβώς είχε συμβεί τότε; Πώς ήσουν ως παιδί; Ποιά ήταν η σχέση σου μαζί τους; Με τα αδέρφια σου (αν έχεις); Είχες φίλους; Συνήθως, ως παιδιά εσωτερικεύουμε τη «φωνή των γονέων μας». Εσένα ποιά είναι η δική σου φωνή; Έχεις παρατηρήσει ποτέ τι λες στον εαυτό σου; Ποιανού είναι αυτά τα λόγια; Σου θυμίζουν κάποιον;
Όταν γράφεις Ολίνα ότι «Νιώθω ότι δύσκολα με καταλαβαίνουν», αυτή είναι μια σκέψη που κάνεις συχνά; Αφορά όλους τους ανθρώπους; Την έκανες κι όταν ήσουν μικρή; Πώς σε έκανε να αισθάνεσαι; Πώς αντιδρούσες; Για παράδειγμα, έκλαιγες; Απομονώσουν; Αν πούμε υποθετικά ότι αυτές ήταν οι συμπεριφορές σου, κάποτε σε εξυπηρετούσαν για να αντιμετωπίζεις εκείνες τις καταστάσεις. Τώρα, αναρωτιέμαι, σε τι σε βοηθούν; Πώς είναι η ζωή σου τώρα; Πώς είναι η σχέση σου με την οικογένειά σου; Έχεις φίλους; Έχεις συντρόφους; Τι είναι ακριβώς αυτό που σε δυσκολεύει; Καταλαβαίνω ότι όταν κάτι σε απασχολεί δύσκολα το εκφράζεις μιας που έχεις την πεποίθηση ότι δεν σε καταλαβαίνουν. Τι κερδίζεις με αυτή τη συμπεριφορά σου Ολίνα; Τι είναι αυτό που χάνεις; Τι πιστεύεις θα συνέβαινε αν εξέφραζες σε κάποιον τις σκέψεις και συναισθήματά σου; Ποιό θα ήταν το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί; Αν πχ. η προσπάθειά σου, όντως, «πέσει στο κενό», τι σημαίνει αυτό για εσένα; Τι σημαίνει αναφορικά με τον εαυτό σου; Πιστεύεις θα μπορούσες να το αντιμετωπίσεις;
Πάντως πιστεύω ότι είναι λογικό να φοβάσαι-είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχει σημαντικός λόγος για εσένα, Ολίνα! Όντως, ποτέ κανείς δεν μπορεί να είσαι σίγουρος για τίποτα! Συμφωνείς ή διαφωνείς με αυτή την άποψη; Πιστεύεις ότι μπορείς να τα ελέγξεις όλα; Είναι αλήθεια-δεν έχουμε την ίδια αντιμετώπιση από όλους ή την ίδια αντιμετώπιση από τον ίδιο άνθρωπο κάθε φορά. Αλλά τι λες, αξίζει να προσπαθήσεις; Πόσο πολύ επιθυμείς να ξεφύγεις από αυτόν τον φαύλο κύκλο που έχει σχηματιστεί (Κάτι σε απασχολεί–> «Δεν θα το πω πουθενά, δεν θα με καταλάβει κανείς άλλωστε»–> Απογοήτευση/θλίψη–> Απομόνωση/αποφυγή–> Επιβεβαίωση της σκέψης «Δεν θα το πω πουθενά, δεν θα με καταλάβει κανείς άλλωστε»);
Κλείνοντας, θα ήθελα να σου πω ότι είναι λογικό να σκέφτεσαι ότι «δεν ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις κάποια πράγματα». Αναρωτιέμαι Ολίνα, όταν αποφεύγεις καταστάσεις πώς τελικά μαθαίνεις; Ποιά είναι η δική σου άποψη σε αυτό; Σε κάθε περίπτωση αυτό που θέλω να κρατήσεις είναι ότι ένα σημαντικό βήμα το έχεις ήδη κάνει! Μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου! Άραγε, τι συνέβη εκεί σχετικά με τον φόβο σου ότι «Θέλω να τα μοιραστώ αλλά φοβάμαι πώς πάλι και αυτή η προσπάθεια θα πέσει στο κενό». Τι λες; Τελικά έπεσε στο κενό ή όχι; Πόσο πολύ το πιστεύεις αυτό τώρα; Τι έμαθες; Καμιά φορά η σκέψη μας, Ολίνα, αλλάζει και μέσω αλλαγής της συμπεριφορά μας!
*Υ.Γ: Θέλω να έχεις κατά νου ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να αναζητήσεις κάποιον Ειδικό Ψυχικής Υγείας Ψυχολόγο ή Ψυχίατρο εκπαιδευμένο σε κάποιο είδος Ψυχοθεραπείας (πχ. Γνωσιακή Συμπεριφορική, Συστημική, Ψυχανάλυση, Ομαδική κτλ.), προκειμένου να εντοπίσετε μαζί τι είναι, ακριβώς, αυτό που σε δυσκολεύει, πώς έχει αναπτυχθεί και διατηρηθεί, αλλά και πώς μπορείς πλέον να λειτουργείς πιο ικανοποιητικά για εσένα! Το ταξίδι είναι μακρινό, αλλά όταν φτάσεις θα βρεις τον θησαυρό σου και δεν πρόκειται να σου τον πάρει κανείς!
Εύχομαι να είσαι καλά,
Ιωάννα
